Hrabal Bohumil - Obsługiwałem angielskiego król

Kiedy byłem jeszcze kelnerem kochałem wszystkie te portierki, stróży i palaczy centralnego ogrzewania, którzy przynajmniej raz na dzień wybiegali przed kamienicę, zadzierali, o tak, głowę i z wąwozu praskich ulic patrzyli na pas nieba, obłoki, zgadując według przyrody, a nie zegara, która to może być godzina. A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej , a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb, na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak,żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

Bohaterem tej powieści jest kelner, który dorabia się własnej restauracji, lecz traci ją, kiedy władza w Czechach trafiła w ręce ludu. Jego przygody są tak niewiarygodne, że nie mogły zostać zmyślone, a tytuł powieści nawiązuje do zaledwie jednej z nich, niekoniecznie najważniejszej. Barwne opisy dojrzewania w lokalach gastronomicznych, tragicznej miłości w czasie wojny i groteskowych, powojennych represji wobec ''burżujów'' tworzą opowieść piękną i mądrą, opowieść o tym, co w życiu najważniejsze.