Tychwińska Ikona Matki Bożej, jak mówi tradycja, została napisana przez ewangelistę Łukasza. Została wraz z Ewangelią i Dziejami Apostolskimi przekazana uczniowi ewangelisty - Teofilowi z Antiochii.
Po jego śmierci ikonę przeniesiono do Jerozolimy, a w V w. do Konstantynopola. Umieszczono ją tam w cerkwi w Blachernach, od której otrzymała swą nazwę. W Bizancjum uważano ją za cudotwórczą. Była częstym źródłem uzdrowień. Przez nią Matka Boża udzielała pomocy podczas najazdów nieprzyjaciół.
W 1383 r. ikona opuściła Konstantynopol i w tym samym roku objawiła się rybakom Ziemi Nowogrodzkiej. Ujrzeli ją jak w niezwykłym blasku płynie po wodach jeziora. Ikona zatrzymała się w końcu niedaleko miasta Tychwin. Unosząca się w powietrzu ikona opuściła się na ziemię. W tym miejscu zbudowano drewnianą cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej. Świątynię często trawiły pożary lecz zawsze ogień oszczędzał ikonę Bogarodzicy.
Na początku XVI w. świątynię drewnianą zastąpiono kamienną. Wokół niej wkrótce powstał męski Monaster Tychwiński. Licznie przybywający do wspólnoty pielgrzymi często byli świadkami uzdrowień, szczególnie ludzi niewidomych.
W latach 1[zasłonięte]613-16 monaster próbowały zająć wojska szwedzkie. W tym samym czasie pewnej pobożnej kobiecie o imieniu Marta, która wcześniej dzięki modlitwom przed świętą ikoną, odzyskała wzrok, objawiła się Matka Boża. Poleciła obnieść ikonę z procesją wokół murów monasteru. Gdy to uczyniono wróg w panice odstąpił od oblężenia. Wkrótce też przed kopią tej ikony został podpisany pokój ze Szwedami.
W okresie rewolucji 1917 r. Tychwińska ikona została przeniesiona do Rygi, gdzie przebywała podczas okupacji niemieckiej, po czym została przewieziona do Chicago w USA. Ikona należy do najbardziej czczonych ikon w Rosji. Często wierni modlą się przed nią prosząc o zdrowie dla chorych dzieci.
Święto Tychwińskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 26 czerwca/9 lipca.
