Grochowski Piotr, Hufiec
harcerzy Kraków-Podgórze w latach 1[zasłonięte]922-19,
Kraków 2004, format 20,5
cm, s. 120, okładka miękka
kartonowa, czarno-biała wkładka fotograficzna,
waga 190 g, ISBN
83-[zasłonięte]836-9-8, książka omawia kolejno genezę i
początki harcerstwa w Podgórzu, podstawy
organizacyjne działalności Męskiego Hufca w
Podgórzu i jego rozwój w latach 1[zasłonięte]922-19,
działalność innych jednostek (w tym drużyn
żeńskich i innych organizacji harcerskich) w
Podgórzu w tym okresie oraz charakterystykę kadry
hufca i sylwetki jego wybitnych
instruktorów.
Męski Hufiec Harcerski w
Krakowie-Podgórzu był jednostką
organizacyjną Związku Harcerstwa Polskiego,
powołaną w celu koordynowania i wspomagania prac
męskich drużyn harcerskich i chłopięcych gromad
zuchowych działających na terenie Podgórza. Taka
jego nazwa figuruje na oficjalnej pieczątce hufca,
której odcisk znajduje się w dokumentach'.
Pod koniec lat
trzydziestych hufiec nosił nazwę Hufiec Harcerzy
im. Piotra Liszkowicza w Krakowie na Podgórzu,
którą znaj dujemy m. in. na jednym z zaproszeń na
uroczystości św. Jerzego, pochodzącym z
roku 1938.
W innych dokumentach figurują także nazwy, takie
jak Hufiec Męski w Podgórzu (na Podgórzu), Hufiec
Harcerzy w Podgórzu lub Hufiec
Kraków-Podgórze.
Ostatecznie autor przyjął
nazwę Hufiec Harcerzy Kraków-Podgórze i takąjako bliższą współczesnemu
nazewnictwu i prostsząw użyciu stosuje w treści
książki. Jedynie w nielicznych wypadkach, dla
podkreślenia, że pewne wydarzenia miały miejsce w
początkowym okresie pracy hufca, używa nazwy
pierwotnej.
Na terenie Podgórza i
prawobrzeżnego Krakowa nie istniał w latach 1[zasłonięte]922-19 hufiec
żeński, będący odpowiednikiem hufca harcerzy.
Drużyny harcerek należały do hufców żeńskich,
których liczba na terenie miasta Krakowa wynosiła
w różnych okresach od jednego do
siedmiu.
Dla drużyn wchodzących w
skład hufca autor używa pełnych nazw - Krakowska
(później Podgórska) Drużyna Harcerzy, lub nazwy
skróconej -
Drużyna Podgórska.
Męski Hufiec Harcerski w
Krakowie-Podgórzu rozpoczął swój ą formalną działalność w
roku
1922,
a zakończył w
1939, w chwili wybuchu II wojny
światowej. Jeżeli chodzi o warunki i charakter
prowadzonej pracy okres ten był zdecydowanie inny
niż czas wojny i lata powojenne. Stanowił odrębną
i zamkniętą całość w historii harcerstwa na tym
terenie.
W miarę rozwoju Hufiec
Harcerzy Kraków-Podgórze obejmował coraz większy
obszar na prawym brzegu Wisły. Stąd w pracy
pojawiają się miejscowości z tego terenu.
Początkowo w skład hufca wchodziły tylko drużyny
działające na terenie Podgórza. Od roku 1932 należały do
niego także drużyny spoza Podgórza-2 Płaszowa, Borku Fałęckiego, Woli Duchackiej i Prokocimia2.
Prawdopodobnie przez rok
współpracowały z nim również drużyny działające w Wieliczce, ale do
niego nie należały3. W roku 1933 terenprawego brzegu Wisły został
określony jako teren Męskiego Hufca Harcerskiego w
Krakowie-Podgórzu4. Od roku 1934 w skład
hufca mogły wchodzić drużyny harcerzy i chłopięce
gromady zuchowe działające w gminach: Borek
Fałęcki, Prokocim, Piaski Wielkie,
Radziszów, Skawina, Swiątniki Górne, Tyniec, Wola
Duchacka5.
Celem pracy jest ukazanie
dziejów Hufca Harcerzy w Kraków-Podgórze w
okresie międzywojennym poprzez szczegółowe
omówienie przejawów działalności wszystkich
jednostek organizacyjnych wchodzących w jego
skład i związanych z jego
pracą. Autor podjął przy tym próbę skonfrontowania
rzeczywistej działalności hufca z wytycznymi
znajdującymi się w dokumentach władz zwierzchnich,
pochodzących z okresu, którego dotyczy
praca.
Dzieje tej jednostki
organizacyjnej ZHP nigdy wcześniej nie zostały
opracowane w sposób naukowy. Próbę ich
ukazania podjęto z dwóch
powodów.
Po pierwsze, jak wynikało z
ustaleń dokonanych przez autora przed
rozpoczęciem badań, Hufiec Harcerzy
Kraków-Podgórze był w latach 1922-1939 znaczącą
jednostką organizacyjną w skali chorągwi. Miał
duży zasięg terytorialny, wielu członków, a poziom
pracy harcerskiej był w nim wysoki. Po drugie,
autor jest instruktorem ZHP i prowadzi pracę
instruktorską w środowisku harcerskim wchodzącym w
skład obecnie działającego na terenie
prawobrzeżnego Krakowa Hufca ZHP Kraków-Podgórze,
historia harcerstwa podgórskiego jest mu więc
bardzo bliska.
Autor zebrał wszystkie
istniejące i dostępne materiały dotyczące tematu.
Najwięcej informacji wnoszą archiwalia. W zbiorach
Archiwum Akt Nowych w Warszawie udało się w
zespole akt Związku Harcerstwa Polskiego odszukać
kilka dokumentów, odnoszących się do pracy hufca.
Są to sprawozdania, spisy drużyn, raporty roczne i
schematy organizacyjne dotyczące harcerstwa
krakowskiego i podgórskiego z lat
1924,[zasłonięte],1928,193 O i 193 5. Wszystkie
dokumenty pochodzące z Archiwum Akt Nowych w
Warszawie, z których autor korzystał, znajdują się
w formie odpisów lub kserokopii w Archiwum Komisji
Historycznej Chorągwi Krakowskiej w Krakowie, przy
ulicy Karmelickiej
31. Tam znajdują się także wykorzystane
przez autora Rozkazy Komendy Krakowskiej
Chorągwi
Harcerzy z lat 1922-1939 oraz kilka
innych dokumentów. Należą do nich Okólniki Zarządu
Okręgu ZHP z lat
1[zasłonięte]938-19, schematy organizacyjne
Krakowskiej Chorągwi Harcerzy z lat 1[zasłonięte]933-19,
wytyczne programowe pracy Chorągwi Harcerzy oraz
Wici Zuchowe z lat
1936 i
1938.
Znaczna ilość materiału
źródłowego znajduje się w Archiwum Tadeusza
Mitery, przechowywanym w Muzeum Historycznym
Miasta Krakowa jako zbiór nieuporządkowany. Są tam
między innymi pisma urzędowe komendy hufca, plany
pracy, sprawozdania drużyn i rozkazy komendy hufca
oraz kilka innych dokumentów. Tylko niewielka
część materiałów pochodzących z kolekcji T. Mitery
została opracowana. Sąwśród nich niezwykle cenne i
istotne dla treści niniejszej pracy źródła:
Kronika Hufca6, z roku 1922 om
Historia Harcerstwa w Podgórzu z roku
19297.
Uzupełniające materiały
znalazł autor w zbiorach prywatnych mgr
Katarzyny Ryblewskiej-Marewicz. Informacje na
temat Hufca Harcerzy w Krako-wie-Podgórzu odnaleźć
można także w nielicznych źródłach drukowanych, do
których należą sprawozdania Zarządu Oddziału
Krakowskiego ZHP z lat 1925, 1926,
1[zasłonięte]932-19 oraz Sprawozdanie Dyrekcji
Państwowego Gimnazjum VI im. Tadeusza
Kościuszki w Krakowie (na Podgórzu) za rok
szkolny
1931/1932.
Czasopisma zawieraj ą
niewiele informacji. Pewne wzmianki można znaleźć
w „Wiadomościach Urzędowych" Naczelnictwa ZHP,
„Harcerstwie" z lat 1934 i 1937 oraz w
gazetce harcerstwa borkowskiego pt. „Biszkopt".
Więcej danych znajduje się w „Skaucie", ale
dotyczą on głównie lat przed rokiem 1922 i zostały
wykorzystane przy opisywaniu genezy
Hufca.
Choć dzieje Hufca Harcerzy
Kraków-Podgórze, co zaznaczono wcześniej, nie były
nigdy dotąd przedmiotem badań naukowych, ukazało
się kilka opracowań okolicznościowych. Wydano
dwie prace na temat historii harcerstwa w
Podgórzu. Pierwsza nosi tytuł Harcerstwo
Podgórskie* i ukazała się w roku 1960 nakładem
Komendy Hufca ZHP Kraków-Podgórze. Informacje
dotyczące okresu 1[zasłonięte]922-19 saw
niej nieliczne, a większość jest nieścisła.
Podobnie i drugie opracowanie pt. Harcerstwo
Podgórza^, przygotowane w roku
1978
pod red. Jerzego Klinika,
zawiera nieścisłości i błędy; do istotniejszych
należy mylna data rozpoczęcia działalności
Hufca.
Wiele sprawdzonych
informacji znajduje się w opracowaniu Bolesława
Le-onhardapt. Kalendarium z dziejów harcerstwa
krakowskiego
1[zasłonięte]910-19'°, jednak i tu zamieszczono
niewłaściwą datę rozpoczęcia działalności przez
hufiec.
Wiadomości o Hufcu znaleźć
można również w opracowaniach dotyczących drużyn
podgórskich, takich jak 50-lecie III Drużyny
Harcerzy im. T Kościuszki w Podgórzu11, pod
red. M. Kłodowskiego i in., Zarys historyczny II Podgórskiej
Drużyny Harcerzy im.
Księcia Józefa Poniafowskiego (w
60-lecie założenia)11, Tadeusza Gawła i Mariana
Hampla13 oraz Wilcza Gromada
(próba monografii) Tadeusza Gawła14, gdzie zamieszczono liczne
informacje dotyczące działalności podgórskiego
zrzeszenia starszoharcerskiego o tej nazwie oraz sylwetki
podgórskich
instruktorów.
O kadrze instruktorskiej
hufca jest również mowa w książce pt. Pokłon Tym, którzy tworzyli.
Instruktorzy Chorągwi
Krakowskiej ZHP (Wybór), T.
Gawła'5. Wreszcie inne kwestie w
mniejszym stopniu dotyczące dziejów hufca lub osób
z nim związanych poruszone zostały w kilku innych
opracowaniach tego
autora.
Autor dziękuje prof. dr.
hab. Jerzemu Gołębiowskiemu za twórczą inspirację i
pomoc w prowadzeniu badań, hm. dr. Januszowi
Wojtyczy, przewodniczącemu Komisji
Historycznej Krakowskiej Chorągwi ZHP, za pomoc w
zebraniu i opracowaniu materiałów, zaś mgr
Magdalenie Kurowskiej, kierownikowi Pracowni
Dziejów Harcerstwa Muzeum Historycznego Miasta
Krakowa, mgr Katarzynie Ryblewskiej-Marewicz i hm.
Ryszardowi Jackowi Kucharskiemu za
udostępnienie posiadanych dokumentów i
fotografii. Ponadto autor wyraża swą wdzięczność
seniorom harcerskim, którzy okazali mu pomoc przy
zbieraniu materiałów.
|