Grand Theft Auto: Liberty City Stories to następna część słynnego cyklu gier akcji, zapoczątkowanego w 1998 roku i obecnego na wielu rozmaitych platformach sprzętowych (m.in. PC, PS2 i Xbox). Omawiany tytuł jest zarazem pierwszą odsłoną wspomnianej serii, dostępną zarówno dla użytkowników kieszonkowego systemu PlayStation Portable, jak i posiadaczy stacjonarnej konsoli PlayStation 2. Oczywiście za całość odpowiadają programiści z firmy Rockstar Games, doskonale znani entuzjastom elektronicznej rozrywki.
Zgodnie z nazwą niniejszego produktu ponownie odwiedzamy miasto Liberty City, które przemierzaliśmy już w GTA3. Przybywamy do metropolii kilka lat przed wydarzeniami z „trójki” jako Toni Cipriani i powoli jesteśmy wciągani w bagno mafijnych porachunków, korupcji, handlu narkotykami etc. Generalnie pracujemy dla rodziny Leone i aby zapewnić jej wpływy musimy radzić sobie nie tylko z wrogimi gangsterami, ale także z politykami, biznesmenami, a nawet z własną matką. Kolejne zadania otrzymujemy zarówno osobiście od konkretnych zleceniodawców, jak i np. za pośrednictwem budek telefonicznych. Rzecz jasna możemy przy okazji „zaliczać” misje dodatkowe (wykonywanie skoków kaskaderskich, zbieranie ukrytych paczek itp.) oraz dorobić w charakterze taksówkarza, policjanta, kierowcy ambulansu i strażaka.
Standardowo developerzy przygotowali mnóstwo odmiennych samochodów, które prowadzimy w trakcie zabawy. Ponadto dostępne są jeszcze motocykle, szybkie łodzie, a także kolej i promy. Nie zapomniano oczywiście o zaimplementowaniu szeregu rozmaitych typów uzbrojenia (pistolet, granaty, karabin szturmowy itd.) rodem ze słynnych sklepów Ammu-Nation, abyśmy nie byli bezbronni w licznych konfrontacjach z przeciwnikami. Warto zauważyć, że Liberty City składa się naturalnie z trzech obszernych dzielnic, rozmieszczonych na wyspach, ale bez problemu dostrzegamy pewne różnice architektoniczne, mające odzwierciedlać czasowy dystans pomiędzy wydarzeniami z Liberty City Stories i Grand Theft Auto 3.
Na potrzeby omawianej pozycji opracowano od podstaw graficzny silnik (poprzednio ludzie z Rockstar Games używali technologii Renderware), celem maksymalnego wykorzystania możliwości platform PSP i PS2 w dziedzinie generowania szczegółowej oprawy wizualnej w trzech wymiarach. Postarano się również o nastrojową warstwę audio, składającą się z wielu licencjonowanych utworów muzycznych, sugestywnych efektów dźwiękowych i znakomicie dobranych głosów postaci - w roli głównego bohatera występuje Michael Madsen, znany chociażby z filmu Reservoir Dogs (Wściekłe psy) w reżyserii Quentina Tarantino.
Midnight Club 3: DUB Edition
tryb gry: single / multiplayer
nośnik: 1 UMD
tryb multiplayer: Wi-Fi
liczba graczy: 1-6
Midnight Club 3: DUB Edition to jedna z pierwszych zręcznościowych ścigałek wydanych na przenośną konsolkę firmy Sony. Tytuł ten stanowi bezpośrednią konwersję gry, która wcześniej ukazała się na PS2 oraz Xboxa. Autorzy edycji przeznaczonej na PSP pozostawili wszystkie pojazdy, trasy oraz tryby zabawy. Oprawa wizualna gry również prezentuje zbliżony poziom wykonania. Z oczywistych względów zastosowano jednak pewne ograniczenia, co jest widoczne między innymi na przykładzie mniej szczegółowego otoczenia. Ucierpiała też nieco płynność rozgrywki, przy czym momenty, w których zabawa nieco zwalnia zdecydowanie zaliczają się do rzadkości.
Opisywana ścigałka oferuje cztery podstawowe tryby zabawy – Career, Arcade, Multiplayer oraz Quickplay (szybkie zawody). Najciekawiej prezentuje się oczywiście rozbudowana kariera, w której bierzemy udział w różnorakich turniejach. W miarę rozwoju zabawy sterowana postać zdobywa punkty respektu, dzięki którym może brać udział w bardziej prestiżowych zawodach. Istotny element zabawy stanowi również tuningowanie posiadanych wozów. W grze zawarto około sześćdziesiąt różnorodnych maszyn, wśród których nie zabrakło sportowych bolidów, aut terenowych, a nawet motocykli. Co ciekawe, wszystkie maszyny są licencjonowane. Gracz może wybierać pomiędzy modelami takich marek jak Cadillac, Chevrolet, Chrysler, Dodge, Lexus, Mercedes, Pontiac, Saleen, Volkswagen, Mitsubishi, Kawasaki, Ducati, Aprilia czy Lotus. Tuning obejmuje zarówno modyfikacje czysto wizualne (spoilery, neony, felgi, przyciemniane szyby itp.), jak i usprawnienia mechaniczne.
Na uwagę zasługuje rozbudowany wachlarz typów zawodów, w których możemy brać udział (Capture the Flag, Frenzy, Autocross Race i wiele innych). Gracz może dowolnie przemieszczać się po przygotowanych przez producentów miastach, przypominających z wyglądu San Diego, Detroit oraz Atlantę. Model jazdy, podobnie jak w wersjach wydanych na next-geny, jest wyjątkowo zręcznościowy. Autorzy gry zadbali przede wszystkim o oddanie poczucia ogromnych prędkości, z którymi poruszają się poszczególne maszyny. Kieszonkowy Midnight Club 3 posiada dość rozbudowany multiplayer dla sześciu osób (Wi-Fi).
