Trwający 35 lat okres okupacji japońskiej w Korei podzielić można na trzy etapy, w trakcie których zmieniały się środki, lecz nie zmieniał zasadniczy cel, jakim była przede wszystkim eksploatacja ekonomiczna, a dopiero potem polityczne podporządkowanie. Rozwój narodu koreańskiego podlegał w tym czasie wielu ograniczeniom, a niekiedy zagrożony był nawet jego byt. Najlepszym świadectwem charakteru japońskich rządów w Korei jest fakt, że spośród w sumie dziewięciu Generalnych Gubernatorów kolonii tylko jeden nie był zawodowym wojskowym. Koreańskie zasoby – naturalne i ludzkie – służyć miały rozwojowi Cesarstwa, sama zaś Korea stanowić posłuszne zaplecze dla planów japońskiej ekspansji ku Azji – początkowo gospodarczej, wkrótce potem także politycznej. Sytuacja w Korei zmieniała się nie tyle w zależności od zmian sytuacji na świecie, co od skutków, jakie te zmiany wywierały na Japonię.
Był to co prawda okres przyspieszonego unowocześniania Korei, jej uprzemysłowienia i wprowadzenia wielu niezbędnych dla dobrego funkcjonowania reform, jednak nie należy przeceniać tego faktu i podkreślać, że stało się to „dzięki Japonii”. Za sprawą Japonii Korea straciła niepodległość, a wraz z nią szansę wybrania własnej drogi rozwoju i korzystania z jego owoców. Trudno sobie wyobrazić, by mając wokół zmodernizowany na sposób zachodni świat, sama trwała nadal przy dawnych wzorcach. Być może proces rozwoju zachodziłby wolniej, być może kraj byłby ekonomicznie do pewnego stopnia zależny od innych, jednak przy bogactwach naturalnych, w jakie obfituje Korea, rozwój gospodarczy z pewnością byłby jej udziałem. Nawet gdyby owoce tego rozwoju przypadły w pewnym stopniu także inwestorom zachodnim, i tak w efekcie społeczeństwo koreańskie czerpałoby z niego większe zyski niż w okresie okupacji japońskiej. Nie należy więc – przy oddaniu sprawiedliwości japońskim inwestorom – przeceniać faktu uprzemysłowienia Korei w tym okresie. Japonia działała na własny rachunek, przede wszystkim dla dobra własnego społeczeństwa, nie zaś społeczeństwa koreańskiego, będącego prawowitym właścicielem znajdujących się na jego obszarze dóbr i zasobów. Koreańczyków wykorzystywano co najwyżej do pomocy w okradaniu ich własnego kraju. Rozwój Korei Południowej po II wojnie światowej jest najlepszym dowodem na to, jakimi talentami dysponuje koreańskie społeczeństwo, jaką odznacza się pracowitością, oszczędnością i uporem w dążeniu do osiągnięcia celu. Można tylko żałować, że nie dane mu było cieszyć się wcześniej możliwościami kształtowania wizerunku własnego kraju i zyskami zeń osiągniętymi.
Skutkiem ubocznym japońskiej okupacji było jednak także przyśpieszenie procesu dojrzewania koreańskiego społeczeństwa do odzyskania świadomości narodowej, poczucia przynależności do jednej, odmiennej nacji, mającej prawo do samostanowienia.

Fragment rozdziału VIII - Okupacja japońska w Korei