HUTSCHENREUTHER FAVORIT ! OBIAD 6 + WAZA HEINRICH

19-05-2012, 13:46
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Aktualna cena: 120 zł

Użytkownik mieszkiel

numer aukcji: 2345296119

Miejscowość Zielona Góra

Koniec: 20-05-2012 20:55:55

DESIGNERSKI MODERNISTYCZNY SERWIS OBIADOWY NA 6 OSÓB HUTSCHENREUTHER ZAPROJEKTOWANY PRZEZ SŁYNNEGO PROJEKTANTA RUDOLFA LUNGHARDA PLUS DOSKONAŁA WAZA HEINRICH GRAZIE!!! Rudolf Lunghard jest autorem jednego z najsłynniejszych fasonów Rosenthala – dla którego zaprojektował słynny serwis do kawy Oval. Tu mamy serwis Favorit zaprojektowany dla Hutschenreuther /dziś marka Rosenthal/. Jako dekorację zastosowano stylizowane przedstawienie trzciny- bardzo popularna dekoracja na najstarszej chińskiej porcelanie – okazała się łatwa do przeniesienia na porcelanę przy użyciu maszyn sterowanych numerycznie do pokrywania niezmywalną emalią – ta porcelana to doskonały przykład szkoły Bauhaus – połączenie doskonałych właściwości użytkowych z pięknem formy i możliwością produkcji piękna w wymiarze masowym. Obok na aukcji serwis do kawy- razem świetna porcelana… Polecam prawdziwy rarytas!!!! Tafelservice "Favorit", Rudolf Lunghard, Mod. Nr. 660 produkowany od 1952 roku przez całe lata 60te. Prace Rudolfa Lungharda znajdziemy w Muzeum Bauhaus w Weimarze – bardzo podobny fason Petra produkowała po wojnie słynna fabryka Blankenhein. Dzieło sztuki… W skład serwisu wchodzą: ŚWIETNA WAZA ART DECO HEINRICH FASON GRAZIE W IDEALNYM STANIE Kolekcjonerska – sygnatura 1[zasłonięte]939-19- ponieważ nie ma złoceń prawdopodobnie pochodzi z okresu wojny- ale kształt ma niezwykle nowoczesny. Jakość tej porcelany jest niedościgniona. Nowoczesne wzornictwo- idealnie pasuje do współczesnych minimalistycznych kuchni… ozdoba stołu- art deco- nikt nie uwierzy, że ta waza ma 70 lat!!! 1. Waza Heinrich na 4 talerze zupy- wysokość 10,5 cm średnica 25 cm od ucha do ucha 27 cm 2. 6 talerzy Hutschenreuther płytkich średnica 24,8 cm 3. 6 talerzy Hutschenreuther głębokich średnica 22,6 cm wysokość 3,5 cm 4. 6 miseczek deserowych Hutschenreuther średnica 13,1 cm wysokość 2,8 cm 5. Sosjera wysokość 8 cm szerokość 9 cm długość 20 cm podstawa szerokość 12,5 cm długość 19,2 cm 6. Misa kwadratowa Triptis- powojenna wysokość 5,7 cm kwadrat 21,7 x 21,7 cm /uszczerbiona na rancie/ 7. Półmisek KPM Krister wysokość szerokość 24,3 cm długość 33,8 cm Razem 22 elementy Za wyjątkiem przetarć złoceń na rancie talerzy/nie razących niewielkich/ stan idealny HUTSCHENREUTHER Hutschenreuther is the name of the family that established the production of porcelain in Northern Bavaria, in 1814. Hutschenreuther was a trend-setter and enabled Germany to gain an excellent reputation in the European porcelain industry. The Hutschenreuther "Mark of the Lion" is a symbol of excellence that continues to this day, though, since 2000, it is a trademark of Rosenthal. HISTORY The company was founded in 1814 by Carl Magnus Hutschenreuther (c1[zasłonięte]780-18) and based in Hohenberg an der Eger, Bavaria, Germany. Carl had previously worked at the Wallendorf porcelain manufacturing company. After his death in 1845, the factory was headed by his widow, Johanna Hutschenreuther, and her sons. From 1860, they produced gilded porcelains that were hand painted. A large part of the factory was destroyed by a fire in 1848 but it was rebuilt. C. M. HUTSCHENREUTHER, HOHENBERG/EGER In the early part of the 20th century, Hutschenreuther grew quickly by absorbing factories at Altrohlau (1909), of Carl Auvera in Arzberg (1918/1919) LORENZ HUTSCHENREUTHER, SELB Around 1856, Carl's sons Lorenz and Christian founded their own firm in Selb, a town some 17 km north of Hohenberg. Later know as Lorenz Hutschenreuther, Selb (LHS), this firm expanded and took over the Tirschenreuth porcelain factory, in 1927. HUTSCHENREUTHER AG TO ROSENTHAL TRADEMARK Since 2000 Hutschenreuther survives only as a Rosenthal trademark. The brand continues to produce porcelain and bone china ranges, including its classic ranges, the most famous of which is Blau Zwiebelmuster, a range based on the [Meissen porcelain] service of the same name. Hutschenreuther was the only officially licensed manufacturer to be allowed to mass-produce this very traditional range by Meissen in the 1930s, even though copies based on the same pattern were allowed by the German courts of law since 1926. Rosenthal AG, Hutschenreuther's owners, are a division of Italian firm Sambonet Paderno since 2009, after having been let go from Waterford Wedgwood, which fell apart in 2008 due to financial difficulty and was reborn as WWRD (Waterford Wedgwood Royal Doulton). For Hutschenreuther's porcelain collections, all of this has had little effect. However, a few ranges were sold under the Wedgwood brand in the USA, even though they were identical to Hutschenreuther ranges and produced on the same production line. The backstamp and packaging were the only difference. These ranges included Alfabia and Medley, both patterns on the Maria Theresia shape. Paul Muller’s factory was founded in 1890 and specialized in the manufacturing of porcelain tableware.The back stamp with the crown in the picture was acquired by Hutschenreuther in 1917. Between 1943 and 1957 Hutschenreuther rented this factory to “Porzellanmanufaktur Berlin” which was destroyed during the war. The history of the Hutschenreuther Company begins with the name of Carl Magnus Hutschenreuther who opened the first Bavarian decorating after some years he started to produce porcelain himself porcelain factory in the upper Frankonian region of Germany, in 1814. Nowadays, Hutschenreuther is where high standard meet international flair. Being a member of the Group Rosenthal Wedgwood Waterford it produces fine porcelain tableware for dinner, coffee and tea, gift articles and hotel porcelain. As a yardstick and premium brand name for the international art de la table, Hutschenreuther offers both stylish and fine porcelain with exclusive character, functional image and innovative product range. Gorgeous cup and saucer are entirely hand painted with pink roses and green foliage on a softly blended pastel ground. The rims have a wide band of rich, old Roman gold and the art is exceptionally well done. The porcelain is very fine and translucent. In addition to decorating white ware, Hutschenreuther wanted to produce his own patterns, and after an eight year struggle with the Bavarian Government (which was not interested in creating competition for the state-owned factory), Hutschenreuther received the necessary permission to begin production in 1822. Upon his death in 1845, his son Lorenz founded his own Hutschenreuther Porcelain Company in Selb. Son Christian and widow Johanna also worked to carry on the company tradition. In the early part of the 20th century, Hutschenreuther grew quickly by absorbing factories at Altrohlau (1909), Arzburg (1918) and Tirschenreuth (1927). The branches of the company were united in 1969. Hutschenreuther was a trend-setter and enabled Germany to gain an excellent reputation in the European china industry. The Hutschenreuther “Mark of the Lion” is a symbol of excellence that continues to this day. Hutschenreuthercollectibles- proszę wbić to internet zobaczyć ceny!!! Bauhaus – uczelnia artystyczna powstała w Weimarze z połączenia Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych w 1919 r., później działająca w Dessau (dziś Dessau-Roßlau) i Berlinie. Działała do 1934 r. Została utworzona przez Waltera Gropiusa[1]. Określenie Bauhaus używane jest również potocznie lub nieściśle jako nazwa stworzonego przez nią kierunku architektonicznego, jednego z odłamów niemieckiego modernizmu. • Historia Do prekursorów Bauhausu należeli: berliński architekt Peter Behrens i Henry van de Velde, założyciel Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Jednym ze współpracowników Behrensa był Walter Gropius, który dość szybko dał się poznać jako nowoczesny twórca. Zaczął propagować ideę standaryzacji ze względu na możliwości technologiczne przemysłu budowlanego. Dążył do połączenia techniki ze sztuką. Rodziła się koncepcja wzornictwa przemysłowego i nowego podejścia do projektowania form produkowanych taśmowo. W płaszczyźnie filozoficznej istotną rolę odgrywały zapatrywania i idee polityczne twórców Bauhausu, głównie socjalistyczne. Weimar Walter Gropius zasłynął m.in. wzorcową fabryką na wystawie Deutscher Werkbund w Kolonii w 1914 r. Po wojnie reaktywował (16 marca 1919 r.) i zjednoczył w Weimarze szkołę budownictwa – Bauhaus. Twierdził, że wszyscy rzemieślnicy są artystami, jak też wszyscy artyści powinni być dobrymi rzemieślnikami. Nazwa Bauhaus nawiązywała do średniowiecznej Bauhütte, strzechy budowlanej, łączącej sobie wszystkie dziedziny rzemiosła budowlanego, a zatem oznaczała wykształcenie wszystkich artystów za pomocą jednakowego kursu wprowadzającego o formach, materiałach, kolorach. Chodziło o to by odwrócić złe nawyki ucząc rysunku i komponowania przestrzennego. Kurs wstępny trwał pół roku, następnie uczniowie przechodzili na trzyletnie warsztaty: metalu, malarstwa ściennego, drewna, kompozycji przestrzennej, rzeźby. Kończąc ten kurs otrzymywało się wykształcenie w szerokim zakresie. Uczelnia realizowała egalitarne i wspólnotowe idee Gropiusa, zatrudniała tylko dziesięciu wykładowców (zwanych mistrzami, a nie profesorami), a wiele zajęć prowadzili asystenci – studenci starszych lat. Dessau W 1925 roku, w związku z niechęcią konserwatywnych władz Weimaru, przeniesiono Bauhaus do Dessau (dziś Dessau-Roßlau), gdzie Walter Gropius wzniósł zespół nowoczesnych budynków uczelni oraz osiedle dla mistrzów. Po przeniesieniu Bauhausu, jeszcze do 1927 roku funkcjonował on pod kierownictwem Gropiusa. O ile w Weimarze nauka koncentrowała się na rzemieślniczej pracy warsztatowej, w Dessau przykładano większą wagę do nauczania teorii. Wzrosła też znacząco ilość studentów, a nowy dyrektor, Hannes Meyer, dopuścił działalność polityczną studentów, co doprowadziło do powszechnego kojarzenia Bauhausu z komunizmem. Jego następca, Mies van der Rohe, dążył do przekształcenia opartej na duchu współpracy i interdyscyplinarnej uczelni w klasyczną autorską szkołę architektury. Berlin W 1932 roku finansowanie Bauhausu przez nowe, nazistowskie władze Dessau zostało zawieszone, a uczelnia przeniesiona do Berlina jako prywatna szkoła Miesa van der Rohe. Uczelnia działała do 1933 r., a w 1934 r. została ostatecznie zamknięta przez hitlerowców. W USA od 1937 r. László Moholy-Nagy próbował odrodzić uczelnię pod nazwą New Bauhaus w Chicago. Także w Niemczech w 1946 r. w Berlinie Zachodnim podjęto próbę reaktywacji, ale nie uzyskano już tej samej jakości nauczania co w dawnej uczelni. Pewną kontynuacją była też Wyższa Szkoła Projektowania w Ulm, założona przez Agnes Scholl i Maksa Billa, działająca w latach 1953–1968. Archiwum Bauhausu posiadające duży zbiór prac jego uczniów i mistrzów znajduje się w zrealizowanym pośmiertnie (1976) budynku Gropiusa w Berlinie. Idee Bauhausu Bauhaus dokonał radykalnego przewartościowania poglądów na różne rodzaje sztuki. Oprócz funkcjonalizmu, który stał się trwałym wkładem w dziedzinę wszelkiego projektowania przestrzeni i przedmiotów, architekci i inni artyści Bauhausu wnieśli różne osobiste koncepcje, często odbiegające od powszechnego poziomu akceptacji. Bauhaus był miejscem dyskusji i ścierania się opinii, miejscem fermentu umysłowego, który (szczególnie po dojściu Hitlera do władzy) rozlał się na inne kraje, w tym USA. Programem Bauhausu było stworzenie nowoczesnej architektury, funkcjonalnej, integralnie związanej z innymi dziedzinami sztuki, dążenie do jedności estetycznych i technicznych dzieła. Bauhaus wpłynął na kształtowanie się architektury modernistycznej, umocnienie tendencji abstrakcyjnej w sztuce i zreformowanie metod nauczania w szkolnictwie artystycznym. Podstawowe zasady wprowadzone przez Bauhaus • Funkcjonalność oparta nie tylko na przesłankach mechanicznych (jak np. wymiary ciała człowieka), ale także psychologicznych. Potrzeby emocjonalne są uznane za równie ważne jak pragmatyczne. • Znaczenie czynników społecznych (szeroko rozumiane dobro i rozwój osobisty człowieka), które uważane są za ważniejsze niż wymogi czysto estetyczne, ekologiczne i techniczne. • Odkrycie, że zorganizowana przestrzeń wpływa na sposób działania i myślenia ludzi, stąd waga społecznej roli architekta (architekt jako "projektant życia społecznego", a nie tylko budowli). Architektura reguluje też relacje między krajobrazem, przyrodą, techniką a człowiekiem. W projektowaniu należy uwzględnić biologię, socjologię, psychologię, ergonomię. • Wartość nowoczesnej architektury zależy tylko od ludzi. Społeczeństwo otrzymuje taką architekturę do jakiej dojrzało. Należy ludzi wychowywać do odpowiedniego odbioru. Idea wychowania przez sztukę. • Wprowadzanie do formy architektonicznej warunków regionalnych, klimatów, krajobrazów i zwyczajów mieszkańców. • Używanie powtarzalnych form, czyli standardowych elementów (prefabrykatów). Elementy powinny być tak wytwarzane, by umożliwiały powstanie różnych kombinacji. Starania o modularyzację (Ernst Neufert). Powstaje pojęcie "technologicznego" lub "nietechnologicznego" użycia materiałów. • Potrzeba zespołowości przy pracy projektowej; udział w zespołach na zasadzie dobrowolności; zespoły interdyscyplinarne. • Projektowanie jest zarówno nauką jak i sztuką. Jako nauka korzysta z metodologii socjologii i innych nauk o człowieku, określa cele funkcjonalne, stosuje metody matematyczne – jako dziedzina artystyczna wprowadza pomysł formalny i właśnie sztukę, czyli elementy bardzo trudne do zdefiniowania (na tworzenie sztuki nie ma recept). Motyw Bauhaus widnieje na kolekcjonerskiej monecie 10 euro z 2006 roku[2]. Nauczyciele Bauhausu Dyrektorzy Bauhausu[edytuj] • Walter Gropius w latach 1919–1927 • Hannes Meyer w latach 1927–1930 • Ludwig Mies van der Rohe w latach 1930–1932 Mistrzowie Bauhausu[edytuj] • Johannes Itten (1888–1967), nauczyciel podstaw rysunku i projektowania, kierownik kursu wstępnego • László Moholy-Nagy • Wassily Kandinsky • Paul Klee • Lionel Feininger • Georg Muche • Josef Albers (1888–1976), nauczał w Bauhausie o kolorach • Marcel Breuer • Theo van Doesburg