Monografia ta ma pomóc w humanistycznym podejściu leczącego do właściwego postępowania terapeutycznego ze zwierzętami o nienormalnym zachowaniu się.Do lecznictwa zwierząt można wprowadzić termin wskazujący na leczenie psychiki, co by oznaczało zarazem, że zwierzęta towarzyszące są nią obdarzone przez naturę. Dowodem empirycznym na tak postawiony paradygmat jest skuteczność leków psychotropowych, a więc zmieniających stany psychiczne u leczonych nimi zwierzęcych pacjentów. Zatem, idąc dalej tym tropem myślenia o zwierzęciu, godzi się podkreślić, że ma ono zdolność odczuwania, adekwatnego do zaistniałej sytuacji życiowej. Cały czas należy mieć na względzie zakres i głębokość oraz złożoność zdolności odczuwania różniące Homo sapiens od zwierzęcia towarzyszącego. W związku z tym zdecydowano o wyodrębnieniu postępowania farmakoterapeutycznego w zaburzeniach zachowania się zwierząt towarzyszących. Dla odróżnienie od psychofarmakologii człowieka przyjęto nazywać je farmakologią behawioralną. Do stosowania leków wpływających na zachowanie konieczne jest zrozumienie podstawowych problemów neurobiologicznych zwierzęcia dotkniętego takim zaburzeniem.

1. Porównawcza psychofarmakologia kliniczna

2. Neurobiochemiczne podstawy zachowania ruchowego (motorycznego)

3. Neurobiochemiczne podstawy zachowania emocjonalnego

4. Stres

5. Leczenie braku akceptacji potomstwa

6. Agresja

7. Strach i lęk (niepokój)

8. Możliwości leczenia fobii

9. Farmakoterapia zaburzeń pod postacią zachowań przymusowych

10. Leczenie zaburzeń zachowania typowych dla samców

11. Postępowanie farmakologiczne w znakowaniu terytorium moczem u kotów

12. Zachowania starcze (geriatryczne zmiany w zachowaniu)

13. Pełnoporcjowe żywienie zapobiega i ułatwia leczenie zaburzeń w zachowaniach pokarmowych

14. Ciąża urojona (laktomania) u suk

15. Słowniczek terminów specjalistycznych

16. Skorowidz