Stan fortepianu, biorąc pod uwagę jego wiek, bardzo dobry. W jakichś sposób przetrwał utrzymywany przez kolejnych właścicieli w odpowiednich warunkach, co nie wpłynęło na zawilgocenie drewna czy pojawienie się korników. Instrument oczywiście do remontu. To "biały kruk", prawdopodobnie jeden z kilku zachowanych. Fortepian firmy Józefa Budynowicza (ur. 7 lutego 1816 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1886 w Warszawie) – polski fortepianomistrz, majster cechowy, podstarszy (1[zasłonięte]864-18) i starszy cechowy (1[zasłonięte]878-18). Od 1840 do 1886 roku prowadził wytwórnię fortepianów i pianin w Warszawie przy ulicy Długiej 557, od około 1884 roku przy ulicy Leszno 8. Na warszawskiej wystawie w 1845 przedstawił fortepian palisandrowy, inkrustowany, 7-oktawowy z mechaniką angielską systemu Breitkopfa i Härtla, z osadą młotków wzmocnionych blachą mosiężną. Brzmienie i sprawność instrumentów Budynowicza oceniano bardzo wysoko. Jako pierwszy w kraju zastosował w fortepianie metalową ramę odlewaną (odlew wg jego modelu wykonała fabryka Braci Evans) uzyskując na nią patent 1527 VIII 1847. W 1849 r. Budynowicz zatrudniał 8 pracowników przy rocznej produkcji wartości 2.100 rubli, 1857 – 17 pracowników. Czwartą część produkcji eksportowano do Rosji. Była to wówczas druga co do wielkości, po Krallu i Seidlerze, warszawska firma o ugruntowanej już opinii. Na wystawie warszawskiej w 1857 eksponowała fortepian palisandrowy z mechaniką wiedeńską. W 1870 zatrudniała 12 pracowników przy produkcji 45 instrumentów rocznie. Łącznie fabryka wyprodukowała około 5000 instrumentów. Jedyny bardzo dobrze utrzymany fortepian Budynowicza w stanie koncertowym znajduje się w rękach prywatnych. - opis Wikipedia.

Zapewniam pomoc w załadunku.

64-100 leszno

Kasia 503 [zasłonięte] 622