Płyta francuskiego pianisty Francoisa Couturiera "Tarkovsky Quartet" to ostatnia część trylogii poświęconej wybitnemu rosyjskiemu reżyserowi. Andriej Tarkowski ("Nostalgia", "Solaris", "Stalker", "Andriej Rublow") uważany jest za jednego z największych artystów w historii sztuki filmowej, którego filmy zdobywały nagrody na najważniejszych festiwalach (m.in. w Cannes i Wenecji). Twórczość Tarkowskiego od lat jest jednym z głównych źródeł inspiracji dla pianisty, czego potwierdzeniem są zarówno same kompozycje (zawierające wiele odniesień do życia i dzieł rosyjskiego reżysera) jak i tytuły jego płyt (na przykład pozostałe części trylogii: "Nostalghia - Song for Tarkovsky" (2005) i "Un jour si blanc" (2009)).

Na płycie przygotowanej wraz z grupą Tarkovsky Quartet (Anja Lechner: wiolonczela; Jean-Marc Larché: saksofon sopranowy; Jean-Louis Matinier: akordeon) wszystkie dwanaście kompozycji to rodzaj hołdu dla filmowego twórcy. "A celui qui a vu la'ange" zawdzięcza swój tytuł epitafium zamieszczonemu na grobowcu Tarkowskiego, "Tiapa" i "Marousia" to zdrobnienia imion córek reżysera, zaś "San Galano" to nazwa zrujnowanego opactwa z filmu"Nostalgia". Płyta została nagrana w grudniu 2009 roku w niezwykłej akustyce Auditorium RSI w Lugano.

Większość materiału na nowy album skomponował sam Couturier, jedynie "San Galagno", "Sardor" and "Le main et l'oiseau" to zespołowe improwizacje kwartetu. Inspiracją dla "A celui qui a vu l'ange" był fragment "Stabat mater" Pergolesiego "Qui est homo". Kompozycje "Maroussia" i "La passion selon Andre?" zawdzięczają swój kształt muzyce Jana Sebastiana Bacha. Inspiracją dla drugiej z nich jest chór "Herr, unser Herrscher" z "Johannespassion".

1. A Celui Qui A Vu L'ange (Epitaphe Apposee Sur La Tombe d'A.Tarkovsky)
2. Tiapa
3. San Galgano (To Oleg Jankovski)
4. Maroussia
5. Mychkine
6. Mouchette
7. La Passion Selon Andrej
8. L'Apocalypse
9. Doktor Faustus
10. Sardor
11. La Main Et L'oiseau
12. De L'autre Cote Du Miroir