Późnoantyczna ideologia panującego jako system idei, wartości, insygniów i ceremoniałów, które miały służyć legitymizacji osoby i działań cesarza, a co za tym idzie utrzymaniu jedności Imperium Romanum, nie została dotychczas przedstawiona w sposób syntetyczny...

Późnoantyczne Cesarstwo niemal we wszystkich swych formach było reakcją na zawirowania okresu rządów tzw. cesarzy wojskowych. Ograniczeniu samowoli silnej armii i przerwaniu łańcucha nie-kończących się uzurpacji – zagrażających w coraz większym stopniu podstawom egzystencji Imperium Romanum – służyć miała daleko idąca sakralizacja wizerunku cesarza, przekształcenie go w swego rodzaju uświęconą, nietykalną ikonę. Taki obraz władcy charakterystyczny był później dla Cesarstwa Bizantyńskiego, a także średniowiecznych monarchii europejskich.