Przedmowa: abp Józef Życiński, Marian Maciejewski

O książce

Ostatnia książka profesor Ireny Sławińskiej, odkrywająca przed nami dotąd nieznane oblicze uczonej: bardzo prywatne, a przy tym pogłębiające już to, które wydawało nam się znane: doświadczenie tułaczki związane z okresem I wojny światowej, najazdem bolszewików, przejmujące wspomnienie z czasów II wojny światowej. Opowiadania zawarte w książce, nawiązujące do tych przeżyć, mają znamienny charakter: są przypowieściami o życiu i śmierci, utraconym chlebie, odzyskiwanej nadziei. Bez niechęci, a niekiedy z humorem pisze Autorka o "minionej epoce PRL". Umiejętność zachowania dystansu do okresu „zniewolonych umysłów”, któremu nigdy nie uległa, zachowując autonomię w zamian za brak przywilejów, orderów, państwowych stypendiów, intratnych posad i gaż, ma chyba też swoje źródło w umiłowaniu życia prostego w poczuciu harmonii z naturą i zdrowym rozsądkiem.