Karabin szturmowy AKM - informacje o wersji ostrej zaczerpnięte z Wikipedia.org

AKM - (ros. Awtomat Kałasznikowa Modernizirowannyj) radziecki karabin szturmowy. Zmodernizowana wersja karabinu AK.

W 1949 roku do uzbrojenia Armii Radzieckiej przyjęto karabin AK. W następnych latach produkowano kolejne wersje tego karabinu różniące się rodzajem komory zamkowej. Pierwsze serie posiadały komorę zamkową tłoczoną, później z powodu trudności z opanowaniem tej technologii przez zakłady w Iżewsku powstały dwa typy komór zamkowych frezowanych.

W 1956 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji AK, oznaczonej jako AKM. Jednocześnie z AKM rozpoczęto produkcję wersji AKMS wyposażonej w kolbę składaną. W następnych latach AKM stał się podstawową indywidualną bronią długą Armii Radzieckiej. Produkcję licencyjną tego karabinu uruchomiono w większości krajów Układu Warszawskiego (w Polsce w 1965 roku jako 7, 62 mm karabinek AKM (AKMŁ) i AKMS (AKMSN)). W większości z nich powstały lokalne odmiany, często posiadające cechy zarówno AK jak i AKM. AKM i jego odmiany należą do najbardziej rozpowszechnionych wersji karabinu Kałasznikowa.

AKM jest bronią automatyczną samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy (przewód skośny) łączący komorę gazową z przewodem lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. AKM strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez obrót. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie rolę bezpiecznika.

AKM jest bronią zasilaną z magazynków 30-nabojowych. Lufa gwintowana, w większości egzemplarzy zakończona urządzeniem wylotowym pełniącym rolę osłabiacza podrzutu.

AKM wyposażony jest w chwyt pistoletowy i łoże. Kolba stała (AKM) lub składana pod spód broni (AKMS). Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik krzywkowy z szczerbiną, nastawy do 1000 m).