Publikacja prezentuje muzykę Karaibów, jednak widzianą z perspektywy politologicznej. Autor wskazuje, że rozwój poszczególnych nurtów muzyki latynoskiej wiąże się ściśle z historią polityczną regionu i z procesami narodotwórczymi. W problematykę książki wprowadza analiza zjawiska hybrydyczności oraz kształtowania się tożsamości narodowej w przestrzeni państwa narodowego i przestrzeni diasporycznej. W kolejnych rozdziałach autor opisuje muzykę Kuby, Dominikany, Portoryko, Jamajki oraz Trynidadu i Tobago, odnosząc się także wybiórczo do innych państw karaibskich, takich jak Barbados, St. Lucia, Haiti i Antyle francuskie. Praktyki muzyczne w poszczególnych krajach rozważane są na szerszym tle politycznym, etnicznym i antropologicznym.