|
Opis |
Irena Słomińska była kobietą piękną, o
niezwykle bujnym temperamencie. Nic więc dziwnego, że
nieustannie wpadała w jakieś tarapaty, a przedziwne losy
dwudziestego stulecia dodatkowo nie sprzyjały trwałości
czegokolwiek. Całe życie miała pasję literacką, poetycką, a
ponieważ była poliglotką, wypowiadała się w różnych językach.
W rezultacie podobne motywy powracają w różnej szacie
językowej, i dlaczego właściwie miałoby być inaczej? Nic
innego poza uczuciami tak naprawdę jej nie interesowało. (...)
Bez miłości żyć nie potrafi, bez pisania o niej także.
Natomiast ani jedno, ani drugie szczęścia jej nie przynosi,
poezja co najwyżej pociesza. A kiedy przychodzą surowe czasy
socjalizmu, a równocześnie przemija młodość,
milknie...
Irena
Słomińska - (ur. 1948) poetka, krytyk literacki. Absolwentka
Filologii Polskiej w Uniwersytecie Gdańskim. Pracowała w
bibliotekach: WSP w Szczecinie, WBP w Białymstoku, Filii UW w
Białymstoku.
Opublikowała: arkusz poetycki Stopa za
stopą (Szczecin 1976); tomiki wierszy: Granice (1990),
Powracające ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość
(1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001),
Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza
(2004).
Mieszka w Białymstoku; jest związana z
Nauczycielskim Klubem Literackim. Jest członkiem Związku
Literatów Polskich.
|
