Nazwa flażolet ( Tiwhistle ) pochodzi od łacińskiego słowa, które w śœredniowieczu było francuskim okreœśleniem niektórych, pięknie brzmiących piszczałek. Około roku 1581 Sieur de Juvigny wykonał w Paryżu mały flet podłużny z 6 otworami – 4 wierzchnimi i dwoma dla kciuków nazwany flażoletem, który natychmiast wzbudził powszechne zainteresowanie amatorów muzykowania. Na początku XIX stulecia powstał angielski typ flażoletu z 6 otworami wierzchnimi, jednym dla kciuka oraz cz궜ciowym oklapowaniem. Zdobył on ogromną popularnośœć i w konsekwencji przyczynił się do masowego wytwarzania jego tanich i uproszczonych odmian. Niezwykle popularny w krajach anglosaskich, zdobył również popularność na ziemiach polskich m.in. na Kujawach, Kurpiach i Mazurach. Jest jednym z podstawowych instrumentów w muzyce celtyckiej.
Obecnie flażolety mają 6 otworów wierzchnich bez otworu na kciuk.

Flażolet występuje w wielu odmianach, m.in. w tonacji C. Jego możliwości muzyczne i edukacyjne doceniły rownież

"Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne" wydając podręcznik "Nasze muzykowanie"

Specyfikacja:

• wykonany z metalu,
• plastikowy ustnik.
• Kolor czarny
• Tonacja C