HISTORYCZNA DEKORACJA PANOPLIA DWA MIECZE

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.


(506)

Materiał:
stop cynku i aluminium oraz drewno

Producent: Denix Hiszpania

wysokość płytki: 21 cm
szerokość płytki: 15,5 cm
długość miecza: 24 cm
głębokość ( z napierśnikiem ) : 4cm
waga: 0,5 kg

Oba miecze są wyciągane. Jeden jest repliką miecza El Cid’a a drugi repliką miecza Karola Wielkiego.


hiszp. el Cid / el Çid Campeador / don Rodrigo, właśc. Ruy (Rodrigo) Diaz de Bivar (1[zasłonięte]043-10), zwany Cydem (z arab. sajjid, sid 'pan'), lub Campeadorem 'zwycięskim wodzem'; mauretański przydomek hiszpańskiego bohatera narodowego, półlegendarnego bohatera i wzoru rycerza chrześcijańskiego. "Cyd był uważany za wzór cnót rycerskich, symbol męstwa i lojalności. W podaniach przekazywano, że nigdy nie zdarzyło mu się przegrać bitwy. Jego postać stała się pierwowzorem średniowiecznego dzieła literackiego eposu rycerskiego Pieśń o Cydzie"1.

"Joyeuse - historyczny miecz francuskiego władcy, Karola Wielkiego opisany w najbardziej znanym eposie rycerskim pt.:Pieśń o Rolandzie. Według przekazów, był on w poźniejszych czasach używany podczas koronacji francuskich królów.
Miecz karoliński, zwany w starszej literaturze mieczem wikińskim występował w okresie od IX do XI wieku. Głownie tych mieczy są prawie jednakowe, o długości około 1 metra. Pochodzą przeważnie z Nadrenii, o czym zaświadczają napisy i znaki producentów. Głownie były eksportowane szeroko na ziemie słowiańskie i do Skandynawii, gdzie były oprawiane według miejscowego gustu. Jelce przeważnie w formie sztabki. Głowice w formie krążków, zwieńczonych półkul, trój- i pięciodzielnych grzybków, stożków itp. Również w wielu krajach działy rodzime ośrodki miecznicze"2.

"Panoplia, l.p. panoplium (armatura, spolia hostium) motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów) często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.

Nazwa pochodzi od greckiego pan - wszystko i hoplon - tarcza hoplity i oznaczała pełny rynsztunek ciężkozbrojnego wojownika. Dawniejsi wojownicy swoją broń wieszali na ślepej ścianie pomieszczenia mieszkalnego, z daleka od okna i drzwi. W razie niespodziewanej napaści można było się cofnąć i chwycić za tarczę oraz włócznię lub miecz i przystąpić do obrony. W czasach republiki rzymskiej i późniejszego cesarstwa oręż zdobyty na wrogu, po zwycięskiej bitwie układano pod zawieszoną na krzyżu zbroją wodza pokonanej armii. Był to znak chwalebnego zwycięstwa, jednocześnie ofiara dla boga Marsa oraz symbol deifikacji zwycięskiego wodza. Były to autentyczne elementy uzbrojenia. Stopniowo broń biała wychodziła z mody, spadkobiercy rycerzy poświęcali się służbie cywilnej natomiast uzbrojenie wiszące na ścianie coraz rzadziej było w użyciu praktycznym a coraz częściej miało tylko przypominać rzeczywiste lub przyszywane tradycje rycerskie rodu. Coraz mniej było autentycznego uzbrojenia (niszczyło się, produkowano zupelnie inne niż kiedyś, nowe pokolenia były liczniejsze) a coraz więcej symboliki. W XVIII wieku na ściany trafiły panoplia ze stiuku, sztuczne lecz jeszcze wyglądające jak prawdziwe. Jako symbole, do "uzbrojenia panopliów" mogły teraz trafić armaty, kule armatnie oraz karabiny. W heraldyce nowożytnej panoplia umieszczano początkowo za i pod herbem dowódcy wojskowego po odniesionym przez niego znaczącym zwycięstwie. Armaturę herbową komponowano z pik, halabard, buńczuków, chorągwi, szabli, dział i innego sprzętu wojennego. Przykładem zastosowania armatury w heraldyce Polski szlacheckiej jest herb na portrecie starosty sandomierskiego Krzysztofa Tarnowskiego z XVI wieku. W wieku XVIII i XIX (styl barokowy oraz klasycystyczny) armaturę spotyka się nieporównanie częściej niż w czasach wcześniejszych, W polskiej heraldyce stanowiły one zwyczajowo obowiązujący element herbu (zwłaszcza na pieczęci) osoby w służbie wojskowej, niekoniecznie związany z faktycznymi osiągnięciami militarnymi.

Z upływem czasu, panoplia z ozdób podkreślających rycerskie koneksje właściciela posesji stały się symbolami tradycji wojskowej państw i ich walk o niepodległość, z budynków prywatnych przeniosły się na pomniki, budynki państwowe i symbolikę państwową. Panoplia, mniej lub bardziej rozbudowane spotyka się często w herbach krajów Ameryki południowej i środkowej. Stosowane są również w herbach państwowych, terytorialnych i miejskich innych regionów świata. Miniatura klasycznych panopliów stanowi część dekoracji (zawieszkę) wielu rycerskich orderów - m.in. Orderu Kawalerów Maltańskich, Orderu św. Łazarza, Orderu Grobu Pańskiego oraz wielu orderów świeckich"3.




1-Cyd [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2008-09-6 19:46Z [dostęp: 2008-09-9 09:35Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cyd&oldid=13[zasłonięte]190

2-Miecz karoliński [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2007-07-2 07:04Z [dostęp: 2008-09-9 09:22Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miecz_karoli%C5%84ski&oldid=[zasłonięte]84962

3-Panoplia [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]008-06 11:45Z [dostęp: 2008-09-9 07:23Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panoplia&oldid=12[zasłonięte]546