Przedmiotem licytacji jest popularny w XVIII wieku, dziś cenny na rynku antykwarycznym, napisany językiem staroniemieckim podręcznik Verbesserte und erleichterte Griechische Grammatica (Ulepszona i uproszczona gramatyka grecka) autorstwa słynnych profesorów Langego i Schultzego. Podręcznik jest genialnie opracowanym, kompleksowym wykładem do nauki klasycznej greki wraz z podstawowym słownikiem grecko-niemieckim.

Licytowany egzemplarz pochodzi z 1763 roku z Halle (wydawnictwo Wäisenhausa) – w pełni oryginalny, kompletny, dobrze zachowany. Frontispis zawiera całostronicową grafikę (8,6 x 14,7 cm) przedstawiającą drzewo odmiany starogreckich czasowników, niespotykana koncepcja. Na stronie tytułowej kunsztowna akwaforta (ok. 3 x 6 cm) przedstawiająca siewcę – nad nim wkomponowany napis Illo splendente levabor. Format (8°) ok. 10,5 x 17,5 cm, łącznie 393 strony, egzemplarz oprawiony w półskórek (oprawa podniszczona w okolicach grzbietu oraz w jednym z rogów). Dominuje czcionka gotycka, greka w humanistycznej kursywie.

Joachim Lange (1[zasłonięte]670-17) zdobył wykształcenie gimnazjalne w Quedlinburgu (1687) i Magdeburgu (1689) dzięki stypendium rady miejskiej w Osterwieck, jakie uzyskał po pożarze rodzinnego domu. Dzięki protekcji Augusta Hermanna Franckego, jednego z czołowych przedstawicieli pietyzmu, w 1689 rozpoczął studia w Lipsku, uczęszczał także na prywatne zajęcia prowadzone przez prof. Christiana Thomasiusa, ojca niemieckiego oświecenia. Od 1693 kontynuował studia w Halle, gdzie wyróżnił się wybitnymi zdolnościami językowymi. Przebywał w Berlinie w otoczeniu dyplomaty Friedricha von Canitz – tam też podjął studia nad literaturą orientalną. W 1696 roku kierował szkołą w Koszalinie, dwa lata później – został rektorem Gimnazjum Fryderycjańskiego w Berlinie. W 1717 roku obronił doktorat z teologii wiążąc się na stałe z uniwersytetem w Halle (w latach 1[zasłonięte]730-17 jako prorektor), gdzie też zasłynął z ostrej polemiki z filozofem Christianem Wolffem.

Johann Heinrich Schulze (1[zasłonięte]687-17), jeden z najwybitniejszych profesorów Academia Fridericiana Halensis, odkrywca światłoczułości soli srebra (1719). Pochodził z rodziny krawieckiej, w wieku 10 lat trafił do sierocińca, następnie w latach 1[zasłonięte]704-17 studiował w Halle medycynę, chemię, filozofię i teologię. W roku 1720 objął katedrę profesorską na uniwersytecie w Altdorf, następnie w 1732 został profesorem na uniwersytecie w Halle, gdzie pozostawał aktywny aż do śmierci. Zajmował się historią medycyny, edycjami tekstów starożytnych, posiadał jeden z największych w XVIII wieku zbiorów numizmatycznych.

Serdecznie zapraszam do licytacji, warto.