SACD (Super Audio Compact Disc) - standard nośnika dźwięku, stworzony wspólnie przez firmy Sony i Philips. Format ten był projektowany z myślą o audiofilach, nie zaś jako prosty następca płyt CD-Audio. Fizycznie dyski SACD mogą występować w trzech formatach:

single layer - dysk jednowarstowy z warstwą wysokiej gęstości (High Density - HD), typową dla SACD, możliwy do odtworzenia tylko w urządzeniach zgodnych z SACD,
dual layer - dysk dwuwarstwowy z dwiema warstwami HD, warstwa bliższa czytnikowi może przepuszczać światło przy odpowiednim nastawieniu czytnika, druga warstwa zawsze odbija światło, ograniczenia przy odtwarzaniu: jak dla dysku jednowarstwowego,
hybrid - dysk hybrydowy, warstwa dalej położona względem czytnika zawsze odbija światło i jest technicznie zgodna z warstwą typową dla dysków CD; warstwa bliższa czytnikowi odbija światło przy odpowiednim nastawieniu czytnika, umożliwiając odczyt przez urządzenia zgodne z SACD; urządzenia zaprojektowane do odczytu tylko i wyłącznie dysków CD ignorują warstwę pośrednią (światło lasera nie jest przez nią odbite), dzięki czemu możliwy jest odczyt dysku hybrydowego, jak gdyby był "zwykłym" dyskiem CD.
SACD jest uważany za rewolucję w dziedzinie odtwarzania dźwięku. Audiofile uważają, że jest nieporównywalnie lepszy od CD-Audio. Standardem w tym formacie stał się dźwięk przestrzenny (5.1).
Więcej informacji na: http://pl.wikipedia.org/wiki/SACD