| | Spis tresci: Słowo wstępne Od wydawcy MEDYTACJE Wstęp § 1. Medytacje Kartezjusza jako wzór filozoficznej autorefleksji(Selbstbesinnung) § 2. Konieczność radykalnego ponowienia punktu wyjścia filozofii Medytacja pierwsza — Droga do transcendentalnego Ego § 3. Przewrót kartezjański i przewodnia idea teleologiczna absolutnego ugruntowania nauki § 4. Odsłonięcie sensu teleologicznego (^wecksinnes) nauki poprzez wżycie się w nią (Einleben in sie) jako w noematyczny fenomen § 5. Oczywistość a idea autentycznej nauki § 6. Zróżnicowania (Differenziaungen) oczywistości. Filozoficzny postulat apodyktycznej i w sobie pierwszej oczywistości § 7. Nie apodyktyczna oczywistość istnienia świata; wciągnięcie jej w zasięg przewrotu kartezjańskiego § 8. „Ego cogito" jako transcendentalna subiektywność § 9. Zasięg oczywistości apodyktycznej twierdzenia „Ja jestem" § 10. Dygresja. Kartezjańskie uchybienie w sprawie zwrotu transcendentalnego § 11. Ja psychologiczne a Ja transcendentalne. Transcendencja świata Medytacja druga — Odsłonięcie uniwersalnych struktur pola transcendentalnego doświadczenia § 12. Idea transcendentalnego ugruntowania poznania § 13. Konieczność tymczasowego wyłączenia zagadnień zasięgu transcendentalnego poznania § 14. Strumień cogitationes. Cogito i cogitatum § 15. Naturalna a transcendentalna refleksja § 16. Dygresja. „Ego cogito" jako konieczny punkt wyjścia zarówno transcendentalnej, jak i „czysto psychologicznej" refleksji § 17. Dwustronność badań nad świadomością jako następstwo problematyki korelacji. Kierunki opisu. Synteza jako praforma (Urform) świadomości § 18. Identyfikacja jako forma podstawowa syntezy. Wszechobejmująca synteza czasu transcendentalnego § 19. Aktualność i potencjalność życia intencjonalnego § 20. Odrębność analizy intencjonalnej § 21. Przedmiot intencjonalny jako „transcendentalna nić przewodnia" (trcmszendentaler Leitfaden) § 22. Idea powszechnej jedności wszystkich przedmiotów i zadanie jej konstytutywnego wyjaśnienia Medytacja trzecia — Problematyka konstytucji. Prawda i rzeczywistość § 23. Uściślenie pojęcia konstytucji transcendentalnej przez wprowadzenie haseł „rozum" (Vtrnunft) i „nierozum"(„Urwemunft") § 24. Oczywistość jako samoprezentacja. Jej zmodyfikowane pochodne (Abwandlungen) § 25. Rzeczywistość i quasi-rzeczywistość § 26. Rzeczywistość jako korelat oczywistego potwierdzenia § 27. Funkcjonowanie habitualnej i potencjalnej oczywistości w konstytucji sensu „przedmiot istniejący" § 28. Domniemana (Prosumptise) oczywistość doświadczenia świata. Świat jako idea-korelat idei doskonałej oczywistości doświadczenia zewnętrznego (Erfahrungsemdmt) § 29. Dziedziny materialne i formalno-ontologiczne jako wskaźniki (Indices) transcendentalnych systemów oczywistości Medytacja czwarta — Rozwinięcie problemów konstytucji samego transcendentalnego Ego § 30. Transcendentalne ego nieodłączne od swych przeżyć § 31. Ja jako identyczny biegun przeżyć § 32. Ja jako substrat określeń habitualnych (Habitualitatm) § 33. Ja w pełni swej konkretności (Konkretion) jako monada a zagadnienie jego autokonstytucji § 34. Wypracowanie zasadniczego kształtu metody fenomenologicznej. Transcendentalna analiza jako analiza eidetyczna § 35. Wypad w kierunku eidetycznej psychologii wnętrza § 36. Transcendentalne ego jako uniwersum możliwych form przeżyć. Podlegające prawu istoty normowanie komponowania się przeżyć (Komposibilitat der Erlebnisse) w stosunkach współistnienia i następstwa § 37. Czas jako uniwersalna forma wszelkiej egologicznej genezy § 38. Aktywna i pasywna geneza § 39. Asocjacja jako podstawowa zasada genetyki pasywnej § 40. Przejście do zagadnienia idealizmu transcendentalnego § 41. Autentyczne fenomenologiczne wydobywanie na jaw własnego „ego cogito" (Selbstauslegung des „ego cogito") jako „transcendentalny idealizm" Medytacja piąta — Odsłonięcie sfery transcendentalnego istnienia jako monadologicznej intersubiektywności § 42. Przedstawienie problemu doświadczania obcych podmiotów (Fremderfahrung) jako odpowiedź na zarzut solipsyzmu § 43. Noematyczno-ontyczny sposób dania Innego jako transcendentalna nić przewodnia konstytutywnej teorii doświadczania obcych podmiotów § 44. Redukcja doświadczenia transcendentalnego do sfery tego, co własne ( Eigmheibsphare ) § 45. Ego transcendentalne a zredukowany do tego, co moje własne, rezultat apercepcji mnie samego (eigenheitlich reduzierte Selbstapperzeplion): psychofizycznie złożony człowiek § 46. To, co własne, jako sfera aktualności i potencjalności strumienia przeżyć § 47. Do pełni monadycznej konkretności tego, co własne, należy również przedmiot intencjonalny. Immanentna transcendencja i świat pierwotnego pochodzenia (primordiale Welt) § 48. Transcendencja świata obiektywnego jako transcendencja wyższego szczebla, w przeciwieństwie do transcendencji pierwotnego pochodzenia § 49. Nakreślenie toku operacji "intencjonalnego wydobywania sensu doświadczania czegoś, co obce § 50. Pośredni charakter zawartej w doświadczaniu obcych podmiotów intencjonalności jako charakter „współprezentowania" („Apprasentation") jako charakter apercepcji analogicznej § 51. „Łączenie w pary" („Paarung") jako asocjacyjnie konstytuujący składnik doświadczania obcych podmiotów § 52. Współ-prezentowanie jako specyficzny rodzaj doświadczenia, posiadający swój własny styl potwierdzania § 53. Potencjalne momenty sfery pierwotnego pochodzenia i konstytutywna funkcja, jaką spełniają one w aktach apercepcji Innego § 54. Eksplikacja sensu aktów współ-prezentowania, w których doświadczam obcych podmiotów § 55. Uwspólnocenie (Vergemeinsckaftung) monad i pierwsza forma tego, co obiektywne: przyroda intersubiektywna. § 56. Konstytucja wyższych szczebli wspólnoty intermonadologicznej § 57. Wyjaśnienie zjawiska równoległości zachodzącej pomiędzy procedurą wydobywania na jaw tego, co wewnątrzpsychiczne, a analogiczną procedurą zastosowaną na gruncie egologiczno-transcendentalnym § 58. Uczłonowanie pola zagadnień intencjonalnej analityki wyższych wspólnot intersubiektywnych. Ja i świat otaczający § 59. Eksplikacja ontologiczna i jej miejsce w całokształcie transcendentalnej fenomenologii konstytucji § 60. Metafizyczne rezultaty naszej procedury wydobywania na jaw zasobów dostarczanych przez akty doświadczania obcych podmiotów § 61. Tradycyjna problematyka „źródła psychologicznego" i jej fenomenologiczne objaśnienie § 62. Ogólny rzut oka na charakter operacji intencjonalnego wydobywania zasobów doświadczania obcych podmiotów Zakończenie § 63. Zadanie krytyki transcendentalnego doświadczenia i poznania transcendentalnego § 64. Słowo końcowe Uwagi krytyczne Romana Ingardena do Medytacji kartezjańskich Przypisy Skorowidze Stron XXX + 451, PWN | | |
| | |