SŁOWO WSTĘPNE
Oddając w ręce polskiego czytelnika wybór prac o Chopinie jednego z najwybitniejszych współczesnych muzykologów radzieckich, Lwa Mazela, przyznać musimy, iż czynimy to ze znacznym opóźnieniem. O wiele wcześniej należało zaznajomić polski świat muzyczny i muzykologiczny z pracami tego wybitnego teoretyka, tym bardziej iż twórczość Chopina od lat stała w samym centrum jego zainteresowań. Od 35 lat Lew Mazel publikuje swoje wnikliwe i odkrywcze prace, i od 35 lat podstawowym materiałem, na którym opiera i buduje swoje nowatorskie koncepcje z zakresu teorii form muzycznych, teorii melodyki, metodologii analizy muzycznej itp., jest właśnie — oczywiście obok dzieł rosyjskich i radzieckich kompozytorów -— twórczość Fryderyka Chopina.
Tylko nieliczni czytelnicy w Polsce mogli w minionych dziesięcioleciach zapoznać się z wręcz kapitalnymi pracami Lwa Mazela z zakresu teorii form muzycznych, z jego wnikliwą i subtelną, precyzyjną a zarazem zróżnicowaną metodą analizy dzieł muzycznych, z ważkimi wnioskami ogólnoestetycznymi i historycznymi z tych analiz wypływającymi.1
Toteż obecne pierwsze wydanie wybranych prac chopinologicznych Lwa Mazela należy chyba uważać za jaskółkę: niewątpliwie za przekładem prac z tego zakresu, najbardziej interesującego dla polskich czytelników, pójdą przekłady innych jego dzieł, reprezentujących wysoki poziom radzieckiej teorii muzyki i mogących wywrzeć wy-
1 Z prac L. Mazela w Polsce przedrukowany był tylko jeden rozdział jego książki 0 miełodii, a to 0 mielodikie Chopina. K woprosu o sintieticzeskom tipie miełodiiw„Annales Chopinu. T, IV, 1959; s. 51—61. (Przekład polski w niniejszym tomie na s. 219.) Pozostałe prace z rzadka docierały do Polski, rozchwytywane natychmiast po ich ukazaniu się w ZSRR. Tylko czytelnicy czasopisma „Sowietskaja muzyka44 mogli zapoznać się z niektórymi artykułami autora tam publikowanymi.
