Innocent Life to pierwszy tytuł z serii Harvest Moon przeznaczony na przenośną konsolę PlayStation Portable. Gra w stosunku do poprzednich części na PSX czy GBA przeszła gruntowny lifting, akcję przeniesiono bowiem w nieodległą przyszłość. Tak istotna zmiana odbiła się szerokim echem wśród społeczności fanów symulatora rolnika, ponieważ dotychczas seria czerpała z tylko i wyłącznie realistycznych rozwiązań, nie wprowadzając większego novum.

Nasza przygoda rozpoczyna się na wyspie Heartflame. Już na samym początku można dostrzec, że Innocent Life nie jest już tylko symulacją działań farmera. Wcielamy się w stworzoną przez dra Hope’a postać obdarzoną sztuczną inteligencją, a nie w człowieka z krwi i kości, tak jak to miało miejsce w Friends of Mineral Town albo Magical Melody. Jako istota, która nigdy nie zasmakowała prawdziwego życia, uczymy się wszystkich czynności od nowa, poznajemy ludzi oraz stawiamy pierwsze kroki w niezwykłym świecie. Łatwo więc wywnioskować, że gra utraciła swój czysto przygodowy charakter rozgrywki na rzecz elementów rodem z Simsów. Kierowany przez nas bohater na każdym kroku napotyka problemy, a my musimy pomóc mu je rozwiązać.

Oczywiście na wyspie nie tylko zajmujemy się niańczeniem pół-człowieka, pół-robota, ale również dbamy o rozwój gospodarstwa. Musimy codziennie podlewać i pieczołowicie pielęgnować warzywa, sadzić zupełnie nowe gatunki roślin, a także zajmować się wypasem zwierząt. Z czasem jednak wyżej wymienione czynności przejmuje od nas zaawansowany technologicznie robot, a my zyskujemy więcej czasu na zwiedzanie świata. A naprawdę warto się tym zająć. Zimowe krainy, urocze lasy, pustynie, łąki czy tajemnicze kopalnie – to tylko część lokacji, które przygotowali dla nas twórcy.

Dokładny czas akcji to rok 2022. Z tego względu autorzy gry musieli się mocno postarać, aby zrekonstruowany świat był nadal klimatyczny oraz wyraźnie kojarzący się z prequelami. I choć w Harvest Moon: Innocent Life jeździmy czterokołowym wehikułem zamiast pędzić wąskimi ścieżkami na rumaku oraz udajemy się do wielgachnego domu handlowego, a nie skromnego sklepiku na uboczu, udało się przynajmniej częściowo zachować magię jednej z najoryginalniejszych serii gier.

Oprawa graficzna została przeniesiona w pełen trójwymiar. Zrezygnowano zatem ze sprite’ów oraz starannie rysowanych elementów otoczenia. Grafika miłośnikom poprzednich części najprawdopodobniej nie przypadnie do gustu, mimo że naprawdę niewiele można jej zarzucić. Tło muzyczne stanowią spokojne, wpadające w ucho utworki.