Przełomowym momentem gospodarczego rozwoju miasta było zakupienie przez Johanna Gottfrieda Sturma, w roku 1837, terenu starej cegielni położonej na wzniesieniu leżącym na zachód od miasta. Znajdujące się tutaj trzeciorzędowe pokłady gliny służyły już w 1690 r. do wytworzenia m.in. 22700 sztuk cegieł służących do wzniesienia nowego kościoła katolickiego. Glina z tego pokładu posiadała dużą odporność na temperaturę i z tego powodu mogła służyć do wypalania garnków i naczyń do stołowych przy temp. ok. 1340°C. Tutaj powstał właśnie, w przeciągu kolejnych dziesięcioleci, największy i najważniejszy przemysłowy zakład Gozdnicy. Zakład wytwarzał szeroką gamę wyrobów ceramicznych znanych z wysokiej jakości, w które zaopatrywano rynek niemiecki, a także eksportowano je do wielu krajów europejskich i zamorskich. Szczególnie znanym produktem firmy Sturm A.G. były dachówki. Ponadto wytwarzano tu klinkier, cegłę licówkę, płyty podłogowe, kamionkę kwasoodporną oraz podokienniki. Założyciel firmy Johan Gottfried Sturm był wynalazcą słynnej dachówki glazurowej w kolorze brunatnym i niebieskim zwaną dachówką „Freiwaldauer” lub „Sturm”. Dachówki z fabryk gozdnickich pokrywały dachy dworca głównego w Lipsku, budynek konsulatu w Helsinkach, a także dach na Górze Oliwnej w Jerozolimie.