W języku japońskim używane są jednocześnie trzy systemy pisma. Są to dwa sylabariusze (odpowiedniki alfabetu), czyli dwa zestawy 46-ciu znaków oddających fonetyczną wartość sylab oraz ogromny zbiór ideograniów (zwanych kanji), czyli znaków, które mają poza wartością fonetyczną także znaczenie - treść. Wszystkie trzy rodzaje znaków mogą być użyte w tym samym tekście, a nawet w jednym zdaniu.
Hiragana - jest podstawowym sylabariuszem dla Japończyków.
Od niej zaczynają swoją edukację dzieci. Posługując się samą tylka hiragana można zapisać każde japońskie słowo czy nawet tekst, choć taki zapis jest dla Japończyków nienaturalny.
Hiragana (w pierwszych wiekach naszej ery) uznawana była za pismo kobiece. Prawdopodobnie wynikało to z kształtu pisanych znaków. Dla hiragany charakterystyczna jest miękka, zaokrąglona kreska, liczne „pętelki" i „supełki". Znaki hiragany pisane tuszem i pędzelkiem zachwycają pięknem i harmonią. Kaligrafie jednego nawet symbolu często stanowią dzieła sztuki.
Kilka słów o tym, jak korzystać z zeszytu ćwiczeń
Przy nauce znaków sylabariuszy i ideograniów bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na trzy aspekty. Są to : kształt i proporcje znaku, kolejność pisania elementów - kresek i kropek oraz kierunek pisania elementów. Zignorowanie któregokolwiek z tych aspektów skutkuje najczęściej błędnie zapamiętanym lub zniekształconym znakiem. W konsekwencji tego, znaki są brzydkie i trudne do odczytania.
Zeszyt znaków Hiragana - Kreska po Kresce został przygotowany tak, aby czytelnik ucząc się w kolejności alfabetycznej 46-ciu podstawowych znaków japońskich, mógł jednocześnie ćwiczyć je pisząc w kratkach. Podstawą efektywnej nauki znaków jest właśnie trening pisania, w którym to prawidłową kolejność i kształt elementów poznaje i „zapamiętuje" ręka, a nie tylko nasz umysł.
|
