GRAJ-END. PRZEWAGA DZIĘKI PASJI to autorska realizacja idei High-Endu w jego najwyższej, na poły mitycznej klasie State-of-the-Art.

Po kilkunastu latach nieustannych zakupów, testów, upgradów i wydaniu kilkuset tysięcy zł (najwyższe modele Sonic Frontiers, CEC, Wadia, DCS, Unison Research, Pass, Audio Note, Yamamoto, Spendor, JMLab Utopia, Transparent Audio, Nordost, Siltech, Kondo) wciąż zamiast muzyki słyszałem lepszy lub gorszy sprzęt. Rozpocząłem więc badania, które po latach doprowadziły do stworzenia najlepszych kolumn głośnikowych i kabli, jakie słyszałem, chociaż należałoby raczej powiedzieć: kolumn i kabli, których NIE SŁYCHAĆ, kreujących trójwymiarowy dźwięk całkowicie oderwany od kolumn.

Osiągnięcie takiego efektu było możliwe jedynie dzięki cofnięciu się o ponad 50 lat, do epoki, w której jeszcze nie porzucono JAKOŚCI (wysokoskuteczne twardo zawieszone papierowe głośniki z ultralekkimi membranami przenoszące zaledwie 5-10W, kilkuwatowe wzmacniacze lampowe SET) na rzecz ILOŚCI (kilkudziesięcio- lub kilkusetwatowe głośniki i wzmacniacze tranzystorowe lub lampowce push-pull).

Punktem wyjścia do poszukiwań były odgrody (Open Baffle) z powszechnie stosowanymi Sabami Greencones. Finalne produkty dzielą od nich tysiące godzin badań, ponad 70 przetestowanych głośników z lat 50/60-tych w dziesiątkach kombinacji oraz kilka klas jakości...i ceny.

Teraz z dumą prezentuję Państwu:

GRAJPUDŁA by Cezan. GŁOŚNIKI, KTÓRYCH NIE SŁYCHAĆ
oraz
GRAJKABLE by Cezan. WYZWOLENIE DŹWIĘKU

Produkty występują w trzech klasach jakościowo-cenowych: Numer Trzy, Numer Dwa i Numer Jeden.

Ze względu na bardzo wysoką skuteczność 90-94 dB Grajpudła są propozycją „nie do odrzucenia” dla posiadaczy wzmacniaczy lampowych o małej mocy (SETów), którzy mają problem ze znalezieniem odpowiednich kolumn (dostępne na rynku konstrukcje tubowe są drogie i podbarwiają górę pasma, z kolei odgrody nie zapewniają odpowiedniej ilości i jakości niskich tonów). Oprócz skuteczności atutem starych papierowych głośników z ultralekkimi membranami jest wyjątkowa muzykalność połączona z nieosiągalną dla współczesnych przetworników rozdzielczością.

Na najwyższym poziomie reprodukcji dźwięku Jakość jest odwrotnie proporcjonalna do Ilości (mocy). Dotyczy to zarówno wzmacniaczy jak i kolumn. Grajpudła połączone – oczywiście Grajkablami:) - ze wzmacniaczem typu SET to zestaw bezkompromisowo służący Jakości kosztem Ilości. Zapewniam jednak, że w warunkach domowych również oferowana ilość kilku Watów jest w zupełności wystarczająca. Tragedią współczesnego przemysłu audio jest pomieszanie wymagań stawianych sprzętom audiofilskim oraz estradowym. Tendencja do zwiększania mocy sprzętu domowego, zapoczątkowana w latach 70-tych, doprowadziła moim zdaniem high-end do patologii – utraty wierności i muzykalności na rzecz nikomu nie potrzebnej mocy 20 czy 200W.

Przedmiotem aukcji jest środkowy model kolumn, Grajpudło Numer Dwa, w wersji z MDF. Jest to jednobryłowa konstrukcja trójdrożna, osiągająca równie wysoką skuteczność 94dB co najwyższy model Numer Jeden przy dwukrotnie niższej cenie. Posiada też identyczny, fenomenalny 20-cm głośnik średniotonowy z lat 50-tych XXw. o najlżejszej membranie w historii i co za tym idzie niezrównanej rozdzielczości.

Szczegóły budowy kolumn są tajemnicą produkcyjną. Poza tym – podobnie jak w przypadku Grajkabli - programowo nie zamierzam epatować odbiorców marketingowym żargonem technicznym, tak powszechnym u konkurencji. Grajpudła kieruję do melomanów, a nie audiofilskich fetyszystów. Są one przezroczystym medium służącym materializacji muzyki w pokoju słuchacza. Jakiekolwiek dane techniczne inne niż moc, skuteczność i impedancja nie mają żadnego znaczenia i niczemu poza marketingiem nie służą:
- kolumny trójdrożne, podłączenie bi-wiring
- moc: 5W (tak! jest to całkowicie wystarczająca moc w pomieszczeniu do 100 m.kw. UWAGA: Grajpudła można podłączyć do KAŻDEGO wzmacniacza, bez względu na jego moc, trzeba tylko ostrożnie operować potencjometrem głośności)

 - skuteczność: 94 dB
- impedancja: 4 ohm
- pasmo przenoszenia: wystarczające:)

Premiera systemu Graj-End odbyła się na Audio Show 2011, wzbudzając wyjątkowe zainteresowanie widzów. Tym, którzy nie mieli okazji go posłuchać zacytuję fragmenty recenzji Grajpudeł Numer Dwa (jeszcze pod poprzednią nazwą Numer Trzy) Wojciecha Pacuły w www.highfidelity.pl:

„(...) Kolumny z Wasilkowa grają jak jeden głośnik. To rzecz wyjątkowa, bo z głośnikami papierowymi, ze względu na ich stosunkowo wysokie zniekształcenia bardzo trudno złożyć system wielodrożny tak, żeby zgrać wszystko w jedną całość. Tutaj mamy literalnie JEDNO źródło dźwięku. A do tego – powiem to – naprawdę wydaje się, że pasmo przenoszenia „Pudeł” jest „wystarczające”. Porównując je do klasycznych kolumn słychać to, o czym mówiłem wyżej, tj. ścięcie góry i dołu. Ponieważ jednak dźwięk jest koherentny i dochodzi do nas jako jedna całość, jako „paczka”, szybko się o tym zapomina.
Jak mówię, zacząłem odsłuch od muzyki, która – mogłoby się wydawać – powinna obnażyć wszystkie wady założeń pana Andrejczuka. A zagrało to niezwykle wciągająco. Kolumny kreują bowiem inny świat w naszym pokoju, tj. przenoszą NAS do innej akustyki, a nie tę akustykę, czy instrumenty do naszego POKOJU. Słuchając ich ma się trochę wrażenie, że słuchamy dużych słuchawek, tak ściśle otacza nas wykreowany przez nie mikrokosmos szumów, zdarzeń pozamuzycznych, elementów w przeciwfazie i – oczywiście – instrumentów oraz głosów przed nami.
Wysoka jakość odtworzenia muzyki elektronicznej powtórzyła się przy instrumentarium, które jest zwykle z tego typu rozwiązaniami „vintage” kojarzone. Gitary Ralfa Illenbergera, Dominica Millera czy Pata Metheny’ego zabrzmiały odlotowo. Słychać było, że pasmo przenoszenia oraz dynamika tych kolumn są dokładnie takie, jak odtwarzanych nagrań. Jakby je razem strojono. Tym bardziej nie pasowało mi więc to, co słyszałem wcześniej, z elektroniką. Żeby to jakoś wyjaśnić należy chyba zwrócić uwagę na sposób przetwarzania przez te kolumny basu.
Choć w komplecie dołączane są zatyczki, nie musiałem z nich korzystać. Bas był bowiem pełny i głęboki i nigdy się nie wzbudzał, nie buczał. Kolumny budowały dzięki niemu bardzo duże źródła pozorne, dodawały wszystkiemu, co powyżej „wagi”.
(...) Dźwięk GrajPudeł Numer Trzy jest bardzo „gładki” w tym sensie, że muzyka „płynie” swobodnie, nie czujemy czegoś w rodzaju „presji”, jakiej doświadczamy z dużą częścią współczesnych kolumn. To niewątpliwa zasługa starych przetworników z membranami z papieru i magnesami typu AlNiCo. Nowsze technologie, jak magnesy ferrytowe część z tej „łatwości” grania zatraciły. I dopiero niektóre z nowych przetworników z magnesami neodymowymi potrafią coś takiego. Numer Trzy grają jak jeden głośnik. To też jest trudne do osiągnięcia, bez względu na zastosowaną technologię.
(...) Osobną sprawa jest ich cena – za te pieniądze trudno znaleźć tak dobre głośniki.”

Z kolei Andrzej Kisiel w Audio 6/2012 recenzuje dawny model Numer Dwa:

„Trzeba szczególnie mocno podkreślić uzyskanie dobrej ogólnej równowagi tonalnej /.../ udało się, i to doskonale – nie życzyłbym sobie żadnej ingerencji w tej dziedzinie. /.../
Grajpudła zainteresują przede wszystkim tych, którzy poszukują specjalnej jakości średnich tonów.  Dlaczego? Im tego nie trzeba tłumaczyć. I rzeczywiście – średnica jest wybitna. O ile bas jest bardzo porządny, a góra znośna, to średnica daje emocje, jakich nie słyszałem dotąd z żadnych kolumn w podobnej cenie./.../
Dźwięk jest spójny, szczególnie elegancko połączono niskie i  średnie tony. Również z samego charakteru basu bierze się dobra dynamika i zwartość podstawowych dźwięków /.../
/.../ siedząc w głębokim fotelu w odległości 2-3 m od Grajpudeł, usłyszymy muzykę żywą, barwną, angażującą, o niezwykłej wyrazistości i komunikatywności./.../ Te kolumny mają charakter, mogą się podobać, pod wieloma względami są wyjątkowe, a pod pewnymi pozytywnie nadzwyczajne, do tego są wyśmienicie wykonane jak na swoją cenę.” 

a

Przekonaj się sam, jak grają Grajpudła – zapraszam do Osowicz k.Białegostoku (mapka dojazdu na www.graj-end.pl ) do posłuchania muzyki w optymalnych warunkach (wysoki na 5m. całkowicie wytłumiony pokój 60m. kw.) – bez żadnych zobowiązań, z własnymi płytami, a nawet sprzętem.
Jeden ze znanych producentów reklamuje się hasłem „szkoda życia na słuchanie nudnego hi-fi”. Ja dopiero niedawno zrozumiałem, że „szkoda życia na słuchanie sprzętu”, gdyż miałem szczęście współtworzyć sprzęt tak przezroczysty, że go nie słychać. Każde nagranie (często nawet na tej samej płycie), brzmi INACZEJ, a o wrażeniach słuchacza decyduje jedynie jakość realizacji dźwięku. Dobre nagrania wywołują tak dojmujące odczucie obcowania z żywymi muzykami, że nieprzygotowany słuchacz może przeżyć szok poznawczy, szczególnie w warunkach całkowicie wytłumionego pomieszczenia, tak jak u mnie*
Jeżeli jesteś melomanem, który w domu pragnie doświadczyć iluzji żywej muzyki, to dzięki jednej wizycie prawdopodobnie oszczędzisz parę(naście) lat poszukiwań i parę(dziesiąt) tysięcy wydanych na markowe, reklamowane i nagradzane Wyroby Przemysłu Audiofilskiego (ja niestety nie miałem takiej możliwości i musiałem stracić „trochę” czasu i pieniędzy na zakup, słuchanie i wymianę kilkuset kilogramów high-endu, które przewinęły się w ciągu kilkunastu lat przez mój pokój).

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Uważam, że całą informację akustyczną w pokoju odsłuchowym powinny przekazywać wyłącznie membrany głośników, bez udziału obudów i ścian. Pogłos jest już zawarty w nagraniu i nie należy dodawać do niego pogłosu pomieszczenia, bo wtedy tracimy naturalną akustykę i lokalizację instrumentów.
Jednak aby w pełni wydobyć informację o przestrzeni, w której dokonano nagrania (zarówno przestrzeni realnej, jak przy muzyce akustycznej nagrywanej na dwa dookólne mikrofony jak i wirtualnej, stworzonej przez realizatora na konsolecie dla nagrań wielościeżkowych / wielomikrofonowych) system (a szczególnie membrany głośników) musi mieć odpowiednią rozdzielczość i neutralność. Powszechnie spotykana opinia mówiąca, że w zbyt wytłumionym pomieszczeniu dźwięk jest „głuchy” czy „płaski” jest wynikiem obcowania z głośnikami o zbyt malej rozdzielczości i neutralności, których membrany są:
1/ zbyt grube, aby drgać odpowiednio precyzyjnie i oddawać mikrodetale (subtelne informacje o akustycznej relacji każdego instrumentu względem siebie i najbliższej ściany w pomieszczeniu, w którym stały mikrofony)
2/ za ciężkie i zbyt miękko zawieszone, aby wystarczająco szybko reagować na impulsy (szczególnie je wygaszać) i dzięki temu oddać niuanse artykulacji muzyków i mikrodynamikę nagrania
3/ wykonane z materiałów deformujących barwę instrumentów, brzmiących „syntetycznie”.
Rzeczywiście, w kolumnach z takimi głośnikami (praktycznie wszystkimi obecnie produkowanymi, gdyż jedną z najważniejszych ich cech ma być zdolność oddania mocy kilkudziesięciu / kilkuset W) dźwięk grzęźnie (ginie) tak bardzo, że trzeba go wspomóc (reanimować) odbiciami od ścian pokoju. Obicia te zniekształcają jednak barwę (utwardzają i oziębiają) oraz deformują przestrzeń nagrania (dodają fałszywą informację o lokalizacji instrumentów).
Zastanawialiście się czasem, dlaczego słuchawki tak efektownie oddają barwę i lokalizację instrumentów?
Bo eliminują odbicia od ścian oraz oddają małą moc, więc mogą mieć lekkie membrany
Sam przed epoką „audiofilską” przez lata słuchałem muzyki wyłącznie przez słuchawki, gdyż dźwięk płynący z kolumn odbierałem jako odległą i zimną (wystygłą) magmę. Słuchawki mają jednak jedną sporą wadę - tworzą scenę wirtualną - w głowie, a niej jej iluzję - przed słuchaczem. Nie chcę powtarzać opisu mojej długiej pogoni za wciąż uciekającym high-króliczkiem, powiem jedynie, że znowu słucham muzyki przez sluchawki ...czyli Grajpudła. W odpowiednio wytłumionym pomieszczeniu i z wystarczająco neutralnym systemem grają one niczym gigantyczne, IDEALNE słuchawki.

Cezariusz Andrejczuk

AKTUALIZACJA 26.03.2012r.

W związku z wprowadzeniem do oferty dwudrożnego, podstawkowego modelu kolumn głośnikowych postanowiłem zreorganizować ofertę Grajpudeł tak, aby była bardziej przejrzysta oraz atrakcyjna cenowo.

Nowy, podstawkowy model zajął miejsce najtańszego modelu i przejął jego nazwę Grajpudło Numer Trzy (przy prawie dwukrotnie niższej cenie 4.500zł). Dotychczasowy, jednobryłowy model Numer Trzy zyskał parę cech wyższego modelu Numer Dwa (m.in. wyższej klasy głośnik wysokotonowy, lepsze okablowanie i elementy zwrotnicy) i zajął jego miejsce pod nazwą Numer Dwa (zachowując swoją cenę 8.000zł).

Dotychczasowy Numer Dwa został usunięty z oferty. W zamian obniżyłem cenę najwyższego modelu Numeru Jeden do 18.000zł oraz wprowadziłem jego tańszą wersję w obudowie z MDF w cenie 16.000zł. Teraz każdy z trzech modeli występuje w dwóch wersjach obudowy - tańszej z MDF oraz droższej z litego drewna egzotycznego.