Opis produktu
National EPS270ED
odpowiednik:
Aiwa: AN6
Pasuje do:
Panasonic
2600 , 2700 , 2800 , 5090 , SG6070 ,SL210, SL220 , SL230
Matsushita 2600 , 2700 , 2800 , 2900 , 5090 , EPS270ED , EPS53STED , SG5000 , SG6070 , SL220 , SL230
Nagaoka MM321ED
National 2600 , 2700 , 2800 , 2900 , 5090 , EPS270ED , EPS53STED , SG5000 , SG6070 , SL220 , SL230
Panasonic 2900 , EPS270ED , EPS53STED , SG5000
Technics 2600 , 2700 , 2800 , 2900 , 5090 , EPS270ED , EPS53STED , SG5000 , SG6070 , SL220 , SL230
Igły i wkładki gramofonowe
Igła, umieszczona w rowku płyty, wprawiana jest w ruch przez nierównomierności rowka w obracającej się płycie. Drgania te przenoszone są na wkładkę gramofonową, do której igła jest przymocowana. Kształt tych nierównomierności jest taki, że drgania igły odtwarzają sygnał akustyczny zapisany na płycie podczas jej nagrywania. W najstarszych gramofonach igła była stalowa, później zaczęto stosować igły szlifowane z szafiru. Ostrze igły szlifowane było tak, by promień jego krzywizny wynosił trzy tysięczne cala (0,003" tj. 76 µm) dla płyt starszych (ebonitowych, tzw. "normalnorowkowych", odtwarzanych z prędkością 78 obr/min) albo 0,001" (25 µm) dla płyt nowszych (winylowych), tzw."drobnorowkowych". Aż do lat 70. spotykane były gramofony, w których instalowane były wkładki z igłai obu rodzajów, co umożliwiało odtwarzanie wszystkich spotykanych na rynku oraz zachowanych w archiwach płyt. Igły do odtwarzania płyt drobnorowkowych oznaczane były zazwyczaj kolorem zielonym, a normalnorowkowych – czerwonym. Także dopuszczalny nacisk igły na płytę drobnorowkową jest znacznie mniejszy, niż na normalnorowkową, zalecano nie więcej, niż 5 gramów, co i tak powodowało dość szybkie zużycie płyt (współczesne mechanizmy wyważające ramię z wkładką umożliwiają pracę z naciskiem rzędu 10 mN, tj. ok. 1 gram[2]).
Wraz z wprowadzeniem zapisu stereofonicznego na płytach gramofonowych wymagania stawiane igłom i wkładkom gramofonowym wzrosły, pojawiły się inne niż okrągłe kształty ostrza igieł, w użyciu znalazły się też igły diamentowe w miejsce szafirowych. Obecnie najlepsze szlify igieł gramofonowych to szlify kwadrofoniczne (van den Hula) oraz eliptyczne.
Wśród konstrukcji wkładek rozróżniamy:
- piezoelektryczne (mają znaczenie tylko historyczne z powodu wąskiego pasma przenoszenia, wymagały również znacznie większego nacisku na płytę powodując jej szybsze zużycie),
- elektromagnetyczne – magnes poruszany względem cewki (MM – Moving Magnet)
- magnetoelektryczne – cewka poruszana względem magnesu (MC – Moving Coil)
- elektrostatyczne (możliwe do skonstruowania),
- optyczno-laserowe
źródło: wikipedia
Parametry produktu
