Order Odrodzenia Polski, Polonia Restituta – drugie najwyższe polskiepaństwowe odznaczenie cywilne (poOrderze Orła Białego), nadawane za wybitne osiągnięcia na polu oświaty, nauki, sportu, kultury, sztuki, gospodarki, obronności kraju, działalności społecznej, służby państwowej oraz rozwijania dobrych stosunków z innymi krajami. Ustanowione ustawą z 4 lutego 1921 r. Na straży honoru Orderu stoi Kapituła Orderu.

W 1944 r. włączone do systemu odznaczeń nowego, socjalistycznego państwa (PRL). Zachowano jego kształt i barwy, pozbawiając jednak godło korony, a na rewersie krzyża zmieniono rok na "1944".

W latach 1[zasłonięte]944-19 (do końca obowiązywania ustawy z okresu PRL) przyznano 681 949 Orderów Odrodzenia Polski. Od 1972 r. zgodnie z zapisem w Karcie Nauczyciela, każdy nauczycielowi który przepracował 30 lat w szkole, otrzymywał ten Order. W ciągu 20 lat z tego tytułu nadano go 63 416 osobom. W latach 80. podobne przepisy zastosowano wobec górników, hutników, urzędników państwowych^[1].

Do 1990 r. w wersji przedwojennej także nadawane przez Rząd Rzeczypospolitej na uchodźstwie.

Noszony na czerwonej wstędze z białymi pasami po bokach, przez prawe ramię (w I klasie), na szyi (w II i III klasie) lub na lewej stronie piersi (IV i V klasa).

W precedencji orderów i odznaczeń Order Odrodzenia Polski występuje po Orderze Orła Białego oraz Orderze Wojennym Virtuti Militari, a przed Orderem Krzyża Wojskowego i Orderem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.