kategoria:                  kryminał, sensacja, thriller

seria:                          mroczna

gatunek:                    powieść

data premiery:          20.10.2010

wydanie:                    I

oprawa:                      twarda

format:                       12,3 x 19,5 cm

liczba stron:               472

Główny bohater Granatowej krwi – Robert Nemhauser – jest ojcem bliźniaków (Cyryla i Metodego), mężem, funkcjonariuszem stołecznej policji, który ze względów finansowych musi wieczorami pracować jako… kucharz. Nudę i rutynę jego pracy przerywa śledztwo związane ze śmiercią żony znanego prezentera telewizyjnego z czasów PRL-u. Dochodzi do dwóch kolejnych zabójstw, powiązanych z pierwszym. Poszlaki prowadzą na manowce, okoliczności popełnienia zbrodni są pełne absurdów. Robert, wraz ze swoim policyjnym partnerem Mariem, który jest jego zupełnym przeciwieństwem, zaczyna odkrywać klucz, według którego morderca wybiera swoje ofiary. Sprawę zaciemniają tajemnice przeszłości, walka o pieniądze i wpływy polityczne oraz machinacje światka mediów.

Akcja kryminału Wiktora Hagena toczy się w Warszawie 2009 roku, lecz jej źródła tkwią w latach 70. Pełna jest szczegółów topograficznych, realiów ze świata władzy i medialnych elit oraz przebrzmiałych gwiazd. Autor osadził w miejskiej przestrzeni silnie zindywidualizowane i interesujące postacie, które wiążą relacje czy to małżeńskie, czy zawodowe oparte na przeciwieństwach. Połączył też atmosferę kryminału z humorem sytuacyjnym i językowym oraz grą z konwencjonalnym bohaterem powieści kryminalnej.

FRAGMENT:

Patrzył na stygnące ciało. Z zamyślenia wyrwało go skrzypienie otwieranych drzwi. – I co wydedukowałeś, Sherlocku? – pokpiwał jego partner Mario, zapalając kolejnego papierosa i przenosząc z gracją nad trupem swoje 190 centymetrów i prawie 120 kilo. Upuścił na trupa zapalniczkę, schylił się i zręcznie wyłuskał ją z zakamarków zakrwawionej koszuli, potem wytarł zapalniczkę o spodnie zabitego, mniej zakrwawione niż koszula, i schował ją do kieszeni. Delikatnie klepnął trupa w policzek. – No, bez urazy. Ty już się nigdzie nie wybierasz. Nemhauser tylko wzruszył ramionami. Dawno przestał reagować na docinki kolegów. Pogodził się z tym, że mimo lat pracy wciąż jest nowy i wciąż nie pasuje do świata psów. Absolwent historii wśród prawdziwych twardzieli.

Fabuła zbudowana jest wokół wątku kryminalnego, ale książka Hagena to również opowieść o współczesnej Polsce, o Warszawie, społeczeństwie formowanym tyleż przez tabloidy, co demony przeszłości (np. antysemityzmu), a także o postrzeganiu historii w jej wymiarze indywidualnym i społecznym. Wyraźnie widać, że ambicje autora są większe niż przedstawienie opowieści o zbrodni i zamieszanych w nią elitach. Dwoma bardzo istotnymi tematami są: miasto i historia. Ta ostatnia to zarówno historia odnosząca się do faktów, do rzeczywistości PRL-u, jak i wspomnienie osobistej przeszłości.

Ewa Kretkowska

Wiktor Hagen urodził się na początku lat siedemdziesiątych w Polsce. Matka była Polką, ojciec Francuzem. Pierwsze lata życia spędził w krajach arabskich, gdzie jego ojciec wykładał historię na uniwersytecie w Kairze, oraz w Aleppo, gdzie prowadził badania nad historią miasta. Mieszkał na zmianę we Francji i w Polsce. Studiował antropologię kultury na uniwersytecie w Aix-en-Provence. Po ukończeniu studiów pomagał przyjacielowi prowadzić restaurację w Paryżu. Spędził kilka miesięcy w Indiach, kręcąc filmy dokumentalne i robiąc zdjęcia dla polskich i zagranicznych pism ilustrowanych. Jest pasjonatem gotowania w różnych stylach oraz fotografii. Z przekonania alterglobalista, zapalony podróżnik i zwolennik domowego ciepła, nieustannie stara się pogodzić te sprzeczności. Interesuje się psychologią, historią jedzenia, historią zbrodni, lubi również literaturę dziecięcą. Na stałe mieszka w Polsce.

W mrocznej serii chcielibyśmy szczególnie zwrócić Państwa uwagę na polskie kryminały:

Tadeusza Cegielskiego           Morderstwo w Alei Róż

Zygmunta Miłoszewskiego      Uwikłanie

Kariny Obary                           Gracze

Ryszarda Ćwirleja                   Ręczna robota

Mariusza Czubaja                   21;37

Tomasza Konatkowskiego      Przystanek śmierć

Wilcza wyspa