Fragment wstępu:

Przedmiotem niniejszej rozprawy jest język prawny I Rzeczypospolitej udokumentowany w zabytku osiemnastowiecznego prawodawstwa polskiego - jedynym i zarazem ostatnim w Rzeczypospolitej szlacheckiej projekcie całościowej kodyfikacji prawa Korony i Litwy. Tekst projektu – nazywanego przez historyków „kodeksem Andrzeja Zamoyskiego” – został opublikowany w 1778 roku. Odzwierciedla on świadomość prawną ustawodawców polskich w epoce panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i ukazuje stan języka prawnego na ważnym etapie rozwoju tej odmiany polszczyzny. Jest to bowiem okres przełomu między odziedziczonym z prasłowiańszczyzny i staropolszczyzny zasobem pojęć dawnego prawa zwyczajowego a nowym systemem - kształtowanym od XVI wieku pod wpływem instytucji prawa rzymskiego i idei zachodnioeuropejskiego oświecenia. Opracowanie niniejsze ma dać obraz tego etapu w rozwoju polskiego języka prawnego i zarazem stanowić klucz do analizy innych tekstowych realizacji odmiany prawnej polszczyzny od XVI do XVIII wieku.