s p i s tr e ś c i:
WSTĘP / 7
ROZDZIAŁ PIERWSZY: HANS VAIHINGER. PRZEDSTAWICIEL RUCHU
KANTOWSKIEGO I ORYGINALNY MYśLICIEL / 13
Synchroniczna krytyka jako sposób ujęcia myśli
Vaihingera / 16
Hans Vaihinger jako przedstawiciel filologii Kantowskiej / 20 – Hans
Vaihinger a filozofia neokantowska / 22 – Oryginalność koncepcji
Vaihingera w kontekście – neokantyzmu / 39
ROZDZIAŁ DRUGI: POGLĄD VAIHINGERA: KRYTYCZNY
POZYTYWIZM / 65
Ogólne ujęcie krytycznego pozytywizmu / 66
Sensualistyczno-procesualna rzeczywistość / 72
Podmiotowość jako psycho-logiczna struktura / 82
Niesprowadzalna współmierność bytu i myśli / 98
Szczegółowe ujęcie krytycznego pozytywizmu / 115
ROZDZIAŁ TRZECI: SYSTEM HANSA VAIHINGERA: FILOZOFIA
„ JAK GDYBY” / 121
Definicja, sposoby wyrażania i forma językowa fikcji / 126
Ogólna charakterystyka fikcji / 134
Klasyfikacja fikcji ze względu na grupy, rodzaje i gatunki
oraz ich egzemplifikacja / 140
Teoria fikcji / 160
Mechanizmy tworzenia fikcji / 161 – Metody korygowania fikcji
i prawo przesuwania się idei / 167 – Podsumowanie: fikcja – wiedza –
nauka – poznanie / 175
ROZDZIAŁ CZWARTY: NEGATYWNA I ZEWNęTRZNA RADYKALIZACJA
FILOZOFI I TRANSCENDENTALNEJ IMMANUELA KANTA
W KONTEKśCIE KONCEPCJ I HANSA VAIHINGERA / 183
Pierwszy obszar radykalizacji. Vaihingerowskie
przekształcenie wątków podejmowanych przez autora
Krytyk / 189
Drugi obszar radykalizacji. Przesunięcie Kantowskich
pól refleksji / 198
Trzeci obszar radykalizacji. Zmiana podstawowych
przesłanek filozofii Kanta / 212
ZAKOŃCZENIE / 225
PRZYPISY / 231
BIBLIOGRAFIA / 263