Autorzy Hermeneutyki Biblii żydowskiej i Starego Testamentu w niezwykle rzeczowy sposób ukazują czytelnikowi dwuczęściową jedność Biblii chrześcijańskiej szczególnie podkreślając, jak sami powiedzą, fundamentalną prae-pozycję pierwszej jej części. Poddają analizie dynamiczny proces rodzenia się Biblii Izraela i jej przeobrażenia się w Stary Testament, wnikliwie przyglądają się także wszelkim uproszczeniom i nieporozumieniom przy stosowaniu tego drugiego terminu. Wreszcie centrum hermeneutyki Starego Testamentu widzą we wspominaniu Izraela, uwypuklaniu jego związku i roli dla chrześcijaństwa, nade wszystko "po Auschwitz"- wydarzeniu stanowiącym wyłom w dziejach ludzkości i teologii.