Kategoria wiekowa: od 3 lat

Minęło dokładnie półtora roku, odkąd mało znany włoski producent gier komputerowych Milestone wydał Honda SBK-07: Superbike World Championship. Strzał okazał się komercyjnym sukcesem i tylko kwestią czasu było wydanie kolejnego sezonu ligi SBK. I tak właśnie jest: z dniem 1 sierpnia SBK-08: Superbike World Championship zadebiutowało zarówno na blaszakach, current-genach, jak i starszych konsolach. My zaś, kierowani sentymentem, zajmiemy się wersją na PS2.

Menu jeszcze bardziej podnosi poziom naszej nostalgii - jest praktycznie takie samo jak w poprzedniej części albo dla tych, którzy nie grali w SBK-07, bardzo przypomina TOCA Race Driver. Do wyboru dostajemy trzy znane z poprzedniej części tryby ścigania: quick race, race weekend i mistrzostwa zwiększone o jeden nowy - time attack, w którym pobijamy własne rekordy czasowe. Dla tych, którzy nie znają założeń SBK, ciekawą opcją może okazać się race weekend, w którym oprócz licznych rozgrzewek na torze i walk o pozycję mamy także dwa wyścigi, a średnia punków z obu określa naszą końcową pozycję. Mistrzostwa to połączone race weekendy, przez co po kilku wyścigach zaczyna nam doskwierać nuda... W ramach odpoczynku możemy wziąć udział w różnych konkurencjach (o tych później) oraz zmierzyć się ze znajomkiem w split screenie w trybie wieloosobowym.

Przeglądając różne okienka, szybko odkryjemy, że SBK nie znalazło się przypadkowo w nazwie gry. Otrzymana licencja daje możliwość ścigania się licencjonowanymi kierowcami, na licencjonowanych, odpowiednio zmodyfikowanych motorach na jedenastu znanych z rzeczywistości trasach, takich jak Monza czy Magny Cours. Kilku nie ma, ale szczegółów się nie czepiajmy: twórcom wyraźnie zabrakło pieniędzy, by dodatkowo wykupić indywidualne licencje. Zresztą nikt nie mówił, że jest to produkcja wysoko budżetowa. Przed samym wyścigiem warto pogrzebać ustawieniach. Mimo że dają tyko dwa domyślne rodzaje jazdy (zręcznościowy i symulacja), to w ich skład wchodzi naprawdę wiele opcji, gdzie sami możemy pozmieniać przyczepność motoru, możliwość zniszczenia go na torze, obrażenia kierowcy, automatyczną i manualną skrzynię biegów i wiele, naprawdę wiele innych. Zresztą jest to jedna z największych zalet tej gry – możliwość wyboru odzwierciedlenia rzeczywistości na torze.

Tak samo jak przed szybkim wyścigiem otrzymujemy dostęp do wszystkich torów, choć niekoniecznie do wszystkich maszyn. Dodatkowo ustalamy, na ilu okrążeniach chcemy się ścigać, z iloma przeciwnikami oraz w jakich warunkach pogodowych (tych do wyboru mamy cztery). Ponadto określamy jeden z trzech poziomów trudności naszych rywali. Początkującym graczom szczerze polecam wybrać poziom amatora: gra i bez tego jest trudna, a wrogowie mają nieliche umiejętności.