FINLANDIA ZBIÓR UTWORÓW PISARZY FINLANDZKICH 1901

18-05-2012, 14:37
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik serdecznie

numer aukcji: 2349985639

Miejscowość Kraków

Koniec: 25-05-2012 19:38:01

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - FINLANDYA W OŚWIETLENIU LITERACKIEM : ZBIÓR UTWORÓW PISARZY FINLANDZKICH
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

BIBLIOTEKA DZIEŁ WYBOROWYCH.
X 205.
FINLANDYA
"w oświetleniu literackie]
ZBIÓR UTWORÓW PISARZY FINLANDZKICH
podług
E. BRAUSEWETTERA
opracowała GABEYELA PLEWIŃSKA.
WARSZAWA, fiedakcya i Administracya

Północna Europa ogólne dziś budzi zajęcie, ja ko mniej znana od reszty krajów, a nawet mniej od bliższych części Azyi i Afryki, nie mówiąc już
0 Ameryce, której znajomość powieści, opisy, a zwłaszcza, tak liczna od tylu lat emigracya, rozszerzyły aż do najmniej oświeconych klas społeczeństwa.
Przyszła nareszcie kolej i na te oddalone, a zwłaszcza niedosyó dotychczas uwzględniane dziedziny,
1 dziś już nie trudno jest obeznać się zarówno z fi-zycznemi warunkami bytu mieszkańców tych krain, jak z ich odrębnym od innych ludów charakterem i samorodną, wskroś narodową a wysoką kulturą.
Jedną z tych krain, nieskończenie zajmującą a najbliższą nam, jest Fiulandya, której żywy i wierny obraz znajdujemy w utworach jej poetów i powie -ściopisarzy.
Nie ulega już wątpliwości, że fizyczne warunki danego kraju, t. j. jego klimat, widoki, jakie oku mieszkańców przedstawia, oraz łatwiejsze lub trudniejsze środki utrzymania i rodzaj pracy, której przeważnie ludność miejscowa oddawać się jest
zmuszoną, wywierają niezaprzeczony wpływ na jego poezyę, ponieważ wśród tych warunków kształtuje się duch jego poetów.
Żaden zaś może kraj nie odznacza się taką odrębnością pod każdym z tych względów, jak Fin-landya.
Jest to najbardziej na północ wysunięty punkt z kulturą europejską. Przez trzy miesiące letnie panuje tam dzień, prawie bez końca, gdyż podczas krótkiej nocy przyświeca zorza polarna. Zato zimową porą w najdalej na północ wysuniętym punkcie blizko przez dwa miesiące noc liczy 19 godzin na dobę; ale te noce nie są ciemne, gdyż rozjaśnia je białość śniegu, pokrywającego wszystko dokoła, oraz zorza polarna i odbicia słońca o świcie i zmroku. Z wyjątkiem krótkiego lata, promienie słoneczne padają tu z ukosa i nie grzeją, jak w krajach południowych.
Zima w Finlandyi trwa długo: północną część zatoki Botnickiej pokrywa lód przez siedem, południową—przez pięć miesięcy w roku. Ale śnieg i lód stanowią jeden z niezbędnych warunków bytu dla mieszkańców tego kraju, gdyż bez śniegu, pokrywającego pola, nie ostałaby się żadna roślinność w tak ostrym klimacie, gdzie w północnej części mróz dochodzi do 48 stopni, a przeciętna temperatura wynosi 6,70 w Helsiugforsie, a 12,90 w Torneo. Gdy zaś lód zetnie powierzchnię błot i jezior, wówczas dopiero mieszkańcy różnycli okolic znajdują jedyną w ciągu roku możność koinuaikacyi między sobą. Nad morzem zresztą klimat jest łagodniejszy, niż wewnątrz kraju, jest też w ogólności Finlandya w lepszych warunkach klimatycznych, niż leżące na tej samej szerokości geograficznej kraje w Azyi i Ameryce, jako też najbardziej na północ wysunięte części Norwegii i Szwecyi. Dlatego Finlandya posiada bogatą roślinność i liczną faunę, która, naturalnie, posuwając się ku północy, coraz rzadszą się staje. Oprócz drzew
iglastych, znajdują się niekiedy w lasach flnlandzkich wiązy, a po wsiach widzieć można rozsiane drzewa liściaste, czasem nawet dęby. Z owoców Finlandya posiada wielką obfitość jagód leśnych, spotyka się również i ogrodowe, jako też i niektóre drzewa owocowe, ale tylko do 630.
Z różnych rodzajów zboża żyto stoi na pierw-szem miejscu, lecz często nie dojrzewa w północnej części z powodu mrozów; jęczmień i owies dojrzewają do 640. Głównem pożywieniem mieszkańców są kartofle, rzepa i groch. Kwiaty polne i zioła rosną latem nawet w najdalej na północ położonych stronach.
Morze oblewa Finlandyę od południa. U wybrzeża jej z granitu wznoszą się niezliczone nagie skały i lasem pokryte wysepki.
Runeberg, jeden z pisarzy najwięcej zasłużonych dla swego kraju i jego literatury, nazwał Finlandyę „krajem tysiąca jezior", i odtąd przyjęto dla niej wogóle tę nazwę, lubo- rzeczywista ich cyfra dochodzi od 4—5,000. Wiele z tych jezior niema wcale nazwiska; wiele z nich, leżąc jedne powyżej drugich, tworzą malownicze wodospady, między któremi „Imatra" jest największym i najwspanialszym w Europie. Skutkiem zaś ciągłego podnoszenia się powierzchni ziemi nad poziom morza w tym kraju, wiele jezior uciekło w głąb, z czego powstały liczne błota i trzęsawiska, które mogą z czasem wytworzyć znaczne obszary ziemi ornej, zwłaszcza, że to podnoszenie się i obsychanie gruntu nie ustaje.
Finlandya wogóle przedstawia niezmiernie urozmaicony krajobraz, na który składają się tak liczne jeziora znacznej nieraz wielkości, szumiące potoki, rzeki, wodospady, a między tem ciągną się rozległe puszcze, lasem porosłe wzgórza, gdzieniegdzie prześwieca nagi grzbiet skały, lub występują ponure trzęsawiska i nieprzejrzane piaszczyste pustkowia.
W tym jednakże tak ubogim kraju rozwinęła się nadspodziewanie bogata kultura, powstały w nim kwitnące miasta i zajęły rozległą przestrzeń, daleko na północ, a od południa w głąb kraju sięgającą.
Kultura fińska jest jedną z najdawniejszych w Europie. Finlandya była zamieszkana jeszcze przed nastaniem ery chrześcijańskiej; otrzymała swą nazwę od sąsiadujących z nią Germanów, gdyż pierwotni jej mieszkańcy nazywali siebie „Suomalaiset", a swój kraj: „Suomi". Jest to szczep pochodzenia ugro-fińskiego. Pierwszą napływową warstwą byli w Finlan-dyi Lapończycy," mówiący tym samym językiem, ale z innego szczepu pochodzący. Koczujące to plemię odznaczało się zdolnością do poezyi, oraz gorącą miłością ojczyzny. Po nich przyszli właściwi Finnowie, którzy utworzyli jądro narodu, szczep ogromnie żywotny i wytrzymały; dalej Karele, z których po większej części wyszli poeci ludowi i między którymi głównie przechowały się dawne pieśni; nareszcie przybyli Szwedzi.
Finnowie byli pierwotnie czcicielami słońca i ognia, wielkie także u nich znaczenie miały czary. Później ich religia stała się czcią ducha, który w człowieku objawia się za pośrednictwem słowa. Dlatego najwyżej stawiali Mądrość, dając jej pierwszeństwo przed odwagą i męztwem. Oprócz ducha ludzkiego, a raczej ponad nim, stał duch gromowładcy „Ukko", leśny „Tapio", morski „Ahti" i podziemny „Tuomi". Ofiar krwawych nie znano wcale.
Od 1157 r. Szwedzi zaczęli najeżdżać Finlan-dyę, a w 1293-m podbili ją, narzucając krajowi swój język i swą wiarę. Aż do 1809 r. Finlandya grała opłakaną rolę jabłka niezgody między Szwecyą i Eo-syą, ale w tymże roku przeszła ostatecznie pod berło tej ostatniej, otrzyma wszy od cesarza Aleksandra I zagwarantowany całkowity samorząd. Zapanował w niej odtąd stały pokój, a pod jego osłoną rozwinę-
ła się wkrótce ta rodzima kultura, jakiej prawie nie widzimy nigdzie przykładu, zwłaszcza, gdy zważymy wielkie ubóstwo tego kraju, oraz trudne warunki bytu, w jakich upływa życie jego mieszkańców.
Chcąc wytworzyć sobie istotne pojęcie o Fin-landyi i jej mieszkańcach, trzeba poznać jej poezyę i jej poetów.
Bohaterem „Kalewali", najdawniejszej ludowej epopei fińskiej, nie jest rycerz, tylko mędrzec i poeta. W tym poemacie, oraz w zbiorze starych pieśni ludowych, zwanym „Kantelar"]), już spotykamy wiernie, lubo w poetycznem oświetleniu przedstawione obrazy przyrody i życia ludu. W nowszych zaś czasach, po obudzeniu się ducha narodowego, tem liczniej wystąpili z ludu i ze sfer wykształconych poeci, którzy za przedmiot swego natchnienia wzięli piękno przyrody swej ojczyzny, jej ciszę, delikatny, zamglony koloryt jej krajobrazów, urok jasnych nocy jej lata i śnieżną białożć prawie równie jasnych nocy zimowych, puste, okiem nieprzejrzane wydmy piaszczyste i zielone błonia, spienione potoki i cicho drzemiące jeziora. Na tem tle malują oni najczęściej z wielką prostotą własne swe życie, albo też życie swoich rodaków, dając w niem obraz mieJBCO-wych stosunków, jak również uczuć, pojęć i dążności tych ludzi. A że echo wielkich, wstrząsających wypadków rzadko dochodziło do tej spokojnej krainy, wielkie zaś kwestye społeczne ledwie się w niej zarysowują, więc też jej pisarze zagłębiają się" z miłością w duchowej istocie ludu i już to z litośnem współczuciem, już z odcieniem ironii, odtwarzają cier-
pienia i radości mieszkańców odludnych wsi i milczących pustkowi, ich ciężką walkę o byt ze skąpą przyrodą i ostrym klimatem, ich znojną pracę bez wytchnienia, ich biedę, nędzę, jakoteż świat ich uczuć ukryty głęboko i ciche ich szczęście rodzinne.
Dzięki silnemu prądowi ducha narodowego, wszyscy poeci ostatnich czasów z małemi tylko wyjątkami, przyjęli ten kierunek. Każdy z nich pragnie dołożyć jakąś cegiełkę do gmachu narodowej kultury.
Kultura ta liczy zaledwie sto lat istnienia, gdyż przedtem (od 1159) Szwecya wywierała na nią wpływ wszechwładny aż do 1809, czyli do czasu przejścia Finlandyi pod berło Rosyi. Prosty lud w niektórych jej częściach mówił zawsze po fińsku, ale urzędnicy, uczeni, kupcy kształcili się już w szwedzkich szkołach i na szwedzkich uniwersytetach. Język fiński był zatem uważany za prostą gwarę ludową i pozostawał w zupełnem upośledzeniu, a w całej literaturze XVIII-go stulecia odbijało się wyłącznie naśladownictwo szwedzkich pisarzy.
Ale już pod koniec XVIII-go wieku nczeni badacze języka fińskiego odkryli istną kopalnię najpiękniejszych poezyj ludowych i zaczęli skrzętnie gromadzić te skarby, a następnie przyszli do przekonania, że nowoczesna poezya fińska również narodową być powinna. Jednym z pierwszych krzewicieli tego kierunku był Zachris Topelius, ojciec późniejszego poety. Zbierał on w swych wędrówkach po kraju stare fińskie „runy" i nowsze pieśni i ogłosił je drukiem w 1819 r. Lecz dopiero gdy za staraniem Eliasza Lonnrota zawiązało się w 1831 r. „Fińskie towarzystwo literackie", zaczęły napływać coraz nowe mate-ryały do poznania poezyi ludowej.
Lonnrot był synem wiejskiego krawca; nasłuchał się w dzieciństwie fińskich pieśni ludowych, a później na uniwersytecie w Abo (1827) zbiorek wydany 1819-go przoz Z. Topeliusa obudził w nim
zajęcie dla fińskiej poezyi. Zebrał więc kółko kolegów, podobnie, jak on ze wsi pochodzących i tym samym zapałem dla ducha narodowego przejętych, z których liczby wyszło później kilku wielce zasłużonych pisarzy, jak zwłaszcza Runeberg i Topelius młodszy. Po przeniesieniu uniwersytetu do Helsing-forsu weszło jeszcze do tego kota kilku ludzi podobnie myślących, a także kilka kobiet, jak np. młoda małżonka Runeberga. W tak powiększonem kole powstała za natchnieniem Lonnrota, uczonego filologa, myśl utworzenia „Fińskiego towarzystwa literackiego".
Runeberg wywarł największy wpływ na rozwój fińskiej literatury i ożywienie ducha narodowego. Fin-lanuya ma w nim swego największego, najgłębszego, a zarazem wysokiej wartości artystycznej poetę. Oprócz powieści prozą, wiernie odtwarzających życie chłopów i bogatych właścicieli ziemskich, wydał on między 1848—60 r. cały cyki bohaterskich poezyj p. t.: „Opowiadania chorążego Stara", zkąd wzięta pełna zapału pieśń: „Nasz kraj", stała się pieśnią narodową Fin-nów. Równego jej znaczenia jest Quantesia „Pieśń Suomi". Napisał on jeszcze poemat p. t. „Król Fja-lar", godny zająć miejsce między pierwszorzędnemi utworami literatury europejskiej. W 1863 r. atak apoplektyczny wytrącił mu pióro z ręki na długie lata, lecz przyszedłszy do zdrowia w 1877 r., w krótkim przeciągu czasu napisał drugą część „Chorążego StaTa" i kilka dramatów, z których „Królowie SSala-miny" posiada wysokie zalety literackie.
Runeberg, jak inni wielcy poeci fińscy: Decksell, Topelius, Tavaststjerna, pisał po szwedzku, gdyż wszyscy oni należeli do iuteligencyi, która wówczas przeważnie szwedzkiego używała języka; ale co się tyczy ducha narodowego, bezgranicznej miłości swego kraju, swego ludu i wszystkiego, co swojskie, Finnowie ostatniej epoki, lubo mówiący po szwedzku, nie ustę-
...

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.