CICHAMUZYKA11.9
ZAWARCIE TRANSAKCJI OZNACZA AKCEPTACJĘ WARUNKÓW ZE STRONY ''O MNIE''.
Andrzej Mokronowski herbu Bogoria (ur. w 1713 roku – zm. 14 czerwca 1784 roku w Warszawie) – kuchmistrz nadworny króla Prus[1], marszałek konfederacji koronnej, marszałek i posełziemi warszawskiej na sejm 1776 roku[2], wojewoda mazowiecki w 1781 roku, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1759 roku, generał major wojsk francuskich w 1754 roku, generał major w1752 roku, generał inspektor kawalerii w 1754 roku, poczmistrz generalny w latach 1763-1764, poseł na sejmy, starosta ciechanowski[3] i janowski[4], starosta tłumacki, [5] i janowski,wolnomularz[6].
Pochodził z rodziny szlacheckiej używającej herbu rodu Bogoriów i zapewne się z niego wywodzącej.
Służył w stopniu majora w pułku dragonów Stanisława Leszczyńskiego
, po jego upadku udał się do Francji i przez osiem lat służył w wojsku francuskim
pod dowództwem marszałków de Coigny i de Belle-Isle. Po powrocie do Polski
został generałem lejtnantem, był stronnikiem partii hetmańskiej.
Jako poseł ziemi bielskiej na sejm konwokacyjny 7 maja 1764 roku
podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm za nielegalny.
W czerwcu 1764 roku musiał opuścić kraj i udał się do Berlina
W 1768 pojednał się z królem Stanisławem Augustem i po powrocie do kraju
otrzymał starostwo tłumackie. W 1776 został wybrany
marszałkiem sejmu konfederackiego. Był członkiem
Komisji Dobrego Porządku w 1780roku[8]. W 1781 roku
został wojewodą mazowieckim. Na sejmie 1782 roku został konsyliarzem Rady Nieustającej.
Był jednym z pierwszych polskich masonów, założył lożę wolnomularską
Trzech Braci w Warszawie w 1744. [Był Wielkim Mistrzem
Wielkiego Wschodu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego
w1784. Był drugim mężem Izabelli Poniatowskiej,
siostry polskiego króla Stanisława A. Poniatowskiego[6].