Ojejku punk rock :) Jaka odmiana po kilogramach plastiku o nazwie “niemiecki heavy metal”, blackowej sieki i pseudo-industrialno-deathowych klimatów. Nigdy nie byłem miłośnikiem melodyjnej łupanki, ale “Bad Sneakers…” słucha się jakoś tak przyjemnie. Może dlatego, że płyta jest zróżnicowana. Mamy tu i ostre, punkowe numery (“Hello/Goodbye”, “Punk Rock Song” i parę innych) i klasycznie rockowe kawałki (“You Will Never Know”, “Beat You Down”, “Rock’N'Roll Star”…), chwilami Hardcore Superstar ociera się niemal o hard rock (np. w “Bubblecum Ride”), by w singlowym “Someone Special” grać jak Oasis… Tym, co tak naprawdę łączy te kawałki, jest wokal Jocke Berga. Mnie akurat trochę drażni, kojarzy mi się z manierą gościa z The Offspring, ale cóż, to moja subiektywna ocena, podejrzewam, że wielu osobom może się spodobać.

Nie wiem, czy Hardcore Superstar będzie gwiazdą, czy wytwórnia jest w stanie zapewnić grupie należytą promocję. Gdyby jednak jakimś cudem zespołowi udałoby się zaistnieć w Vivie czy innej MTV, na pewno zdeklasowałby królujące tam (oczywiście mówię tylko o grupach rockowych) oasisy, blury czy inne travisy. Muzyka Hardcore Superstar spełnia wszystkie wymagania, stawiane tego typu zespołom, jest melodyjna, nawet niegłupia (chociaż w dobie dzisiejszej telewizji muzycznej może to jej tylko zaszkodzić), ale przy tym jest bardzo świeża, ma kopa i nawet człowiek, który na co dzień w ogóle nie słucha tego typu klimatów (jak ja na przykład), z przyjemnością pokatuje swoje uszy “Bad Sneakers…” Dobra płyta. Kawałek solidnego rock’n'rolla. Nic dziwnego, że Lemmy wybrał HS na support podczas skandynawskiej trasy Motorhead. Niby muza nieporównanie lżejsza, jednak ma tę energię. Podejrzewam, że w wersji koncertowej sprawdza się jeszcze lepiej. Mogę z czystym sumieniem polecić “Bad Sneakers & A Pina Colada” wszystkim miłośnikom prostego, melodyjnego rocka. Nie powinni się zawieść.

autor: Adam “kalisz” Kaliszewski

Music For Nations 2000