Witam mam do sprzedania taka ikonę Matka Boska Włodzimierska. Olej na drewnie duza Tanio Okazja preferuje odbiór osobisty ale tez wysyłam Ikona (gr. εἰκών, eikón oznaczające obraz) – obraz sakralny, powstały w kręgu kultury bizantyńskiej wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne. Charakterystyczna dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Pierwowzorem ikon, były prawdopodobnie, ponieważ nie ma pewności wśród historyków sztuki portrety grobowe z Fajum bądź wczesnochrześcijańskie malarstwo katakumbowe. Włodzimierska Ikona Matki Bożej – jedna z najbardziej czczonych w Rosyjskim Kościele Prawosławnym ikon Matki Bożej. Według tradycji ikona została napisana przez Ewangelistę Łukasza na desce ze stołu w Wieczerniku[1]. Jednak według badań historyków sztuki powstała znacznie później, w pierwszej połowie XII w. w Bizancjum[2]. Jej autor jest nieznany[3]. Ikona jest jednym z wizerunków Matki Bożej przywiezionych na Ruś z Bizancjum w okresie, gdy schrystianizowane państwa ruskie nie posiadały jeszcze własnych ośrodków sztuki sakralnej (prawdopodobnie 1131[1]). Tym samym stanowiła ona jeden z wzorców dla pierwszych ruskich twórców ikon[4]. W pierwszych latach po przywiezieniu z Bizancjum ikona była przechowywana w pałacu książęcym w Wyszogrodzie, w 1155 została zaś przewieziona przez księcia Andrzeja I Bogolubskiego do Włodzimierza nad Klaźmą[3]. Tam umieszczono ją w soborze Zaśnięcia Matki Bożej, który spłonął w 1185. Ikona przetrwała jednak pożar[1]. W 1237 w czasie najazdu mongolskiego na Ruś wizerunek został pozbawiony ozdób[1]. W 1395[1] wizerunek znalazł się w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w obrębie moskiewskiego Kremla. Mimo kolejnych przenosin (oraz nieruskiego pochodzenia) ikona pozostawała znana i czczona pod nazwą Włodzimierskiej, z czasem zaczęła być postrzegana jako jedna ze szczególnych świętości Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i opiekunka należących do niego narodów[3]. Przypisywano jej szczególną moc ochrony Rusi przed najeźdźcami[1]. Przed nią dokonywane były koronacje kolejnych carów oraz intronizacje metropolitów, a następnie patriarchów Moskwy i całej Rusi[1]. Wnętrze cerkwi-galerii św. Mikołaja. Włodzimierska Ikona Matki Bożej wystawiona jest po lewej stronie W 1917 ikona została przeniesiona z Kremla do Galerii Tretiakowskiej, gdzie była przechowywana do 1996[1]. W wymienionym roku trafiła do cerkwi św. Mikołaja na Zamoskworieczju w Moskwie[1]. Świątynia ta pełni funkcje domowej cerkwi przy Galerii Trietiakowskiej – jej wyposażenie liturgiczne składa się z eksponatów galerii, a obiekt pełni równocześnie funkcję wystawienniczą i kultową[5]. Włodzimierska Ikona Matki Bożej była wielokrotnie kopiowana[1]. Na terenie Polski obiektem lokalnego kultu jest wariant ikony znajdujący się w cerkwi w Kożanach[6]. 25 listopada 2013, podczas spotkania z papieżem Franciszkiem, prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin przekazał na jego ręce kopię Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej, po czym zapytał papieża, czy mu się podoba, a następnie przeżegnał się i ją pocałował. Zwierzchnik Kościoła katolickiego również pocałował otrzymaną ikonę[7]. Z powodu dokonywania na przestrzeni wieków wielokrotnych przeróbek ikony jedynym jej fragmentem, który zachował się w stanie pierwotnym, jest postać Matki Bożej i twarz Dzieciątka Jezus[4]. Ikona reprezentuje typ Eleusa[4]. Maryja, ubrana w czarną szatę z gwiazdami na ramionach i czole, trzyma na lewej dłoni Jezusa, który przytula się do jej twarzy, dodatkowo obejmując go prawą ręką. Dzieciątko obejmuje prawą ręką szyję matki i tuli się do niej z charakterystycznym dla malarstwa ikonowego poważnym, niedziecinnym wyrazem twarzy. Maryja jest wpatrzona w przestrzeń, zamyślona, o smutnych oczach przewidujących przyszłe cierpienia syna[4]. Obydwie postacie ukazane zostały na złotym tle[3]. Prawosławie – doktryna ortodoksyjnego (gr. ὀρθόδοξος – prawdziwie, prawidłowo wierzący) Kościoła chrześcijańskiego – jednej z dwóch grup Kościołów, obok Kościoła katolickiego, powstałych w wyniku rozłamu w chrześcijaństwie z 1054 roku (tzw. schizmy wielkiej – co uznaje się historycznie bardziej uzasadnione niż pojęcie tzw. schizmy wschodniej).