Grzybnica. Ein Gräberfeld der Wielbark-Kultur mit Steinkreisen in Pommern

(red. W. Nowakowski)

Muzeum w Koszalinie

Fundacja Przyjaciół Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego

Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie

Warszawa-Koszalin 2001

184 s.; 30 cm.

ISSN 1[zasłonięte]426-39

ISBN 83-[zasłonięte]470-2-3

Grzybnica, gm. Manowo, pow. koszaliński, woj. zachodniopomorskie.

Nekropola kultury wielbarskiej (stan. 1) badana była w latach 1974–1986 przez Ryszarda Wołągiewicza. Położone w gęstym lesie rozpoznane zostało tylko częściowo. Odkryto tu pięć kręgów kamiennych, dwa kurhany, bruki i wieńce kamienne oraz ponad 100 obiektów, z których większość to groby ciałopalne i szkieletowe. Stanowisko założono w drugiej połowie I w. n.e., a najpóźniejsze obiekty ze stanowiska datowane są na przełom III i IV wieku n.e. Konstrukcje kamienne z Grzybnicy podobne są do założeń skandynawskich, znanych przede wszystkim z Gotlandii i środkowowschodniej Szwecji. Te ścisłe analogie pozwalają przypuszczać, że nekropolę założyli przybysze z północy, być może jakiś odłam skandynawskich Gotów. Więcej informacji znajdziesz w monografii stanowiska.

Możliwy odbiór osobisty w centrum Warszawy, bez dodatkowych kosztów