Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

GRAMATYKA JĘZYK POLSKI 1869 MALINOWSKI TABLICE

16-01-2012, 18:13
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Najwyzsza cena licytacji: 40 zł     
Użytkownik serdecznie
numer aukcji: 2039709950
Miejscowość Kraków
Licytowało: 1    Wyświetleń: 16   
Koniec: 15-01-2012 20:05:41
Dodatkowe informacje:
Opis niedostępny...
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha



PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W DOLNEJ CZĘŚCI AUKCJI (CZASAMI TRZEBA WYKAZAĆ SIĘ CIERPLIWOŚCIĄ W OCZEKIWANIU NA ICH DOGRANIE)



PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - KRYTYCZNO-PORÓWNAWCZA GRAMATYKA JĘZYKA POLSKIEGO Z DZISIEJSZEGO STANOWISKA LINGWISTYKI PORÓWNAWCZEJ
AUTOR - KS. FRANCISZEK KSAWERY MALINOWSKI
WYDAWNICTWO - LUDWIK RZEPECKI, POZNAŃ 1869, WYDANIE - 1, NAKŁAD - ??? EGZ.
STAN KSIĄŻKI - DOSTATECZNY JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM, BRAK PRZEDNIEGO SKRZYDŁA OKŁADKI, INNE DROBNE PRZYBRUDZENIA LUB USZKODZENIA)
RODZAJ OPRAWY - INTROLIGATORSKA, TWARDA Z KAPITUŁKĄ NA GRZBIECIE
ILOŚĆ STRON - VIII, 662 + DODATKI I TABLICE, W TYM RÓWNIEŻ ROZKŁADANE
WYMIARY - 26 x 16,5 x 3,5 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,948 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE - ZAWIERA TABLICE, W TYM DUŻE, ROZKŁADANE
KOSZT WYSYŁKI - 8 ZŁ - KOSZT UNIWERSALNY, NIEZALEŻNY OD ILOŚCI I WAGI (NP. JEŚLI KUPISZ 7 KSIĄŻEK ŁĄCZNY KOSZT ICH WYSYŁKI WCIĄŻ BĘDZIE WYNOSIŁ 8 ZŁ), DOTYCZY PRZESYŁKI PRIORYTETOWEJ NA TERENIE POLSKI. ZGADZAM SIĘ WYSŁAĆ PRZEDMIOT ZA GRANICĘ. KOSZT WYSYŁKI W TAKIM PRZYPADKU, USTALA SIĘ INDYWIDUALNIE WEDŁUG CENNIKA POCZTY POLSKIEJ I JEST ZALEŻNY OD WAGI PRZEDMIOTU.




SPIS TREŚCI LUB/I OPIS - PRZYPOMINAM O KOMBINACJI KLAWISZY CTRL+F (PRZYTRZYMAJ CTRL I JEDNOCZEŚNIE NACIŚNIJ F), PO NACIŚNIĘCIU KTÓREJ Z ŁATWOŚCIĄ ZNAJDZIESZ INTERESUJĄCE CIĘ SŁOWO O ILE TAKOWE WYSTĘPUJE W TEKŚCIE WYŚWIETLANEJ WŁAŚNIE STRONY.

KRYTYCZNO-PORÓWNAWCZA
Z DZISIEJSZEGO STANOWISKA
LINGWISTYKI PORÓWNAWCZEJ
NAPISANA
PRZEZ
Kś. FRANC. KSAW. MAL1NOWSK1EGO,
PLEBANA S KOMORNIK POD POtNANIEM, CZŁONKA POZNAŃSKIEGO TOWARZYSTWA PRZYJACIÓŁ NAUK.
W POZNANIU.
STARANIEM LUDWIKA RZEPECK1EGO DBA F1LOZOPIJL -
1869.
KRYTYCZNO-PORÓWNAWCZA
Z DZISIEJSZEGO STANOWISKA
LINGWISTYKI PORÓWNAWCZEJ
NAPISANA
PEZEZ
Kś. FRANC. KSAW. STALINOWSKIEGO,
PLEBANA S KOMOKHIK POD POłNAHIEM, CZŁONKA POZNAŃSKIEGO TOWAKZYSTWA PRZYJACIÓŁ HATJt.
W POZNANIU.
STARANIEM LUDWIKA EZEPECKIEGO DEA FILOZOFUJ.
1869.





Przedmowa do Gramatyki.

Obecna krytyczna Gramatyka Języka Polskiego jest opracowaną, jak to sam jej tytuł wskazuje, z dzisiejszego stanowiska Lingwistyki Porównawczej. Ponieważ przez Lingwistykę rozumiano dawniej i jeszcze dotąd niektórzy rozumieją znajomość języków i piśmiennictwa nowoczesnych narodów europejskich, stojących dzisiaj na czele oświaty i cywilizacyji, jako to: włoskiego, francuzkiego, angielskiego, niemieckiego itd., a przez Filologija rozumiano znajomość klasycznych języków, piśmiennictwa i dziejów starożytnych Greków i Rzymian; przeto uważam za rzecz stosowną określić tutaj znaczenie Lingwistyki i Filologiji, w jakim te dwie" umiejętności dzisiaj pojmują uczeni badacze mowy ludzkiej a zwłaszcza Niemcy, s któremi w tym względzie zgadzam się zupełnie. W tym celu przytaczam w dosłownym przekładzie Wstęp do dzieła pod napisem: „Die Sprachen Euro-ptfs in systematischer -TJebersieht (systematyczny przegląd europejskich języków) von A. Schleicher, Bonn 1850," który to wstęp brzmi, jak następuje:
„Dopiśro po dłuższym, pilniejszym, obfitym w wyniki badaniu na polu umiejętności zwykło się okazywać, że z niego można wydobyć więcej niźli jeden gatunek błogich owoców, i to rozmajitych według sposobu uprawy, t. j. stanowiska, s którego się zapatrujemy na jej wątek i osnowę.
Tak tśż, i to dopiero w nowszym czasie, umiejętność, której przedmiotem jest w ogóle mowa ludzka, podzieliła się na dwa różne obozy.
Umiejętnością bowiem, mającą za najbliższy przedmiot język i uważającą takowy przedewszystkim tylko jako środek, za pomocą którego zamierza ona wniknąć w duchową jistotę i żywot jednego albo kilku szczepów ludzkiego plemienia, jest Filologija, i ta należy z jistoty swojej do Histo-ryji. Obok niej stanęła Lingwistyka, która ma za przedmiot sam język jako takowy, i nie ma wprost nic do czynienia z dziejowym żywotem mówiących temi językami ludów; stanowi ona część historyji przyrody człowieka. Tylko tam gdzie jistnieje piśmiennictwo, znajduje Filologija dla siebie materyjał; język jest dla niej organem służącym do uchwycenia duchowego żywota odnośnego narodu; przeciwnie dla Lingwisty może mieć wielkie znaczenie język ludu nie mającego o sztuce pisania najmniejszego wyobrażenia; /Ila niego piśmiennictwo jest tylko pożądanym środkiem ku
Jeżeli głęboki ten badacz mowy ludzkiej twierdzi i słusznie, że dla Lingwisty mają wielką wartość nawet amerykańskie języki, to my z naszej strony wyznać musiemy, że dla słowiańskiego Lingwisty w ogóle, któremu jest nieodbicie potrzebną znajomość starosłowiańskiego języka, wielkiej jest wagi pod względem etymologiji znajomość gockiego; a czym jest ten ostatni dla starosłowiańskiego w ogóle, tym jest w szczególności dokładna znajomość litewskiego języka dla polskiego Lingwisty, zwłaszcza że jak język gocki, mający wiele spólnych pierwiastków ze starosłowiańskim, pomiędzy Sanskrytem i giermańskiemi językami, tak język litewski pomiędzy tymże Sanskrytem i mową słowiańską, a w szczególności językiem polskim, jest pośredniczącym ogniwem.
Dalej powiada tenże badacz, że równoległa produktywność w Lingwistyce i we Filologiji przechodzi miarę ludzkich zdolności; stąd też łatwo Łaskawy Czytelnik wyjaśnić sobie zdoła, dla czego w obecnej książce wyjaśniamy wyłącznie prawa Głosowni i Pierwoskładni, będącej właściwą dziedziną Lingwistyki, a pomijamy całkiem naukę o Składni, będącej zadaniem Filologa. Co do Składni przyznać nadto należy, że ta filologiczna część Gramatyki Polskiej najlepiej ze wszystkich jest opracowaną, gdy tymczasem lingwistycznej je"j części jeszcze dotąd z dzisiejszego stanowiska Lingwistyki Porównawczej wszechstronnie zbadać nie usiłowano. Niektórzy ze Słowian, a nawet bracia nasi pod rządem moskiewskim, nazywają nader niestosownie Lingwistykę Filologiją Porównawczą, która ściśle rzecz biorąc jeszcze dotąd nie jistnieje. Lecz jeżeli gdzie, to zajiste w dziedzinie słowiańskiej najpierw powstać może i powinna, i w tym to celu w następnych Gramatykach każdego języka Słowiańskiego porównam jego Składnią ze Składnią języka polskiego, ażeby takim sposobem postawić pierwszy i niezbędny krok w rozwoju Porównawczej Filologiji Słowiańskiej +).
Według mego przekonania uprawa tak Lingwistyki jak i Filologiji Porównawczej języków słowiańskich ma dli nfts daleko więcej praktycznej i żywotnej doniosłości, aniżeli te obie umiejętności, uprawiane odnośnie do swych języków, dla jinnych narodów europejskich; albowiem wdziedzinie spólnćj mowy, będącej obrazem ducha, zbliża ona i kojarzy słowiańskie ludy i narody w jedne bratnią rodzinę, bez obawy utraty narodowego piętna, dla któregokolwiek bądź języka lub narzecza słowiańskiego.
Pisać Gramatykę, jest to za pomocą głoskowego pisma obeznawać czytelnika z ustrojem i budową danego języka, jest to obeznawać go s prawami i zasadami, na których każdy organizm, a następnie i językowy polega. Pismo więc głoskowe jest nader ważnym organem pośredniczącym pomiędzy autorem gramatyki i jego czytelnikiem, i nawzajem umiejętność, którą nazywamy Gramatyką, jest daleko więcej wynikiem bad&ń opartych na mowie pisanej, aniżeli na mowie żywej i ustnej, której pierwszś, ma być wiernym obrazem ostatniej. Ale na to słusznie oględny i światły czytelnik powiedzieć może, że nietylko dla autora Gramatyki, lecz i w ogóle dla każdego autora jakiejkolwiek bądź naukowej pracy, pismo jest pośre-
dniczącym organem pomiędzy nim i czytelnikiem. Prawda, jednakże we wszelkiej jinnej dziedzinie wiedzy ludzkiej organ ten nie stoji w tak bezpośrednim związku s samym przedmiotem nauki, w jakim się znajduje pismo do Gramatyki. Stąd tśż autor, piszący Gramatykę nie tym samym językiem, którego ustrój i budowę zamierza wyjaśniać, musi jednakże w tym celu, chcąc wiernie i o jile być może dokładnie rozwiązać swoje zadanie, pisać wyrazy objaśnianego przez siebie języka głoskami urządzonemi odpowiednio do jego ustroju i budowy. Lecz z jistoty rzeczy wypływa, że układaczom pisma dla jakiego bądź języka, którego Gramatyka tkwi jeszcze w ustroju i budowie jego, nie jest i być nie mogła za pomocą pisma wydobytą na widok publiczny i przywiedzioną do powszechnej wiadomości, że układaczom tym zależało głównie na tym, ażeby za pomocą pisma w ten lub ów sposób oznaczyć dokładnieTwszystkie brzmienia i głosy danego języka. Szczęśliwy był ten język, dla którego urządziciele Grafiki oznaczyli poje-dyńczemi postaciami wszystkie głosy i brzmienia jego; lecz gdzie to się nie stało, i zamiast tego użyto kombinacyji głosek i sztucznych aczkolwiek dowcipnych sposobów i sposobików, tam też położono zarazem z urządzeniem pisma wielkie zawady i przeszkody do jasnego poglądu w ustrój i budowę języka, bez którego poglądu żadna Gramatyka jasną i umiejętną być nie może. I w takim to niekorzystnym położeniu w stosunku do Gramatyki znajdują się wszystkie abecadła słowiańskie, od Głagolicy i Cyrylicy począwszy, aż do naszego obecnego, w gruncie rzeczy Seklucyjanowego abecadła polskiego, ze wszystkich najniedogodniejszego dla umiejętności językowej. — Gdyby jaki badacz i znawca języków dostał się do ludów mówiących obcym mu i zupełnie nieznanym językiem, do ludu mówię, któryby nie znał sztuki pisania, a następnie nie posiadał żadnego piśmiennictwa, i chciał, obeznawszy się s czasem z jego językiem, i nas z nim obeznać za pomocą Gramatyki i słownika, musiałby zapewne postaciami głosek pierwej oznaczyć wszystkie jistniejące w nim brzmienia i głosy, jako te"ż i jich modyfikacyje, nimby mógł przystąpić do Gramatyki i słownika; jimby zaś dokładniej i umiejętniej pojedyńczemi postaciami głosek oznaczył wszystkie pojedyncze brzmienia owego języka, tym dokładniejszą i umiejętniejszą napisałby Gramatykę. Słusznie więc Grecy naukę obejmującą systematyczny zbiór prawideł językowych nazwali od słów jpdtpm (pisać), rpa-wa. (głoska) Gramatykę.
Wyśledzić zaś i rozpoznać wszystkie brzmienia i głosy i jich odcienia, jak to nas poucza znajomość Paleografiji, nie jest rzeczą tak łatwą, jak to się na pozór zdaje; i dokładna jich znajomość dopiero s czasem i powoli przychodzi. Dla tego też pierwszy wynalazca głoskowego pisma zwanego feniclum, oznaczył tylko 15 poruszeń mównego organu, od których zawisły brzmienia i głosy mowy ludzkiej, i dopiero s czasem pomnożyli Semici ten 15stogłoskowy alfabet do 21 postaci. Lecz kiedy Fenicy-janie zetknęli się przez handel z europejskiemi ludami Grecyji i "Włoch i obznajmili jich z wynalazkiem pisma, już wtedy alfabet fenicki składał się s 16stu głosek, i s tylu głosek składał się też początkowo tak pierwiastkowy alfabet grecki, jak i łaciński. S czasem jednakże, odkrywając tak Grecy jak Rzymianie w swojich językach odmienne brzmienia, przydali jedni jak drudzy do swych lfatogłoskowych alfabetów jeszcze 8 postaci, tak że odziedziczone po nich alfabety składają się z 24 głosek.
Te dwa alfabety są dla języków, dla których są przeznaczone, grama-tycznemi, oznaczają bowiem wszystkie jich brzmienia i głosy pojedyńczemi postaciami. Grecki zaś ma jeszcze nadto dla Gramatyki tę zaletę i pierwszeństwo nad łacińskim alfabetem, jiż w oznaczeniu samogłosek uwzględnia jich rodowód, czego dowodem są postacie rh co, najpóźniej dodane do greckiego alfabetu. Przyjąwszy światło wiary chrześcijańskiej według obrządku rzymskiego, przyjęliśmy wraz z wielu jinnemi ludami Europy alfabet łaciński dla naszego języka. A że w naszym języku są brzmienia i głosy, których nie masz w języku łacińskim, przeto chcąc oznaczać nasze słowiańsko polskie brzmienia koniecznie łacińskiemi głoskami, znajdowaliśmy się w nader trudnym i mozolnym położeniu.
Wreszcie po wielu trudach i mozołach, dzięki rozprawie graficznej kś. Stanisława Zaborowskiego z r. 1518, zdobyliśmy się przecież przynajmniej na 3 nowe jednolite postacie, jako to: ą, 8 Ł
Co się zaś tyczy jinnych brzmień i głosów rodzimych polskich, te
oznaczamy:
1. kombinacyjami głosek łacińskich, jako to: dz, cz, sz itd.;
2. kreskami kropkami nad spółgłoskami, jako to: ś, ź, di, z itd.;
3. używaniem samogłoski i jako znaku miękczenia: np. nie;
4. nadaniem głoskom łacińskim jinnego brzmienia, niżeli to, jakie oznaczały u starych Rzymian: m). c, I, eh.
Przez tę rozmajitość środków doszliśmy wreszcie o tyle do pożądanego celu, że oznaczamy wszystkie brzmienia i głosy naszego języka; lecz właśnie ta rozmajitość środków sprawia, że abecadło nasze, albo raczej nasza pisownia abecadłowa, którą nazywam Grafiką, nie odpowiada wcale słusznym wymaganiom Gramatyki.
Zajiste, w wyjaśnianiu prawideł i zasad jistniejących w ustroju i budowie naszego języka napotyka każdy badacz nieprzezwyciężone trudności i przeszkody, których źródło nie tkwi w samym ustroju i budowie naszśj mowy, lecz jedynie w niewłaściwej i anti gramatycznej pisowni abecadło-
wej, czyli Grafice.
Słusznie więc najznakomitszy i najgłębszy badacz naszego języka, gie-nerał Mroziński, już był przekonany, że Gramatyka nasza dopóty nie będzie jasną, dopóki Grafika nie będzie zastosowaną do gramatycznego mechanizmu naszego języka, czyli dopóki nie będziemy posiadali i używali dla naszego języka gramatycznego abecadła.
Ażeby przyjść do tak pożądanego celu, którego tak gorąco pragnął na rzecz umiejętności ojczystego języka nasz Mroziński, rozpatrzyłem się pićrwej w Paleografiji Fenickiej, Greckiej i Łacińskiej; rozważyłem znane mi prace około urządzenia abecadła polskiego od r. H40 aż do r. 1858, by, korzystając s tego, jak jinni urządzali abecadła, usposobić się do urządzenia gramatycznej Grafiki na rzecz Gramatyki języka polskiego.
Wynikiem tych mojich badań jest poprzedzająca mą gramatykę, że tak rzekę, paleograficzna rozprawa, którą podyktowawszy, gdyż sam dla osłabionego wzroku pisać nie mogę, poddaję wraz s projektem gramatycznego abecadła, tak dla języka polskiego, jak dl A wszystkich jinnych języków słowiańskich pod sąd i krytykę właściwych znawców.
Będąc zmuszonym dla osłabionego wzroku zaniechać pierwotnego zamiaru napisania „Wszechsłowiańskiej Gramatyki Porównawczej" pomimo
u wszystkich oświeconych narodów, nawet i słowiańskich. Zważywszy jednak: 1, że pisząc w całym tekście po spółgłoskach przyciskowych literę y np. czytdm, szyją itd. za czitdm, szvję itd. po dziś dzień wolno Polakowi tym bardziej pisać je po twardych np. krytyka; 2, że pisanie takie przez y nawet i wsuwnego h jak w wyrazach zatykdm, umykam itd. mimo nieorganiczność swoje dziś jeszcze z języka wyrugować się nie da; 3, zważywszy nareszcie, że ustępstwo takie nie zrobi dziełu memu uszczerbku pod względem wartości jego wewnętrznej, a usunie nowy pozór do obojętności dla sprawy języka: podług pisowni po zrywać z dotychczasowym zwyczajem i pisać te wyrazy postanowiłem nie dziś dzień mniej więcej utartej.
W Komornikach pod Poznaniem w Wigiliją Bożego Narodzenia r. 1865.
Kś. Franc. Ksaw. Malinowski.






POGLĄD HISTORYCZNY
NA ROZWÓJ GŁOSKOWEGO PISMA u
FENICYJAN, GREKÓW I RZYMIAN OD PIERWSZYCH POCZĄTKÓW,
U POLAKÓW ZAŚ .
OD KOKU 1440 AŻ DO BOKU 1858; A W SZCZEGÓLNOŚCI:
RTTYCZNY EOZBłdR ABECADEŁ POLSKICH Kś. PAEKOSZA Z E. 1440, Kś. ZABOBOWSKIEGO Z E. 1*18; SEKLUCTJANA E. 1551, KI. ORZECHOWSKIEGO Z E. 1561, JANA KOCHANOWSKIEGO, ŁUKASZA GÓKNICKIEGO I KŚ. JASUSZ0W8K1EG0 B. 1S94, JÓZEFA MEOZIŃSKIEGO Z E. 1824, ŁAZOWSKIEGO Z EO1CU 1648, MOEZYCKIEGO Z EOKU 1857, Ki. STECKIBGO
I FBAHCI8ZKA ZAGÓROWSKIEGO Z B. 1858;
ORAZ PBOJEKT
I GRAMATYCZNEGO ABECAD-EA
TAK DLA JĘZYKA POLSKIEGO JAK I CAŁEJ MOWY SŁOWIAŃSKIEJ
URZĄDZONEGO WEDŁUG ZASAD Ki. ZABOEOWSKIEGO Z ROKU 1618.






Spis rzeczy.

Prospekt oraz wezwanie do przedpłaty................,............................... I
Od Wydawcy................................................................................. I
Przedmowa do gramatyki..............,..................................................... III
POGLĄD HISIORYCZNY.
I. O grafice w ogóle, a w szczegół ości o grafice starożytnych i jej historycznym rozwoju, jako też o podstawie, na której polega porządek głosek w alfabecie fenickim, greckim i łacińskim.
§ 1. W jakim znaczeniu użył Mroziński wyrazu Ortografija w owym aa
wstępie przytoczenym orzeczeniu?.............................................. 1
§ 2. O różnicy Grafiki w znaczeniu gramatycznym od Ortografiji........... 2
§ 3. Dalsza różnica pomiędzy Grafiką i Ortografija............................. 3
§ 4. Ściślejsze oznaczenie myśli Mrozińskiego, wyrażonćj na wstępie....... 3
5 5. Obecna Grafika polska nie jest gramatyczną................................ 4
§ 6. O wielkim znaczeniu abecadłowego porządku głosek w nauce języków 4
§ 7. O jilości głosek w pierwotnym abecadle fenickim, greckim i łacińskim 5 § 8. Porządek głosek fenicki nie jest żadną przeszkodą w kształceniu
języków............................................................................... 5
§ 9. Kolej głosek w alfabetach pierwotnych opićra się na podstawie fizy-
ologicznej........................................................... ___............ 6
§ 10. Kolej głosek w alfabecie greckim, pomnożonym ośmiu nowemi głoskami 8
§ 11. O stosunku łacińskiego H do greckich nadechów......................... 10
§ 12, O koleji głosek &, qt y, z w pomnożonym alfabecie łacińskim.......... 11
§ 13. Historyja głosek w, v, w...................................................... 12
§ 14. Powód, dla którego powstała łacińska dwójka qu za ke................. 13
§ 15. O rozraajitym znaczeniu głoski j.............................................. 13
§ 16. Pewniki wypływające s poglądu na trzy starożytne abecadła........... 14
II. Historyczny rozwój grafiki polskiej na podstawie alfabetu łacińskiego; wyszczególnienie i rozbiór abecadeł polskich; gramatyczne abecadło wszechsłowiańskie.
Strona
§ 17. Wstęp.................................................................................. 16
§ 18. Ksiądz Jakób Parkosz (zob. tabl. I, koi. 3)............................... 16
§ 19. Ksiądz Stanisław Zaborowski (zob. tabl. I, koi. 4)........................ 18
§ 20. Jan Seklucyjan (zob. tabl I, koi. 6)....................................... 21
§ 21. Ksiądz Stanisław Orzechowski (zob. tabl. I, koi. 7).................... 25
§ 22. Ogólny pogląd na Nowy Karakter kś. Januszowskiego. a) Jan Kochanowski zob. tabl. I. koi. 8. b) Łukasz Górnicki zob. tabl. I, koi.
9. c) Jan Januszowski zob. tal. I, koi. 10.................................. 26
§ 23. Dowód z Nowego Karakteru dla 48 brzmień i głosów języka polskiego 26
§ 24. Usiłowania ku wprowadzeniu w życie zasady kś. Zaborowskiego...... 27
§ 25. O nowych postaciach Jana Kochanowskiego i kś. JanuszowsHego dla
spółgłosek............................................................................ 28
§ 26. O nowych postaciach Kochanowskiego i Górnickiego dla samogłosek 29
§ 27. O potrzebie zaprowadzenia jaf db lacinsko-słowiańskiego abecadła... 32
§ 2S. O potrzebie oznaczania jednolitą postacią dwójki ck...................... 33
§ 29. Ogólne uwagi nad grafiką Kochanowskiego, Januszowskiego, Seklu-
jana i Scharfenbergerów.......................................................... 34
§ 30. Obrona kś. Januszowskiego i Górnickiego przeciwko zdaniu prof. Ma-
ciejowskiego...................... .................................................. 35
§ 31. Kś. Kopczyński i kś. Trąbczyński.............................„.............. 37
§ 32. Gienerał Józef Mroziński (zob. tabl. I, koi. ll)...^..!?..K?l.0........ 40
§ 33. Dobromysł Łazowski (zob. tabl. I, koi. 12).......Htm-m&amfr....... 43
§ 34. Pan A. Morzycki (zob. tabl. 1, koi. 13)...................................... 44
Przypisek I. Sprostowanie pojęć pana Morzyckiego o Piśmiennictwie
Kaszubskim......................................................................... 46
Przypisek II. Błędne pojęcia pana Morzyckiego i naszych uczonych
o tak zwanym obrządku słowiańskim......................................... 4G
Przypisek III. Rozróżniać należy tak zwane przez drukarzy pismo
gotyckie od gockiego pisma Ulfjlasa.......................................... 47
§ 35. Kś. kanonik Józef Stecki (zob. tabl. I, koi. 14)........................... 49
§ 3G. Franciszek Zagórowski (zob. tabl. I, koi. 15)............................... 51
§ 37. Poprawne abecadło Seklucyjana i poprawne kś. Zaborowskiego, czyli
abecadło gramatyczne (zob. tabl. I, koi. 12)............................... 52
§ 38. Gramatyczne abecadło wszechsłowiańskie.................................... 59
§ 39. O potrzebie uwzględnienia fonetyki w układzie wszechsłowiańskiego
abecadła; Szumawsk^, kś. Dobrowsb/ Kopitar............................ 60
§ 40. Uwagi nad postaciami piśmieimemi abecadła gramatycznego, tak polskiego jak i wszechsłowiańskiego.............................;................. 65
§ 41. Korzyści wynikające s przyjęcia poprawnego abecadła..............___ 04
Modlitwa Pańska pisana spólnym abecadłem wszechsłowiańskim....... 74
Dodatek. Zestawienie abecadeł hebrajskiego, greckiego i łacińskiego
pod względem następstwa głosek............................................... 77
GEOSOWNIA.
Rozdziiił I. Wstęp do Głosowni. - Język słowiański i jego narzecza. — Abecadło wszechsłowiańskie. -- Podział mowy odnośnie do
Gtosowni.
Stroni § ł. Język nasz polski jest w obec umiejętności językowej narzeczem..... 83
§ 2. Gramatyczne abecadło wszechsłowiańskie..................................... 85
§ 3. Porównanie fonetyki słowiańskiej s fonetyką znajomszych nam języków w porządku abecadłowym................................................. 86
§ 4. Analiza czyli rozbiór mowy odnośnie do Głosowni........................ 95
§ 5, Podział głosów i brzmień czyli cząstek wyrazowych na samogłoski
i spółgłoski........................................................................... 96
§ 6. Zgłoska czyli sylaba odkryta i zakryta....................................... 97
§ 7. Odgłoski jor i jer (#, i)......................................................... 97
§ 8. Dwugłoska i przyczyny braku dwugłosek w polskim i starosłowiańskim języku........................................................................ 99
Ważna odmiana czcionek........................................................ 100
Rozdział II. Fizyologiczny opis spółgłosek.
§ 9. Wstęp................................................................................. 101
§ 10. Podział spółgłosek pod względem jich rodowodu........................... 101
§ 11. Podział spółgłosek pierwotnych według narzędzi mównych.............. 101
§ 12. Podział spółgłosek pierwotnych według sposobu działania na siebie
narzędzi mównych................................................................. 102
§ 13. Rodowód spółgłosek pochodnych oraz......................................... 103
Tablica obejmująca wszystkie spółgłoski twarde i zmiękczone wraz
s szczegółowymi objaśnieniami s lizyologicznego stanowiska............ 104
§ 14. Stosunek spółgłosek pochodnych czyli miękkich do pierwotnych pod
względem etymologicznym i gramatycznym................................. 106
§ 15. Ogólne prawidła na używanie spółgłosek miękkich piórwotnych i wtó-
rorzędnych...................................;........................................ 108
§ 16. Stosunek wzajemny do siebie stykających się s sobą spółgłosek na
początku zgłosek i wyrazów..................................................... 115
§ 17. Stosunek spółgłosek stykających się s sobą, na końcu zgłosek i wyrazów.................................................................................. 117
§ 18. O dzieleniu wyrazów na zgłoski w czytaniu i przenoszeniu zgłosek
wyrazu z jednego wiersza do następującego.........-........................ 119
Rozdzi/ił III. Prawa głosowe spółgłosek.
§ 19. O spółgłoskach słabych na końcu zgłosek i w zetknięciu się z mo- ,
cnemi, jako też o mocnych w zetknięciu się ze słabemi................. 120
§ iO. Przemiana spółgłosek zębowych chwilowych t, d przed t, e, C, i, I,
V, 8, 3, Ś.............................................................................. 124
§ 21. O przemianie spółgłosek s, z wr s, 3 przed c, 71, ^, I, c i z w 3
przed 1............................................................................ 126
§ 22. Wymiana spółgłosek...........................--................................. 126
4fi
Rozdział IV. Opis fizyologiczny i rodowód samogłosek.
1 Strona
§ 23. O przyrodzie i jistocie samogłoski............................................ 128
§ 24. Oznaczenie jilości głosów samogłoskowych.................................. 129
§ 25. O nadechu i jego zastępcach j, v............................................. 129
§ 2G. Opis fizyologiczny samogłosek i jich różnice.............................. 131
§ 27. Samogłoski czyste i jotowane, oraz jich stosunek do spółgłosek...... 133
§ 28a. Etymologija czyli rodowód samogłosek polskich i słowiańskich....... 135
§ 28b. O rodowodzie samogłoski y...................................................... 1-57
§ 28c. Rodowód samogłosek nosowych c, ą i o jich pochodnych.............. 139
§ 28d. Rodowód starosłowiańskiego jaf ............................................... H()
§ 29. O samogłoskach powstałych ze ściągnięcia dwu samogłosek w jedne,
samogłoską, czyli o samogłoskach kontrahowanych....................... 141
§ 30. O samogłoskach pochylonych, będących następczyniami samogłosek
niegdyś długich.................................................................... 143
Rozdział V. Prawidła samogłoskowe.
§ 31. O przemianie jotowanego e czyli je w jo przed spółgłoskami zębo-
wemi d, t, z, s, n, I i przed podniebiennym r............................ 145
§ 32. O przemianie e (e) w a (a) przed zębowemi d, t, z, s, n, I i przed
podniebiennym r................................................................. 145
§ 33. Wyszczególnienie wyrazów i form wyrazowych, w których w polszczy-
znie powinno sig pisać jaf zamiast e, a, o................................. 146
§ 34. Szczegółowe prawidła i przykłady pochylania samogłoski a w końcówce wyrazów żeńskich............................................................ 148
§ 35. Szczegółowe prawidła dla końcówki a rzeczowników nijakich........... 151
§ 36. Kontrahowane a w formach słownych........................................ 152
§ 37. Od pochylonym wśród tematów, powstałym przez stopniowanie...... 153
§38 ^ pochylone w, skutek wyrzutni głoski i w skutek zakrywających
zgłoskę spółgłosek................................................................ ]56
§ 39. O a pierwotnym i o d stopniowanym w zgłosce odkrytej............... 158
g 40. O a wsuwnym przed spółgłoską r tak jasnym czyli prostym, jak
i ciemnym czyli pochylonym.................................................... 100
§ 41, Streszczenie poprzednich prawideł dla dwu a w słowiańsko-polskich
wyrazach.......................................................................... 161
§ 42. O wyrazach cudzoziemskich w polszczyznie................................. 161
§ 43. Środek polszczenia cudzoziemskich wyrazów przez przemianę europejskiego a w staropolskie d pochylone.................................... 163
§ 44. Prawidła dla samogłoski a w wyrazach cudzoziemskich................. 163
§ 45. Pogląd historyczny na sposób oznaczania d pochylnego i na rozróżnianie dwu a w naszym języku.............................................. 1GG
§ 46. Szczegółowe prawidła na pochylanie samogłosek o i o-jat............. 170
§ 47. Szczegółowe prawidła na pochylanie samogłosek e-jai i e......]........ 174
§ 48. Szczegółowe prawidła na pochylanie samogłoski nosowej ę i na przemianę samogłoski ą w ę.......................................................... 179
§ 49. Zdania najznakomitszych badaczów językowych.o ciężkości głosek.... 182 § 50. Fizyologiczne objaśnienienb stosunkowej ciężkości głosek odnośnie do
stopniowania samogłosek......................................................... 185
§ 51. Porównanie stosunkowej ciężkości głosek do siebie.......................... 185
§ 52. O stopniowaniu samogłosek bezwsuwkowym i wsuwkowym.............. 187
§ 53. O wstecznym stopniowaniu samogłoski je w ji i na odwrót o postępowym bezwsuwkowym stopniowaniu samogłoski ji w je lub jo (ob. § 27) 188
§ 54. Doniosłość stopniowania samogłosek w słówjtwórstwie................... 190 i
§ 55. Przykłady stopni wania w szeregu A.......................................... 190
§ 56. Przykłady stopniowania w szeregu I......................................... 192
§ 57. Przykłady drugiego stopniowania samogłoski i w dwójki oj, 6j, dj..... 194
§ 58. Stopniowanie samogłoski u w dwójki ov, dv................................... 196
§ 59. O przemianie samogłoski u w spółgłoskę v po za obrębem stopniowania1 198
§ 60. O stopniowania spółgłoski r..................................................... 199
§ 61. Przykłady na stopniowanie spółgłosek I, 1...................................... 200
§ 62. O wymianie samogłosek starosłowiańskich i polskich w ogóle........... 202
§ 63. O wymianie starosłowiańskiego a na o w polskich wyrazach............... 202
§ 64. O wymianie samogłoski a na y w dziedzinie języka polskiego............. 204
§ 65. O stosunku samogłosek do poprzedzających spółgłosek i na odwrót... . 204
§ Q6. Rozzićw (Hiatus).................................................................... 206
§ 67. Spółgłoski j, v, jako eufoniczne wsuwki zapobiegające rozziewowi........ 207
§ 68. O jiloczasie (quantitas syllabarum) w ogóle, a w szczególności w językach polskim i starosłowiańskim................................................. 213
§ 69. O przygłosie (accentus) w ogóle, a w szczególności o przygłosie greckim, litewskim i serbskim........................................................ 216
§ 70. O miejscu przygłosu w ogóle w rodzinie języków jafeckich, a w szczególności ję/.yków słowiańskich.................................................... 220
§ 71. O miejscu przygłosu w języku polskim......................................... 222
§ 72. Zdanie prof. Heysego o jiloczasie i przygłosie pod względem rytmiki
(ob. jego System der Sprachwissenschaft. Berlin 1856, pag. 333)......... 225
§ 73. Przestroga o tak zwanych akcentach nad samogłoskami................... 226
Nowa odmiana czcionek............................................................ 227
Rozdział VI. O postaciach gramatycznych.
§ 74. O nazwach postaci gramatycznych w ogóle.................................... 228
§ 75. Przykłady na nasuwkę (Prothesis).............................................. 229
§ 76. Przykłady na wsuwkę (Epenthesis).............................................. 232
§ 77. Przykłady na zasuwkę (Paragoge vel Epithesis).............................. 238
§ 78. Przykłady na zesuwkę (Aphaeresis)............................................. 239
§ 79. Przykłady na wysuwke, (Syncope, Elisio, Ekthlipsis)......................... 242
§ 80. Przykłady na odsuwkę (Apoco^e)" w ogóle w słowiańskiej mowie, a w
szczególności w polskim języku................................................... 247
§ 81. Przykłady na przesuwkę (Metathesis) tak w polskim, jak i w starosłowiańskim języku................................................i.................... 250
§ 82. O powtórzeniu głosek pierwiastkowych (Reduplicatio)..................... 252
§ 83. O asymilacyji........................................................-................ 253
§ 84. Zastosowanie nauki o postaciach gramatycznych.......................... 255
§ 85. O przekręcaniu wyrazów obcych w słowiańskiej mowie i o potrzebie oglę-
dności w badaniach etymologicznych co do cudzoziemskich pierwiastków 258
PIĆRWOSiaADNlA. Rozdział f.
Strona
§ 86. Wstęp obejmujący pogląd na Głosownią i pojęcie Pićrwo składni.......... 267
§ 87. O pierwiastkach i jich podziale na słowne i zajimkowe..................... 269
§ 88. Dalszy podział pierwiastków słownych na pi6rworzędne i drugorzędne.. 272
§ 89. O nagłosach (Praefixa)............................................................. 275
§ 90. O tworzeniu się rzeczowników pierwotnych i złożonych s pierwiastków
za pomocą nagłosów i końcówek rodzajowych................................. 280
§ 91. O tworzeniu się wyrazów pochodnych tak pojedynczych, jak i złożonych,
t. j. opatrzonych w nasłowiu uńgłosem, za pomocą pogłosów twardych.. 284 § 92. O spójkach łączących pogłosy s pierwotnikami i spółgłoski w pogłosach
złożonych........................................................................... 289
§ 93. O tworzeniu wyrazów pochodnych s pogłosem j.............................. 290
§ 94. O tworzeniu wyrazów s pogłosami złoźonemi ze spółgłoską j.............. 292
§ 95. O tworzeniu wyrazów za pomocą pogłosów złożonych s kilku spółgłosek
stykających się bezpośrednio s sobą............................................ 96
§ 96. O tworzeniu wyrazów za pomocą pogłosów złożonych s kilku spółgłosek
połączonych ze sobą spójką,....................................................... 299
§ 97. O złożonych rzeczownikach, których pierwsza część składowa czyli na-
głos nie jest przyjimkiem.......................................................... 302
§ 98. O pisowni cudzoziemskich wyrazów przyjętych z łaciny i greczyzny...... 304
§ 99. Pogląd na zasady przemian jakim podlegają co do swój budowy wyrazy
cudzoziemskie przechodzące do naszego języka............................. 308
Rozdział II. Skłanianie rzeczowników.
§ 100. Określenie pojęcia skłaniania."................................................... 314
§ 101. O rodowodzie końcówek rodzajowych w ogóle, a w szczególności w języku polskim......................................................................... 316
§ 102. O końcowśj głosce temśtu w ogóle, a w szczególności w mowie słowiańskiej i języku polskim............................................................ 318
§ 103. O błędnej teoryji a-tematów badaczy niemieckich przejętej od indyjskich
gramatyków sanskrytu............................................................. 319
§ 104. Zestawienie sanskryckich końcówek skłonnikowych z litewskiemi i sło-
wiańskiemi........................................................................... 322
§ 105. Skład i budowa mianownika liczby pojedynczej rzeczowników męzkich 323
§ 106. Skład i budowa mianowników nijakich liczby pojedynczej.................. 327
§ 107 Mianowniki żeńskie liczby pojedynczej.......................................... 329
§ 108. Bierniki męzkie, nijakie i żeńskie liczby pojedynczej........................ 331
§ 109. Wołacz liczby pojedynczej rzeczowników męzkich, nijakich i żeńskich... 334
§ 110. Miejscownik liczby pojed. rzeczowników męzkich, nijakich i żeńskich... 337
§ 111. Celownik liczby pojed. rzeczowników męzkicb, nijakich i żeńskich........ 342
§ 112. Dopełniacz liczby pojed rzeczowników męzkich, nijakich i żeńskich .... 344 § 113. O używaniu końcówek skłounikowych a, ic w dopełniaczach liczby pojedynczej rzeczowników męzkich................................................... 348
§ 114, N^r^dnik liczbv nnjed, T"7Pf7mvni!^w ^P7^iVb rnif^ich i żetfsMcb .... 350
WVtWUH
§ 115. Mianownik, biernik i wołacz liczby mnogiej rzeczowników mgzkich, żeńskich i nijakich...........:......................................................... 352
§ 116. Miejscownik liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich . 359
§ 117. Celownik liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich...... 360
§ 118. Narzędnik liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich.... 361
§ 119. Dopełniacz liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich... 363 § 120. Mianownik biernik i wołacz liczby podwójnej rzeczowników mgzkich,
żeńskich i nijakich................................................................. 368
§ 121. Miejscownik i dopełniacz liczby podwójnej rzeczowników mgzkich, żeńskich i nijakich....................................................................... 370
§ 122. Narzędnik i celownik liczby podwójnej rzeczowników męzkich, żeńskich
i nijakich.............................................................................. 371
§ 123. Streszczenie najgłówniej szych zasad skłaniania , olskiego wraz z wykazaniem jego związku ze skłanianiem języków pokrewnych.................. 372
§ 124. Podział polskiego skłaniania na skłonienia (declinationes).................. 375
§ 125. Wzorce Igo skłonienia........................................................... 376
§ 126. Wzorce ligo skłonienia........................................................... 378
§ 127. Wzorce Ulgo skłonienia........................ ................................ ."80
§ 128. Porównanie tematów rzeczowników polskich s tematami ważniejszych
pokrewnych języków w mianowniku liczby pojedynczej...................... 382
§ 129. Objaśnienia i uwagi odnoszące się do niektórych pojedynczych skłonni-
ków wszystkich trzech skłonień.................................................. 385
§ 130. Główniejsze prawa głosowo w skłanianiu rzeczeczowników polskich...... 388
§ 131. Niektóre nieforenmości w skłanianiu rzeczowników polskich.............. 389
§ 132. Najłatwiejszy sposób poznawania rodzajów rzeczowników polskich....... 391
Rozdział III Tworzenie się i skłanianie zajimków, jako też skłanianie zajimkowe przymiotników.
§ 133. Pojęcie i znaczenie zajimka jako części mowy.................................. 394
§ 134. Dalszy podział zajimków pod względem znaczenia............................ 395
§ i35. Pierwiastki, ustrój i budowa języków........................................... 396
§ 136. Skłanianie zajimków lej i 2ej osoby i zajimka zwrotnego.................. 397
§ 137. Objaśnienia skłonników poprzedzającego skłaniania......................... 399
§ 138. Zestawienie skłaniania sanskryckiego zajimka jas (który), litewskiego
wskazującego jis i staro słowiańsko-polskiego ji............................... 403
§ 139. Wyjaśnienie pojedynczych skłonników we wszystkich 4ech językach..... 407
§ 140. Wzorzec wyłącznie polskiego skłaniania dwu zajimków, których ternata
są,: pierwiastki j t...................... .......................................... 411
§ 141. Zestawienie skłaniania zajimkowego przymiotników starosłowiańskich
i polskich............................................................ ................ 415
§ 142. O skłanianiu zajimkowym litewskich i niemieckich przymiotników....... 423
§ 143. Zajimkowe skłanianie polskich rzeczowników................................. 427
§ 144. Wzorzec skłaniania zajimków kto? co? których tematas%: &, z............ 432
§ 145. Rodowód zajimków dzierżawczych: mój, tvój, svój nas,vas................ 435
§ 146. O skłanianiu reszty zajimków bezpojimkowych, jich ustroju i znaczeniu 437
§ 147. Skłanianie i znaczenie zajimków pojimkowych................................ 439
Rozdział IV. O Liczebnikach.
Strona
§ 148. Pojęcie liczebnikach jako części mowy i jego podział........................ 443
§ 149. Zestawienie liczebników głównych sanskryckich, litewskich, starosłowiańskich i polskich................................................................ 446
§ 150. Zestawienie liczb porządkowych w sanskrycie, litewskim, starosłowiańskim i, polskim.,...................................................................... 450
§ 151. Krytyczny pogląd na skłanianie liczebników polskich....................... 452
§ 152. Wzorzec skłanianiś starosłowiańskiego jedina i polskiego jeden........... 454
§ 153. Wzorzec skłamania liczebnika dva............................................... 454
§ 154. Wzorzec 3ci skłaniania liczebników tri, ztyry.................................. 457
§ 155. Wzorzec 4ty skłaniania liczebników pęć, yęćdeSąt........................... 458
Wzorzec 4b skłaniania liczebników pęd, pęć&eśąt, lalka BlhałeSąt, jile,
tyle, yele............................................................................. 459
§ 156. Wzorzec 5ty skłaniania liczebników jedendśće, petndśće, dvandśće, kilka-
nd&Ce, dve9e&Ća, trifte&Ci....................................,...................... 460
§ 157. Skłanianie liczebników .sto, tyśąc, tak samych, jak w połączcnin s poprzedzającym liczebnikiem dva.................................................. 462
Wzorzec 6ty skłaniania liczebnika sto, poprzedzonego jinnemi liczbami,
a w szczególności liczbą dva.................................................... 462
§ 158. Wzorzec 7my skłaniania liczebników zbiorowych dvoje. oboje, troje, evoro.
pęćoro itd............................................................................. 463
Rozdział V. O tworzeniu się w języku naszym przymiotnika.
§ 159. Pojęcie przymiotnika jako części mowy i jego użycie....................... 467
§ 160. Przymiotniki pierwotne pojedyncze i złożone.................................. 469
§ 161. Przymiotniki urobione za pomocą pojedynczych pogłosów bez spój bi..... 470
§ 162. Przymiotniki urobione pojedyńczemi pogłosami za pomocą spójek........ 476
§ 163. Przymiotniki urobione za pomocą pogłosów złożonych..................... 479
§ 164. O przymiotnikach zdrobniałych i zgrubiałych............................... 481
§ 165. O urabianiu za pomocą pogłosu n stopnia wyższego przymiotników..... 481
§ 166. O urabianiu stopnia najwyższego od stopnia wyższego za pomocą na-
głosu ndj............................................................................. 483
§ 167. O przymiotnikach urobionych pogłosem si od przysłówków miejsca
i czasu.............................,.................................................. 484
§ 168. Ogólny pogląd na znaczenie pogłosów w składzie przymiotników......... 485
§ 169. O nadawaniu bezpojimkowym formom przymiotnikowym znaczenia
rzeczowników..................................................................... 486
Rozdział VI. O Słowie.
§ 170. Pojęcie słowa jako części mowy i usprawiedliwienie jego nazwy........... 489
§ 171. Podział słowa polskiego i języków pokrewnych według jego znaczenia... 490
§ 172. Słowa niedokonane, częstotliwe, dokonane i jednotliwe..................... 492
§ 173. O tworzeniu się słów pochodnych............................................... 493
§ 174. O znaczeniu uagłosów czyli przyjimków w składzie słów polskich......... 502
§ 175. Szczegółowe prawidła urabiania form częstotliwych......................... 505
§ 176. Wymienienie słów niedokonanych, od których dzisiejsza polszczyzna nie
urabia form częstotliwych....................................................... 512
§ 177. Pojęcie spajania słów (conjugatio)......................................... 514
§ 178. Porównanie końcówek i zakończeń osobowych sanskryckich, starosłowiańskich i polskich, oraz o spójkach......................................... 514
§ 179. Ogólny pogląd na spójki pokrewnych języków w spajaniu słowa.......... 520
§ 180. Końcówka bezosobowa nś jimiesłowu czasu teraźniejszego.................. 521
§ 181. Końcówka vsi jimiesłowu zaprzeszłego.......................................... 523
§ 182. Końcówka ^jimiesłowu przeszłego................... ......................... 527
§ 183. Końcówka bezosobowa ć trybu bezokolicznego............................... 532
§ 184. Końcówka j trybu rozkazującego................................................ 535
§ 185. Pokrewieństwo słowiańskich końcówek trybu rozkazującego ji ;, ze san-
skryckiemi hi, dhi, z greckim #i i litewskim Hy k............................ 538
§ 186. Końcówki bezosobowe n, t jimiesłowu biernego.............................. 540
§ 187. Urabianie rzeczowników słownych za pomocą, zakończeń ąe, te.......... 543
§ 188. O spajaniu czasów w ególe i o czasowaniu..................................... 545
§ 189. Urabianie czasów przeszłych omównych w starosłowiańskim języku..... 547
§ 190. Spajanie czasów przeszłych omównych ze słowem posiłkowym być w języku polskim......................................................................... 548
§ 191. Spajanie czasów przyszłych niedokonanych.................................- - 550
§ 192. O trybach (modi)................................................................... 552
§ 193. O urabianiu trybu życzącego i warunkowego w polskim języku........... 555
§ 194. Wymienienie wszystkich form słownych tak jednolitych jako też omównych s posiłkowym słowem być i rpćC.....................................---. 557
§ 195. O słowach posiłkowych być, ipćć..............................................--- 559
§ 196. Wzorzec spajania słowa posiłkowego być................................... --- 559
§ 197. Wzorzec spajanui słowa posiłkowego mśc.................................... 562
§ 198. Wz rzec spajaniu czasów przyszłych wątpliwych........................... 566
§ 199. Wzorzec całkowitego spajania słowa polskiego............................... 567
§ 200. Krytyczny pogląd na systemata spajania gramatyków starosłowiańskich 575 § 201. Rozwój nowego systemu wpajania dla słów polskich i starosłowiańskich.. 577
§ 202. Wzorzec spajania szeregu Igo gromady lej...................-................ 581
§ 203. Wyliczenie słów należących do szeregu Igo gromady lej.................. 582
§ 204. Wzorzec spajania szeregu 2go gromady lej, obejmującego słowa płynne
s tematem na m i n................................................................ 584
§ 205. Wzorzec spajania szeregu 3go gromady lej, obejmującego słowa płynne
pochodne, urobione pogłosem ninę....................................- -...... 586
§ 206. WTzorzec spajania słów szeregu 4go gromady lej............................. 589
§ 207. Wzorzec spajania słów kontrahowanych szeregu 5go gromady lej........ 593
§ 208. Wzorzec spajania słów dwutematowych szeregu Igo gromady Hej....... 602
§ 209. Wzorzec spajania słów dwutematowych szeregu 2go gromady Hej....... 603
§ 210. Wzorzec spajania słów płynnych szeregu 3go gromady Hej................ 606
§ 211. Wzorzec spajania słów dwutematowych szeregu 4go gromady Hej........ 608
§ 212. Wzorzec spajania słów szeregu 5go gromady Hej........................--- 610
§ 213. Wzorzec spajania słów szeregu Igo gromady Ulej, których końcowa
spółgłoska zmiękczona tematu nie ulega żadnej przemianie........ ... 615
§ 214. Wzorzec spajania słów szeregu 2go gromady Ulej, których końcowa
spółgłoska przyciskowa tematu przechodzi przed spójką i w pieszczoną 618
§ 215. Gromada IVta..................................................................... 621
§ 216. Wzorzec spajania słów szeregu Igo gromady IYtej....................... 621
§ 217. Wzorzec spajania słów, których pierwiastki kończą, się na spółgłoski
zębowe, które zaliczamy do szeregu 2go gromady IVtej.,............. 622
§ 218. Zestawienie systemu prof. Mikłosicza i Małeckiego z naszym ........ 627
§ 219. Przyczyny niewzorowości słów w spajaniu................................... 629
§ 220. Spis słów niewzorowych.......................................................... 630
§ 221. O słowach nieosobistych i o trze cio osób owych............................. 631
§ 222. O przyrostkach towarzyszących słowu........................................ 634
Rozdział VII. O Partykułach.
§ 223. Określenie pojęcia partykuł.................................................... 637
§ 224. Rodowód przysłówków.......................................................... 638
§ 225. Przysłówki zajimkowe........................................................... 638
§ 226. Przysłówki liczebnikowe...................................................... 641
§ 227. Przysłówki rzeczownikowe............ ........................................... 641
§ 228. Przysłówki przymiotnikowe....................................................... 642
§ 229. O stopniowaniu przysłówków przymiotnikowych............................ 645
§ 230. Eodowód i pokrewieństwo spójników s przysłówkami..................... 646
§ 231. Podział spójników według jich znaczenia.................................. 648
§ 232. Rodowód przyjimków.................................--........................ 651
§ 233. Użycie i znaczenie w mowie przyjiraków rozłącznych..................... 652
§ 234. Zestawienie skłonników s przyjimkami...................................... 653
§ 235. O wykrzyknikach......................................................,..:...... 660




Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.


ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT


NIE ODWOŁUJĘ OFERT, PROSZĘ POWAŻNIE PODCHODZIĆ DO LICYTACJI