Cudowne Ikony Prawosławne !!!

Kolejna z serii: Ikona Matki Boskiej z Białyniczy !!!

Są to prawdziwe dzieła sztuki !!!

Kraj: Białoruś

Rok emisji: 2014

Wielkość emisji: 10 000

Nominal: 20 rubli

Metal: Srebro Ag 925 złocenie 999

Waga: 31,10 g

Średnica: 30x45 mm

Stempel: lustrzany

Opakowanie: kapsel ochronny + certyfikat

Stan: menniczy

UWAGA: Wysyłka w ciągu 48h, od zaksięgowania wpłaty na koncie !!!

Kolejna moneta z serii "Cudowne ikony prawosławia" - seria wyemitowana przez Narodowy Bank Białorusi. Legenda głosi, że ikona Matki Boskiej Białynickiej została przywieziona na terytorium współczesnej Białorusi przez mnichów uciekających przed najazdem Batu-chana. Na wzgórzu, w pobliżu rzeki Druć, założyli kościół św. Eljasza Proroka i klasztor. Już po pierwszej nocy w nowym miejscu ikona zaczęła emanować niezwykłym światłem. Cudowna poświata była widoczna w ciągu kolejnych nocy. Na pamiątkę tego cudu miejsce to nazwano "Białymi nocami" czy też "Białyniczami". Od 1634 roku ikona znajdowała się w klasztorze Karmelitów w Białyniczy, założonym w 1624 przez Lwa Sapiehę - kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego. Według miejscowej legendy, po długich modlitwach klasztornej wspólnoty ikona została namalowana przez anioła, który przybył do klasztoru pod pretekstem pielgrzymki. Zdaniem naukowców, obraz został namalowany w 1634 roku przez nieznanego mistrza. W 1655 roku ikona została przeniesiona do twierdzy Lachowicze i według współczesnych przekazów pomogła wytrzymać broniącemu się garnizonowi trzymiesięczne oblężenie wojsk rosyjskich cara Aleksieja Michajłowicza dowodzonych przez Iwana Chowańskiego. Po wojnie między Państwem Moskiewskim a Rzeczpospolitą Obojga Narodów (1[zasłonięte]654-16) obraz powrócił do klasztoru Karmelitów w Białyniczach. W 1755 roku, specjalna komisja przysłana przez katolickiego biskupa wileńskiego Jana Zienkowicza uznała ikonę za cudowną, a jej koronacja odbyła się 20 października 1761 roku. Złote korony zostały wykonane na koszt arystokratycznych rodzin Sapiehów oraz Ogińskich. W 1832 r. klasztor Karmelitów, a w 1876 kościół katolicki zostały zlikwidowane. Budynki zostały przekazane prawosławnemu klasztorowi św. Mikołaja a ikona pozostała w świątyni w tym samym miejscu. Była czczona zarówno przez prawosławnych jak i katolików. W latach 30-tych ubiegłego wieku, po zamknięciu kościoła w Białyniczach, ikona, według niektórych relacji, została przeniesiona do Muzeum Regionalnego w Mohylewie, jednak jej dalsze losy nie są znane. Uważa się, że zaginęła w 1941 roku wraz z innymi eksponatami muzeum. Znaczenie Ikony Białynickiej porównywane było do obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Pod koniec XIX w. do 10.000 pielgrzymów rocznie nawiedzało cudowny obraz, modląc się o zdrowie i szukając pocieszenia. Uroczystości na cześć Ikony Białynickiej odbywają się 25 kwietnia (12 kwietnia O.S.). P.A. Zharov Malarz ikon, Mińska Administracja Diecezjalna