Rozgrywka na konsolach stacjonarnych polega na naciskaniu pięciu różnokolorowych przycisków znajdujących się na kontrolerach i szarpaniu za guzik, imitujący strunę.

W wersji na Nintendo DS do gry dołączana jest specjalna nakładka, którą wkładamy w gniazdo Slot 2. Przystawka ta nazywa się Guitar Grip i jest wyposażona w cztery przyciski.

W czasie grania obserwujemy górny ekran konsolki, po którym przesuwają się nutki w czterech kolorach. Gdy któraś z nich zbliża się do dolnej krawędzi gryfu, naciskamy przycisk w odpowiednim kolorze i pociągamy za struny. Robimy to przejeżdżając specjalnym, imitującym gitarowe piórko, stylusem po dotykowym ekranie, który przedstawia nasze „wiosło”. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, słyszymy poprawny dźwięk.

Guitar Grip jest wyposażony również w uchwyt, dzięki któremu konsolka nie wypadnie nam z rąk, przy co bardziej żywiołowych utworach. A tych jest w Guitar Hero: On Tour ponad dwadzieścia. Mamy tu pozycje z rocka klasycznego, muzyki alternatywnej, a także popu – w grze słuchamy przebojów takich zespołów jak No Doubt czy Nirvana. Reprezentować nas w czasie rozgrywki może jeden z sześciu gitarzystów (we wcześniejszych wersjach było ich czterech). Wraz z postępami w grze odblokowujemy dodatkowe wyposażenie (bonusowe gitary, stroje etc.), służące do personalizowania bohatera.

Oprócz trybu dla jednego gracza GH: On Tour wykorzystuje Wi-Fi do zabawy wieloosobowej. Można zarówno zorganizować pojedynek, jak i zagrać w kooperacji. Ten pierwszy tryb zawiera ciekawe funkcje, które możemy wykorzystać przeciw oponentowi. Przykładem są fani, którzy rzucają się na przeciwnika i żądają autografów. Korzystając z ekranu dotykowego można się ich pozbyć, ale zajmuje to trochę czasu. Inną funkcją są niekontrolowane wybuchy materiałów pirotechnicznych. Powstały przez nie ogień można ugasić, dmuchając w mikrofon.