To dedykowane polskiemu czytelnikowi nostalgiczne wspomnienie o wujach i stryjach autora, dzięki którym okrzepła jego tożsamość. Kiedyś przeczytałem, że w niektórych szczepach młodych mężczyzn wspierają bracia ich matek. A mnie los pobłogosławił obfitością wujów i stryjów. To oni posłużyli mi za wzory, pomogli formować własne wyobrażenie o tym, kim powinien być mężczyzna. Czy dzisiaj ta książka, naszkicowana dawno temu, jest dziełem tego samego pisarza? Wharton twierdzi, że czas - chociaż zmienia wszystko - nie zmienia aż tak wiele.