Świece na wietrze to książka, dzięki której czytelnik polski po raz pierwszy będzie miał okazję zetknąć się z wybitną i oryginalną osobowością twórczą Grigorija Kanowicza, pisarza radzieckiego związanego z Litwą. Tam właśnie, na Litwie, w prowincjonalnym, sennym żydowskim miasteczku, pełnym poezji i nędzy, jak u Chagalla, na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych naszego stulecia toczy się akcja powieści. Jej bohaterem jest dorastający chłopiec, Daniel, sierota, przygarnięty przez żydowskiego grabarza Józefa, wychowujący się bardziej wśród drzew i nagrobków niż wśród ludzi, wrażliwy bezbronny i dobry. Lecz nawet do tych peryferii Europy docierają coraz głośniejsze i bardziej niepokojące echa wydarzeń wstrząsających światem - walk w Hiszpanii, narastającej groźby faszyzmu - a wreszcie i tu ludzie stają się ofiarami wojny, gett, zagłady.

Niecodzienność sytuacji, groza dnia powszedniego sprawia, że oderwany od życia marzyciel Daniel zostaje rzucony w sam środek ludzkich losów i spraw, musi się w nie angażować, dokonywać wyboru, stawać się coraz bardziej świadomym uczestnikiem wydarzeń. Znakomite studium dojrzewającej świadomości, pełne szczerości i autentyzmu, oraz nasycony poezją i barwą opis nie istniejącego już świata żydowskiej biedoty, w którym twarde prawa życia przeplatały się z mistyką, a rozmowy i targi z Bogiem były chlebem powszednim - to najbardziej godne podkreślenia walory prozy Grigorija Kanowicza.