Zadaniem publikacji jest podjęcie próby analizy języka trzech ważnych i anzczących dla badań nad historią języka rosyjskiego staroruskich tekstów hagiograficznych zamieszczonych w Uspenskim sborniku XII-XIII w. na kartach 86-67B. Analiza dotyczy dwóch poziomów języka: fonetyki i fleksji (imiennej i werbalnej).
Celem nadrzędnym, który został określony przed przystąpieniem do pracy nad rozprawą, jest dokonanie pełnego, szczegółowego opisu cech fonetycznych i fleksyjnych języka utworów, które nie posiadają swojego pierwowzoru starocerkiewno-słowiańskiego.
Trudno bowiem nie zgodzią się z opinią historyków języka, że tylko rzetelna analiza wszystkich najstarszych tekstów ruskich pozwoli określią w sposób właściwy sytuację językową Rusi Kijowskiej.