Jego łacińska nazwa pochodzi od słowa echinus oznaczającego jeża, co doskonale oddaje wygląd gatunków z tego rodzaju, bogato obsypanych cierniami. Nazwany został na cześć Hermana Grusona, niemieckiego wynalazcy i przedsiębiorcy.
Pochodzi z Meksyku, gdzie rośnie od San Luis Patosi po Hildago oraz z południowych stanów USA: Teksasu i Nowego Meksyku. Jest jednym z najpopularniejszych gatunków spotykanych w uprawie.
Echinokaktus Grusona jest kulistym kaktusem o średnicy korpusu dochodzącej nawet do 100 cm. Rekordowy okaz z Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew (Anglia) miał średnicę 3 m i ważył 2 tony. W starszym wieku jego forma nieco się wydłuża przyjmując kształt beczki. Z uwagi na osiągane rozmiary i złote, szydlaste ciernie silnie przykuwa wzrok. W odróżnieniu od wielu domowych kwiatów, echinokaktus Grusona z czasem nabiera jeszcze piękniejszego i dostojnego wyglądu.
Pęd ma intensywny, jasnozielony kolor i podzielony jest ponad trzydziestoma wysokimi, ostrymi żebrami. Każde zwieńczone jest szeregiem gęsto występujących areoli. Ciernie przybierają kolor złocistożółty. Z każdej areoli wyrasta po 8-10 cierni bocznych do 3 cm długości i 4 środkowe, pięciocentymetrowe, ułożone na krzyż. U młodych osobników żeber jest niewiele – przybywa ich wraz z wiekiem rośliny
Dojrzałe, dorodne egzemplarze kwitną przez całe lato. Licznie rozwijające się kwiaty są jasnożółte, do 5 cm średnicy, tworzą wianuszek dookoła wełnistego wierzchołka rośliny i otoczone są brązowymi włoskami. Otwierają się w dzień, w pełnym słońcu. Nie są jednak zbyt efektowne z uwagi na rozmiar rośliny; zwykle giną wśród gęstych cierni. Roślina zakwita po osiągnięciu około 50 cm średnicy, co zajmuje zwykle około 20 lat uprawy.
Preferuje zasobne w składniki pokarmowe podłoże z niewielką domieszką kompostu. Przesadzać należy zimą lub wczesną wiosną aby zapewnić świeże podłoże i dostateczną ilość składników mineralnych. Jeśli korzenie są mocno splątane i nie mieszczą się w pojemniku, należy użyć doniczki o jeden rozmiar większej. Na dnie umieszczamy warstwę drenażu, która zapobiegnie gniciu korzeni. Młode egzemplarze przesadzamy co roku, starsze co kilka lat. Przy przesadzaniu szczególnie dużych i ciężkich roślin, można owinąć je kocem, aby nie pokłuć się licznymi cierniami. Dokarmiać można w lecie nawozem bogatym w potas, co dwa-trzy tygodnie.
Stanowisko
Preferuje pełne, bezpośrednie słońce. Latem można roślinę wystawić na świeże powietrze. W mieszkaniu uprawiamy na parapecie okna o wystawie południowej. Wskazują na to pośrednio liczne, głębokie żebra i bogate ciernie – w ten sposób roślina rozprasza docierające do niej promienie słoneczne, a pewna część korpusu zawsze pozostaje ocieniona.
Echinokaktus wymaga sporo wilgoci, dlatego należy go podlewać często i regularnie jednak dopiero wtedy, kiedy podłoże w doniczce przeschnie. Nie wolno dopuścić, aby w podstawce stała woda. Podczas podlewania nie należy moczyć korpusu rośliny, aby nie uległ poparzeniu na ostrym słońcu. Ponadto wysychające krople wody tworzą na skórce zacieki, których bardzo ciężko się później pozbyć.
Zimowanie
W okresie zimowym podlewamy tylko tyle, aby ziemia zupełnie nie wyschła. Optymalna temperatura zimowania wynosi 10-12°C.
Średnica oferowanych roślin to ok 30 cm
Rośliny,które wysyłamy są - doskonale zabezpieczone przed wychłodzeniem, uszkodzeniami mechanicznymi, jak i przed utratą wilgoci.
