|
BACKGAMMON
Backgammon jest bardzo starą grą, narodziła się bowiem dawno, jeszcze przed naszą erą. Jest grą wiecznie młodą i fascynującą. Nie jest bowiem grą losową, choć do poruszania kamieni po planszy używa się kostek. Jest grą strategiczną, a los może jedynie pomóc graczowi (niekiedy
w niewielkim stopniu, także utrudniać wygraną).
Grywał w tę grę Neron, grywał Petroniusz, Klaudiusz, cesarz Zeno... Ludwik IX Święty zakazał jej rozgrywania, a królowa angielska w roku 1571 także zabroniła w nią grać. Iwan Groźny w 1561 roku uznał granie w nią za przestępstwo równe kradzieży, czy świętokradztwa. Ciekawe - prawda? Co też ma w sobie ta niepozorna na pierwszy rzut oka gra?
Nie zdradzimy Państwu tego. Przekonajcie się sami, że warto w nią zagrać i poświęcić nieco czasu na studiowanie taktyki i strategii. A im częściej i dłużej będą Państwo w nią grać, tym chętniej odsłaniać ona będzie swe tajemnice.
WARCABY
Warcaby nie są aż tak starą grą jak Backgammon - powstały prawdopodobnie w XII wieku na południu Francji, stąd w różnych wersjach rozpowszechniły się na cały świat, stając się jedną
z najbardziej popularnych gier, zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.
Wśród miłośników gry w Warcaby jest wielu sławnych ludzi. Nie tylko władców, jak Napoleon Bonaparte, który w przeddzień bitwy pod Austerlitz wymyślił kombinację do dziś opisywaną
w podręcznikach Warcabów, ale także pisarzy i poetów, którzy uwiecznili grę w swoich utworach.
O martwe dusze grali w Warcaby bohaterowie sztuki Gigola, podczas partii Warcabów ważne informacje starał się zdobyć agent brytyjskiego wywiadu w powieści Grahama Greena. Adam Mickiewicz poświęcił Warcabom oddzielny poemat, w którym przedstawił szczególny opis zasad gry,
a nawet elementy strategii i taktyki.
|
