HEARTS of IRON II

Druga część jednej z najlepszych gier strategicznych w historii jakie poruszały temat II Wojny Światowej w odniesieniu globalnym, tzn. symulujących nie tylko same działania militarne, ale także wszelkie zależności gospodarczo-ekonomiczne, polityczne i społeczne. Podobnie jak poprzednio mapa gry obejmuje cały obszar Kuli Ziemskiej, my możemy stanąć zaś na czele jednego z ponad 130 ówczesnych krajów, w tym największych potęg: Niemców, Wielkiej Brytanii, Rosji, czy też Włoch. „Hearts of Iron 2” umożliwia nie tylko odtworzenie wydarzeń, jakie miały miejsce w latach poprzedzających i w których toczyła się IIWŚ, ale także na całkowitą zmianę historii.

Zasadniczo, gra bazuje na rozwiązaniach znanych z pierwszego „Hearts of Iron”, aczkolwiek doczekała się ona sporej liczby nowych cech i uaktualnień, przy czym należy zaznaczyć, że poprawa strony audiowizualnej i modyfikacja interfejsu to najmniejsze z nich. Przede wszystkim skupiono się na mechanice gry, znacznie rozbudowując nasze możliwości manipulowania państwami. Dzięki nowym opcjom dyplomatyczno-politycznym, teraz nie ma przeciwwskazań, by spróbować wpoić Marksistowskie idee obywatelom państwa niemieckiego i zobaczyć, jak wówczas potoczą się wojenne wydarzenia. Ponadto nasze możliwości zawierania przymierzy i sojuszy nie ograniczają się do jednoznacznego opowiadania się po stronie Aliantów czy też Państw Osi, gdyż nic nie stoi na przeszkodzie, by ustanowić alians z dowolnym państwem. Jest to szczególnie pomocne, gdy zdecydujemy się rządzić tak mało znaczącymi krajami jak choćby Szwecja, Rumunia czy Kolumbia. Autorzy rozbudowali również możliwości manewrów dyplomatycznych o takie elementy jak otwarty system negocjacji, czy też umowy handlowe, które umożliwiają handel pomiędzy dwoma krajami.

Jednostki wojskowe stopniowo zdobywają doświadczenie w walce, przeobrażając się z „zielonych” rekrutów w weteranów, co znacząco wpływa na ich możliwości bojowe. Aczkolwiek, każde uzupełnienie ich stanu osobowego po bitwie nowymi, nie zaprawionymi w boju ludźmi, wpływa na obniżenie ich ogólnego stopnia doświadczenia. Gracz może swobodnie zautomatyzować proces uzupełniania stanów osobowych oddziałów, jak również unowocześniania ich po wynalezieniu nowych rodzajów uzbrojenia. Podobnie jak w poprzedniej części sam decyduje o kierunku rozwoju badań naukowych, nie mniej jednak szybkość wynajdywania nowych technologii zależy od składu i jakości posiadanych zespołów badawczo- naukowych (każdy kraj może posiadać od 1 do 5 takich zespołów ulokowanych, gdzieś na jego terytorium).

Zasadniczo zmieniono system wydawania rozkazów i kontrolowania lotnictwa oraz sił morskich. Obecnie pilotom wyznaczamy cele misji na lotniskach, a po starcie maszyn możemy tylko biernie obserwować, jak radzą sobie z powierzonymi zadaniami. Podobnie rzecz masz się z marynarką wojenną, aczkolwiek w tej dziedzinie grający może nieco wspomóc sztuczną inteligencję programu, zwłaszcza jeżeli przeprowadza duże i skomplikowane desanty morskie.

W stosunku do jedynki, podniesiono rangę specjalnych scenariuszy bitewnych, których notabene przygotowano około piętnastu. Zrealizowano je także w taki sposób, by rozegranie jednego z nich zajęło nie więcej niż jedno popołudnie (1 – 3 godzin). Na początku każdego tego typu scenariusza możemy określić, czy chcemy zajmować się w nich zarówno działaniami wojennymi, jak i całym zapleczem gospodarczym, czy też wolimy skupić wyłącznie na dowodzeniu armią otrzymując takie posiłki i uzupełnienia, jak to miało miejsce w rzeczywistości. Ich budowa pozwala również na łączenie ich (przechodzenie w określonej kolejności), co umożliwia na np. prześledzenie całej IIWŚ oczami jednego sławnego generała, np. Rommela czy Pattona.

UWAGA :

Gier za POBRANIEM Nie wysyłamy