|
Dokument - rękopis łaciński z 1783 roku z Poznania – podpisany odręcznie przez Józefa Glaubicza Rokossowskiego - kanonika w Katedrze Poznańskiej, oficjała Generalnego Poznańskiego Prezydenta Trybunału Koronnego.
Rokossowski, doktor obojga praw, rycerz Orderu św. Stanisława. W roku 1761 został kanonikiem poznańskim oraz proboszczem w Nieparcie, proboszczem w Brodach. Od roku 1786 archidiakon i proboszcz śremski, a równocześnie powołany przez bpa Okęckiego na wikariusza generalnego i oficjała. Zmarł 27.7.1803 r., i pochowany został w katedrze poznańskiej.
Po lewej na dole odręczny podpis Rokossowskiego. Wyraźnie widać, że dokument był pisany przez sekretarza a nie Rokossowskiego – jest inny charakter pisma i kolor atramentu.
Pod treścią dokumentu sucha pieczęć Rokossowskiego z herbem Glaubicz:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Glaubicz
Rokossowscy – stara szlachecka rodzina herbu Glaubicz z Wielkopolski, która przyjęła nazwisko od miejscowości Rokosowo koło Leszna (1 zdanie dokumentu brzmi: Josephus Glauber de Rokosowo). Ród Rokossowskich jeszcze na początku XIX wieku liczył się w sferach ziemiańskich. Stopniowo jednak zubożał. Z tej rodziny pochodzi generał Konstanty Rokossowski – marszałek Polski i ZSRR.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Konstanty_Rokossowski
Ślady składania.
|
