John Travolta daje rozpalający zmysły i ciała, brawurowy popis aktorstwa w roli zbuntowanego Tony’ego Manero. Na co dzień Tony jest sprzedawcą w sklepie z farbami na Brooklynie, ale nocą przemienia się w niekwestionowanego króla tanecznego parkietu. Każdej soboty zakłada koszulę z wykładanym kołnierzem, szerokie spodnie, buty na koturnie i rusza do jedynego miejsca, w którym nie jest traktowany jak biały śmieć, ale jak bóstwo. Jednak w tle, gdzieś w ciemnościach nocy, z dala od dyskotekowych świateł i błyszczących kul, rozgrywa się dramat miłosnych zawodów, rozczarowania i przemocy. Bez wątpienia rola ta uczyniła z Travolty supergwiazdora i idola nastolatków. Jednak Gorączka sobotniej nocy to także coś więcej, niż tylko film, który na lata wyznaczył - graniczącą niemal z szaleństwem - modę na styl disco. To także poruszająca i prowokująca wielkomiejska tragedia, niosąca tyle samo przesłań dzisiaj, co i w 1977 roku.