Gloxinia  należy do rodziny: Gesneriaceae – ostrojowate. Gloxinia pochodzi z tropikalnych lasów Ameryki Południowej i Środkowej. 

Termin sadzenia -luty/kwiecień/czerwiec

w lutym do doniczek przy uprawie doniczkowej natomiast w kwietniu  sadzimy do gruntu w uprawie polowej

Termin kwitnienia - lipiec/sierpień

Wysokość - 20-30 cm 

 Charakteryzują się one wielkimi, aksamitnymi kwiatami o dzwonkowatym kształcie z pięcioma płatkami koronki. Kwiaty są wzniesione na krótkich szypułkach. Liście duże, miękkie, pokryte delikatnymi włoskami, co powoduje, że w dotyku przypominają welur.  

Bulwy najlepiej wysadzać w glebie próchniczej, lekko kwaśnej, przepuszczalnej i wilgotnej.

Gloxinie sadzimy jak tylko rozmarznie gleba. Roślinę można posadzić wcześniej w donice lub jakiejś pojemniki i przechowywać w dobrze oświetlonym miejscu. Sadzimy na głębokość 5cm w rozstawie około 20cm. Gloxinie najlepiej wysadzać w miejscach osłoniętych od wiatru, zacienionych lub pół-cienistych.

Przy uprawie w  pomieszczeniach Roślina najlepiej będzie się czuła na oknie wschodnim lub zachodnim. Jeśli takiego nie mamy ustawmy ją tak by miała dużo światła lecz nie sięgało tam słońce. Pamiętajmy, że roślina rośnie w lasach więc nie jest tam narażona na bezpośrednie działanie słońca.  

PIELĘGNACJA 

Podlewamy obficie w czasie kwitnienia woda letnią. Gloxinie są bardzo wrażliwe na niskie temperatury dlatego bulwy wykopujemy na zimę i przechowujemy w ciepłym pomieszczeniu ok. 10 stopni Celsjusza. Przekwitłe kwiatostany usuwamy. Od kwietnia do września można dokarmiać  nawozami wieloskładnikowymi.

Wymagania 

Pod względem temperatury w okresie wegetacyjnym nasze mieszkania są odpowiednie bo zapewnią jej optymalną dla niej temperaturę czyli między 20 a 25 ^oC. Gorzej jeśli chodzi o wilgotność powietrza. Pamiętajmy że to roślina lasów deszczowych gdzie wilgotność powietrza jest ogromna. Ponieważ rośliny nie tolerują zraszania jedynym sposobem na poprawienie wilgotności jest ustawienie kwiatka na podstawce wypełnionej kamykami i gdzie nalano wody. Woda nie może jednak sięgać dna doniczki bo bulwa szybko nam zgnije. Przez cały sezon podlewamy obficie ale między podlewaniami górna warstwa podłoża musi lekko przeschnąć. Ponieważ Sinningia lubi podłoże kwaśne do podlewania używamy wody przegotowanej. Także temperatura wody używanej do podlewania ma znaczenie. Opady w tropikach są ciepłe zatem i my używajmy letniej wody. By utrzymać jak najdłużej właściwy czyli kwaśny odczyn podłoża co 4-5 podlewanie dajmy wodę zakwaszoną albo cytryną albo octem. Przy czym łyżeczkę octu stosujemy na około 5 litrów wody. Raz w tygodniu razem z podlewaniem zasilmy roślinę. Ponieważ we wzroście bulw duży udział ma potas dlatego stosujmy nawozy o zwiększonej dawce tego składnika. Warunek ten spełnia chociażby nawóz do roślin kwitnących. Jeśli kupimy w necie nawóz o podwyższonej zawartości i fosforu i potasu to będzie to nawóz optymalny. Pozwoli on roślinie kwitnąć i obficiej i dłużej jednocześnie pozwoli jej odbudowywać bulwę. 

Po zakończeniu kwitnienia bardzo wolno ale ograniczamy podlewanie. W żadnym jednak wypadku nie wolno dopuścić do więdnięcia liści. W coraz większym stopniu liście będą brązowieć i zasychać. Po ich zaschnięciu obcinamy je i doniczkę wraz z bulwą trzeba przenieść do jak najchłodniejszego pomieszczenia. Optymalna temperatura okresu spoczynku to około 15 -16 ^oC. W tym czasie bulwy nie podlewamy. Jeśli wynieśliśmy doniczkę do piwnicy około lutego zerknijmy czy nie pojawiło sie coś zielonego. W końcu lutego przynosimy doniczkę z piwnicy wyjmujemy bulwy i ponownie sadzimy do świeżej ziemi. Jeśli używamy standardowej ziemi do kwiatów wymieszajmy ją pół na pól z wermikulitem, perlitem czy grysem akwarystycznym. Zabezpieczy to nas przed przelaniem na co roślina jest bardzo wrażliwa. Bulwę sadzimy na taką głębokość, aby nakrywała ją 2 centymetrowa warstwa gleby. Doniczkę stawiamy w ciepłym miejscu i dopóki nie pojawią sie liście podlewamy dość oszczędnie. Jeśli z jednej bulwy wykiełkuje więcej niż 2-3 pędy usuńmy je. Roślina nie wykarmi tylu kwiatów i będą drobne.  

Może sie tak zdarzyć, że kupiliśmy bulwy i za żadne pieniądze roślina choć zdrowa nie chce wypuścić pąków kwiatowych. Niestety najprawdopodobniej bulwę zbyt wcześnie „wybudzono”. Ten sezon ta bulwa będzie produkować tylko liście. Jedyne co możemy zrobić to od września powoli zasuszać i poczekać na kwiaty w przyszłym sezonie tym większe, że bulwa nam urosła. 

Rozmnażanie 

Sadzonki długości 5-7 cm można ciąć z pędów jeszcze przed związaniem pąka czyli wiosną.  

Latem możemy spróbować posadzić liść. Jest to dość długotrwały sposób. Wiele liści nie wytworzy nowej zielonej rośliny, ale przed zaschnięciem w podłożu ukształtuje się maleńka bulwka. Zatem nie wyrzucajmy wszystkiego wraz z zaschniętym liściem, jeśli tenże liść był żywy dość długo.  

Wiosną przy przenoszeniu bulw do nowej ziemi duże bulwy można podzielić.  

Jeśli ktoś nie ma wprawy to poczekać, aż bulwa zacznie kiełkować i wówczas podzielić tak by każdy kawałek miał pęd i korzonki. Zresztą najpóźniej co trzy lata ten zabieg jest konieczny bo bulwy wytwarzają wówczas mało pędów zakończonych kwiatami. 

Choroby 

Praktycznie najpoważniejszym problemem może być szara pleśń. Pojawiają się wówczas szare zasychające plamy począwszy od brzegów liścia. Choroba jest najczęściej spowodowana moczeniem liści podczas podlewania.  

Uwagi 

Nazwa Gloxinia została nadana na cześć francuskiego botanika i pisarza Benjamina Petera Gloxina, żyjącego w końcu XVIII wieku.  

Planowany termin wysyłki mniej więcej pod koniec stycznia 2014r

rośliny są wykopywane  z  gruntu i zabezpieczane są  w przeddzień wysyłki oferowane przeze mnie rośliny pochodzą  z mojej szkółki

Kupując kilka produktów jest jeden koszt przesyłki,