Temat książki został przez niego podsunięty.

W rozmowie z jednym z jej autorów Górki odezwał się:

„Wiecie, jak zacząłem tę książkę? Wyobraźcie sobie nieskończoną przestrzeń. Gwiazdy, mgławice... Hen, gdzieś w głębi olbrzymiej mgławicy zapala się Sionce, Oddzielają się od niego planety. Na jednej maleńkiej planetce materia ożywa, zaczyna zdawać sobie sprawę z siebie samej. Zjawia się człowiek..."

Spełniając testament Gorkiego autorzy jeszcze w 1936 roku przystąpili do pracy nad powieścią o tym, jak zjawił się człowiek, jak uczył się pracować i myśleć, jak opanować ogień i żelazo, jak walczył o władzę nad przyrodą, jak poznawał i przebudowywał świat.

Opowieść o człowieku składać się będzie z kilku części.

W pierwszej części mowa jest o człowieku pierwotnym. W drugiej i trzeciej — opowiedziana jest historia człowieka i ludzkiej myśli od starożytności do początków nauki współczesnej, do wynalezienia mikroskopu i teleskopu.

Autorzy chcą doprowadzić swoją pracę do naszych czasów, chcą ukazać pierwszy na świecie kraj socjalizmu. A w epilogu postarają się może zajrzeć w przyszłość, w owe czasy, kiedy ludzkość stanie się władcą przyrody, mądrym gospodarzem planety i kiedy na całej ziemi zniknie wyzysk i niewola.

PRZEDMOWA