IGGY POP - BEAT EM UP - Od czasu rozpadu The Stooges – chyba najczystszego spustu zwulgaryzowanej adrenaliny w historii rocka – Iggy Pop bywa albo wrażliwym piosenkarzem pop, albo rockową bestią, która mimo sześdziesiątki na karku nadal dysponuje energią nastolatka. Na "Beat'em Up" przyjął tę drugą strategię. Praktycznie od samego początku mamy do czynienia z gitarowych czadem rozgrywającym się gdzieś pomiędzy tradycją wczesnego noise, z MC5 i oczywiście The Stooges na czele, bezkompromisowym punkiem, a współczesnym emo core. Pop dosłownie wyciska z siebie wszystko: wyje, krzyczy, skrzeczy, obchodząc szerokim łukiem wszystko, co mogłoby skojarzyć się z melodią. W miarę możliwości utrzymują go w ryzach pozostali muzycy – co prawda równie dynamiczni i ekspresyjni, ale jednocześnie punktualni i precyzyjni. W ich stylu gry przewija się nieśmiało nuta "czarnego", funkującego metalu, a nawet thrashu, co jest bodaj największą niespodzianką na płycie. Poza tym, "Beat'em Up" przedstawia Iggy'ego Popa takiego, jakim prawdopodobnie przejdzie do historii rocka: nieokiełznanego, rockowego świra, od ponad trzydziestu lat balansującego na pograniczu szału i skrajnego wyczerpania. Człowiek, który jest najlepszym dowodem na to, że można zjeść całą aptekę i... przeżyć.